Serieus... vanmiddag dacht ik er ineens aan dat we al een poosje niets van de snelwegschutter hebben gehoord. Issie zomaar gestopt?? Was de publiciteit niet meer leuk of was het toch allemaal gebakken lucht?
Nee, dan het nieuws van 4 uur:
Op de snelweg is een motorrijder onderuit gegaan door een draad dat over de weg gespannen was!
Yes!! De media voedt ons weer met een nieuw idee!
maandag 3 oktober 2011
maandag 26 september 2011
Sportief op de fiets
Sinds ik mijn 2 fietsen heb gekocht zit ik regelmatig op de fiets.
Vooral met mijn fietsmaatje. Mijn fietsmaatje heeft mij in laten zien hoe leuk fietsen is. Het is ook nog goed voor je.
Mijn fietsmaatje gaat nu weer naar school en woont in de stad. Omdat ik zo goed bezig was met het fietsen, vond ik het zonde om mijn opgebouwde conditie op te geven. Ik moet nu elke week 2 keer 30 km fietsen van mezelf. Zondags is verplicht en dan een keer door de weeks. Ik fiets door de weeks op de hometrainer. Ik moet mijn conditie op peil houden. Ik merk het niet alleen aan mijn conditie. Ook aan mijn kleren. Mijn broeken zijn allemaal te groot.
Zondags is mijn fietsmaatje in Veendam, we proberen dan lekker buiten te fietsen.
We zijn afhankelijk van het weer.
We fietsen heel Groningen en Drenthe door. Ik kom in plaatsen waar ik nog nooit ben geweest. Drenthe is leuker dan Groningen, maar je ziet zoveel. Ik ben echt verbaasd wat Groningen en Drenthe allemaal te bieden heeft. Eén met de natuur. Heerlijk ontspannen is dat.
We komen ook heel veel mensen tegen. Over het algemeen ouderen. Fietsen wij ertussen.
Wij zijn van mening dat jongere mensen zoals wij, niet zo gek zijn als wij. Wij zijn echt 2 gekken op de fiets.
Gisteren zaten we ook op de fiets. Na een avondje stappen gingen wij moet goede moed fietsen. Dit is ook gelukt.
Normaal ben ik met 35 kilometer bijna thuis, nu moest ik nog een stukje. Bij die 35 kilometer kreeg ik een dip. Dit heeft 3 kilometer geduurd. Mijn fietsmaatje heeft mij erdoorheen gesleurd. Ik kreeg er weer lol in en stopte met klagen.
Toen we Veendam in reden zaten we op 45 kilometer. We wilden altijd al een keer 50 kilometer fietsen. Ik vond het nu zo zonde, ik hoefde nog maar 5 kilometer. Even een stop gehad en we zijn doorgegaan. Eenmaal thuis zaten we op 51 kilometer.
Ik was zo trots op ons. Ik heb mezelf zo overtroffen. Ik kan er nog niet bij.
Ik weet dat het echt waar is, ik voel het in mijn benen, niet normaal.
Het kan mij niet schelen. Ik ben het vergeten als ik aan die 51 kilometer denk.
Zo trots ben ik. Bij deze wil ik mijn fietsmaatje ook nog even bedanken.
BEDANKT LIEVE TOETI
Vooral met mijn fietsmaatje. Mijn fietsmaatje heeft mij in laten zien hoe leuk fietsen is. Het is ook nog goed voor je.
Mijn fietsmaatje gaat nu weer naar school en woont in de stad. Omdat ik zo goed bezig was met het fietsen, vond ik het zonde om mijn opgebouwde conditie op te geven. Ik moet nu elke week 2 keer 30 km fietsen van mezelf. Zondags is verplicht en dan een keer door de weeks. Ik fiets door de weeks op de hometrainer. Ik moet mijn conditie op peil houden. Ik merk het niet alleen aan mijn conditie. Ook aan mijn kleren. Mijn broeken zijn allemaal te groot.
Zondags is mijn fietsmaatje in Veendam, we proberen dan lekker buiten te fietsen.
We zijn afhankelijk van het weer.
We fietsen heel Groningen en Drenthe door. Ik kom in plaatsen waar ik nog nooit ben geweest. Drenthe is leuker dan Groningen, maar je ziet zoveel. Ik ben echt verbaasd wat Groningen en Drenthe allemaal te bieden heeft. Eén met de natuur. Heerlijk ontspannen is dat.
We komen ook heel veel mensen tegen. Over het algemeen ouderen. Fietsen wij ertussen.
Wij zijn van mening dat jongere mensen zoals wij, niet zo gek zijn als wij. Wij zijn echt 2 gekken op de fiets.
Gisteren zaten we ook op de fiets. Na een avondje stappen gingen wij moet goede moed fietsen. Dit is ook gelukt.
Normaal ben ik met 35 kilometer bijna thuis, nu moest ik nog een stukje. Bij die 35 kilometer kreeg ik een dip. Dit heeft 3 kilometer geduurd. Mijn fietsmaatje heeft mij erdoorheen gesleurd. Ik kreeg er weer lol in en stopte met klagen.
Toen we Veendam in reden zaten we op 45 kilometer. We wilden altijd al een keer 50 kilometer fietsen. Ik vond het nu zo zonde, ik hoefde nog maar 5 kilometer. Even een stop gehad en we zijn doorgegaan. Eenmaal thuis zaten we op 51 kilometer.
Ik was zo trots op ons. Ik heb mezelf zo overtroffen. Ik kan er nog niet bij.
Ik weet dat het echt waar is, ik voel het in mijn benen, niet normaal.
Het kan mij niet schelen. Ik ben het vergeten als ik aan die 51 kilometer denk.
Zo trots ben ik. Bij deze wil ik mijn fietsmaatje ook nog even bedanken.
BEDANKT LIEVE TOETI
zondag 25 september 2011
Blond kabinet
Van de week weer eens geboeid zitten kijken naar het politieke gekissebis op politiek 24.
Het taalgebruik van Geert Wilders naar de minister president, ons politiek leider, was ver onder de maat. Als de gemiddelde werknemer zo tegen zijn baas zal spreken, of tegen zijn collega’s, kan hij zijn spullen pakken en vertrekken.
In dit kabinet zal het niet gebeuren. Blondie heeft haar positie binnen het kabinet perfect uitgelijnd. Dit kabinet staat of valt met Geert Wilders. Als iemand het kabinet zal laten vallen, zal hij het zijn!
Bij het aangaan van het gedoogsysteem heeft Blondie gehoopt in zeer korte tijd de grootste aanhang te hebben. Als tijdens een tussentijds onderzoek naar voren zou komen dat bij verkiezingen PVV als grootste partij aangewezen zal worden, wordt de stekker er door Geert Wilders uitgetrokken. Als de PVV nier meer gedoogd, valt het kabinet.
Maar dit zal voorlopig nog niet gebeuren. Door zijn kinderlijke aantijgingen en uitingen zal hij nooit genoeg stemmen krijgen om de grootste partij te worden en is dit het hoogst haalbare voor zijn partij op dit moment. Zou hij de stekker eruit trekken, zal hij in de toekomst buiten het kabinet afgestraft en ontheven worden naar aanleiding van zijn uitlatingen.
Ook VVD en zeker CDA zullen niet opgeven, beseffende dat er in het volgende kabinet geen plaats voor hen zal zijn. Als angsthaasjes lachen zij de beledigende woordjes van Blondie weg want anders gaat hij misschien wel huilend en stampvoetend zijn gedoogsteun niet meer geven. Als een boer met kiespijn wordt er elke keer gelachen als Geertje naar de microfoon loopt. Welke woordjes zal hij nu weer uitspreken en hoe vergoelijken we dat naar de Nederlanders en de andere partijen.
Hij mag meedoen met de grote mensen zolang hij maar zijn steun geeft waar de VVD en het CDA het aangeven. In ruil daarvoor mag hij dan vieze woorden roepen zoveel hij wil. Soms wordt hij even door papa(VVD) en mama(CDA) op de vingers getikt en mag daarna weer vrolijk verder gaan.
En alle ouders in Nederland zich maar afvragen waarom de kinderen overal tegen aan schoppen en het liefst met hun ouders in discussie gaan….. Doe toch eens normaal, man!!!!
Is het kabinet blond of zo!!!!
woensdag 20 juli 2011
Geduld
Geduld.
dul•den duldde, h geduld toestaan, toelaten; verdragen, verduren
ge•duld het; o vermogen om rustig af te wachten
Zo staat het omschreven in de dikke van Dale.
Ik heb niet het vermogen om rustig af te wachten.
Misschien heb ik het in de genen mee gekregen, maar geduld komt niet in mijn woordenboek voor.
Als ik iets wil hebben, moet het ook eigenlijk gisteren al gekocht zijn, volgende week bestaat niet.
Bij mij moet alles direct gedaan worden. Ook doe ik zelf ook alles direct. Dan ben je er maar van af. Ik hou niet van wachten, dus hoeven anderen ook niet op mij te wachten.
Toch word ik regelmatig op de proef gesteld. Ik moet soms mensen inwerken.
Ik vind, omdat ik ongeduldig ben, dit een rot klus. Ik sta vaak alleen op de afdelingen. Ik ben tijdens het inwerken geneigd om het werk dan uit handen te pakken. Dit kan ik niet maken, anders leert degene die ingewerkt moet worden niks.
Ik kan geduld hebben, als ik merk dat degene die ik inwerk ook oprecht geïnteresseerd is. Ik wil dan met liefde alles 100 keer vertellen. Ik mag toch graag praten. Ik heb liever ook dat ik alles 100 keer vertel dan dat er 1 fout word gemaakt. Ik word op die fouten aangerekend, dus heb liever dat het goed gaat. Mensen die vragen, perfect, geeft aan dat je wil leren.
Toen ik vorig jaar iemand moest inwerken vond degene dat ik zo rustig bleef en dat ik maar bleef uitleggen en herhalen. Misschien kookte ik wel ondertussen, wat ik mij niet kan herinneren. Dus ik schijn het wel te kunnen. Geduldig zijn en inwerken.
Nu heb ik het alleen maar over het werk gehad. In privé sferen moet je ook wel eens geduldig zijn.
Soms is dat lastig, vooral voor een ongeduldig typje als ik. Het nadeel is, als het niet zo gaat zoals ik wil, ik alleen maar mezelf er mee heb. Ik word pissig en krijg een kort lontje. Negatieve energie is slecht. Ik probeer het glas half vol te zien i.p.v. half leeg. Helaas lukt dit niet altijd.
Dus moest ik naar een oplossing gaan zoeken. Wat werkt therapeutisch? Ik heb het gevonden. Onkruid tussen de tegels halen uit de tuin. Ik heb voor en achter bij elkaar, ik denk 120m2 tuin waarvan 100m2 bestraat. Ik zit relaxt op mijn kont en ga alle voegjes met een mesje bij langs. Het werkt echt therapeutisch. Ik word er ook nog handig in. Gaat steeds sneller. Ondertussen zijn mijn tuinen klaar en die van mijn ouders.
Maar wat moet ik nu als ik me stoor? Of weer het vermogen moet hebben om rustig af te wachten? Mijn tuinen zijn klaar, die van me ouders ook.
Heeft iemand nog een grote tuin met veel tegels en onkruid er tussen? Ik hou me aanbevolen, het enige wat ik er voor terug vraag is een zeupie, water voldoet al.
dul•den duldde, h geduld toestaan, toelaten; verdragen, verduren
ge•duld het; o vermogen om rustig af te wachten
Zo staat het omschreven in de dikke van Dale.
Ik heb niet het vermogen om rustig af te wachten.
Misschien heb ik het in de genen mee gekregen, maar geduld komt niet in mijn woordenboek voor.
Als ik iets wil hebben, moet het ook eigenlijk gisteren al gekocht zijn, volgende week bestaat niet.
Bij mij moet alles direct gedaan worden. Ook doe ik zelf ook alles direct. Dan ben je er maar van af. Ik hou niet van wachten, dus hoeven anderen ook niet op mij te wachten.
Toch word ik regelmatig op de proef gesteld. Ik moet soms mensen inwerken.
Ik vind, omdat ik ongeduldig ben, dit een rot klus. Ik sta vaak alleen op de afdelingen. Ik ben tijdens het inwerken geneigd om het werk dan uit handen te pakken. Dit kan ik niet maken, anders leert degene die ingewerkt moet worden niks.
Ik kan geduld hebben, als ik merk dat degene die ik inwerk ook oprecht geïnteresseerd is. Ik wil dan met liefde alles 100 keer vertellen. Ik mag toch graag praten. Ik heb liever ook dat ik alles 100 keer vertel dan dat er 1 fout word gemaakt. Ik word op die fouten aangerekend, dus heb liever dat het goed gaat. Mensen die vragen, perfect, geeft aan dat je wil leren.
Toen ik vorig jaar iemand moest inwerken vond degene dat ik zo rustig bleef en dat ik maar bleef uitleggen en herhalen. Misschien kookte ik wel ondertussen, wat ik mij niet kan herinneren. Dus ik schijn het wel te kunnen. Geduldig zijn en inwerken.
Nu heb ik het alleen maar over het werk gehad. In privé sferen moet je ook wel eens geduldig zijn.
Soms is dat lastig, vooral voor een ongeduldig typje als ik. Het nadeel is, als het niet zo gaat zoals ik wil, ik alleen maar mezelf er mee heb. Ik word pissig en krijg een kort lontje. Negatieve energie is slecht. Ik probeer het glas half vol te zien i.p.v. half leeg. Helaas lukt dit niet altijd.
Dus moest ik naar een oplossing gaan zoeken. Wat werkt therapeutisch? Ik heb het gevonden. Onkruid tussen de tegels halen uit de tuin. Ik heb voor en achter bij elkaar, ik denk 120m2 tuin waarvan 100m2 bestraat. Ik zit relaxt op mijn kont en ga alle voegjes met een mesje bij langs. Het werkt echt therapeutisch. Ik word er ook nog handig in. Gaat steeds sneller. Ondertussen zijn mijn tuinen klaar en die van mijn ouders.
Maar wat moet ik nu als ik me stoor? Of weer het vermogen moet hebben om rustig af te wachten? Mijn tuinen zijn klaar, die van me ouders ook.
Heeft iemand nog een grote tuin met veel tegels en onkruid er tussen? Ik hou me aanbevolen, het enige wat ik er voor terug vraag is een zeupie, water voldoet al.
zondag 17 juli 2011
Google....
We kennen het al jaren: Google. Het is zelfs het algemene werkwoord voor opzoeken geworden: Google-en...
Maar Google is zoveel meer. Heeft enorm veel takken. En wie weet, gebruik je zelfs al wel één van deze google-diensten. Zo zijn er bijvoorbeeld: Picasa, Blogger, Gmail, Google-maps, Android en nog veel meer!
Voordeel van een Google-/Gmail-account is, dat je alles via je account kunt benaderen en beheren. Eén keer inloggen in bijvoorbeeld je mail en je kunt van daaruit naar je foto's (Picasa), je agenda en Google+
Op mijn HTC Wildfire met Android (ja, is ook van Google ;)) kan ik mijn gmail-account koppelen. Alle gegevens van mijn contactpersonen haalt ie dan uit Gmail. En verander ik iets in Gmail, dan verandert de telefoon gewoon mee.
Inmiddels is er voor mij een wereld open gegaan. Ik wil eigenlijk alleen nog maar werken met Google en Gmail. Maar merk ook dat velen er nog niet klaar voor zijn.
Ik zou zeggen... Knal je hotmail aan de kant en stap over naar een Gmail-account (7GB ruimte!!!!)
Heb je Gmail??? Meld je dan aan voor Google+, want neem van mij aan: Deze dienst gaat Facebook vervangen! Je kunt groepen maken en berichten posten die specifiek voor bepaalde groepen te lezen zijn. Vertel je bijvoorbeeld wat je in je vakantie gaat doen, maar je wilt niet dat je collega's dat weten, dan deel je je bericht gewoonweg niet met hen!!
Ik wacht met smart op je op Google+...
vrijdag 8 juli 2011
Ook net niet, deel 2 ( Veendammers)
Mariël schreef van de week over hoe Veendam het net niet heeft.
Ik moet haar gelijk geven.
Vakantiemarkten, gezellig kan je het niet noemen. Het is een combinatie van hamburger luchten met zweet luchten. Zoveel mensen dat je over de koppen kan lopen en je wordt verblijdt met deze heerlijke aroma's.
Het beste kan je op een terras zitten. Ook dit is het net niet in Veendam.
2 weken geleden was de NK tijdrijden in Veendam. Dit moet leuk zijn. Ook dit is het dus net niet. Toeschouwers waren er amper. Sfeer in het centrum, niet echt.
Ik zit op een terras met een paar vriendinnen. We bestellen wat te drinken. Na een tijdje wordt gevraagd, hadden jullie al besteld? Want niemand kon een order vinden. Het kwam goed, ons drinken kwam eraan. Ik had cappuchino, ik weet niet wat ik kreeg, maar het leek er niet op. Terug gestuurd. Toen kwam een vader van een van de vriendinnen er aan. Iets te drinken vraagt hij. Na een tijdje zegt hij, kom we gaan hier weg en ergens anders zitten. We waren het wachten zat. Ik de cappuchino etc betalen. Dat ging zo vriendelijk, wilde bijna zo weglopen, het hoeft niet, dacht ik, maar dat zit niet in mij. Dit terras had het dus ook net niet.
Met voetbal, de sfeer, die is er niet. Je durft zowat niet te juichen als je in het stadion zit.Ik heb wat stadions al gezien, maar zo’n saaie boel als bij SC Veendam is er nergens. Best jammer, want ze kunnen best aardig voetballen. Hier is het dus ook net niet.
Maar nu komt het ergste.
Veendam heeft het net niet. De meeste Veendammers ook niet.
Niet dat ik een mode popje ben, dat ik de mode volg, maar ik hou er wel van om verzorgt eruit te zien. Schone handen, schone tanden en schone kleren.
Zelfs dit kunnen de Veendammers niet.
Gisteren het was niet zo druk op het werk, ik ben mensen gaan kijken.
Het is verschrikkelijk.
Crocs (vaak neppers) met witte sokken.
Open schoenen überhaupt met sokken.
Wat zien we nog meer, vrouwen met open zwarte schoenen met witte sokken, die sokken zijn groter dan de schoenen, steken erboven uit en dan ook nog een ¾ broek aan. Bruin kunnen ze nergens op hun benen worden. Panty’s in open schoenen, of roze sokken in open schoenen. Verschrikkelijk. Ik heb het echt gezien.
Dan heb je natuurlijk nog de mensen die op sloffen lopen, in een winkel.
Badslippers, maar meer naast hun slippers lopen dan erop en natuurlijk weer die sokken.
Witte sportschoenen met hoge zwarte sokken of andersom.
Wij Veendammers houden van sokken. Hoe fouter hoe beter.
Het is het net niet. Het is het helemaal niet.
Klompen, ja hoor, zelfs die zie je zo af en toe ook.
Trainingsbroeken terwijl je hoog water op zee hebt, met bootschoenen.
Ik heb het allemaal in 1 dag gezien.
Hygiëne is ver te zoeken. Vieze handen. Vieze kleren en stinken.
Hoe kan iemand, vooral mannen, om half 9 ’s ochtends al stinken naar, bier, shag en zweet? De zomerdagen komen eraan en het is mijn ergste nachtmerrie.
Je wilt het niet geloven, dit is nog maar een topje van de ijsberg.
Ik kan nog zoveel meer op noemen. Heb het nu nog alleen maar over 1 dag
Misschien overdrijf ik ook wel. Ben ik juist vreemd.
Ik sta op, ga douchen, doe schone kleren aan. Poets me tanden. Even een luchtje op.
Alles beter dan zweet. Schoenen, ja ik heb een tic. Ik probeer bij witte schoenen witte sokken aan te doen en bij zwarte schoenen zwarte sokken. Elke dag heb ik andere schoenen aan. Schoenen moeten sowieso een dag rusten. Heb je minder last van zweetvoeten. Mijn sokken, zijn sneaker sokken bij lage schoenen en wandelsokken, ietsjes hoger dan de sneaker sokken bij hoge schoenen. Ik ga ver, dat weet ik.
Crocs ook die heb ik, de echte. Die heb ik alleen in huis aan.
Trainingsbroeken, heerlijk als je ziek bent, om naar de sportschool in te gaan, of als je een huisdag hebt, maar je gaat er niet mee over straat.
Kom je van de sportschool prima, maar je loopt er niet de hele dag in alsof het een gewone broek is en overal je in die broek te vertonen.
Ik ben te netjes en te schoon. Ik moet zo af en toe van zo’n Veendammer zijn mobiel opwaarderen. Ik vind die man zo vies. Wat ben ik blij met desinfectie spul. Mijn handen worden daarna gelijk gedesinfecteerd.
Ik ben er ook heilig van overtuigd dat ik hier in Veendam, ondanks dat ik mij hier wel thuis voel in mijn nette schone huis, mijn prins op het witte paard niet tegen kom, want hij moet wel schoon zijn. Dat schijnt hier best wel lastig te zijn.
Het blijkt wel weer, Veendam en Veendammers, het is het net niet.
Ik moet haar gelijk geven.
Vakantiemarkten, gezellig kan je het niet noemen. Het is een combinatie van hamburger luchten met zweet luchten. Zoveel mensen dat je over de koppen kan lopen en je wordt verblijdt met deze heerlijke aroma's.
Het beste kan je op een terras zitten. Ook dit is het net niet in Veendam.
2 weken geleden was de NK tijdrijden in Veendam. Dit moet leuk zijn. Ook dit is het dus net niet. Toeschouwers waren er amper. Sfeer in het centrum, niet echt.
Ik zit op een terras met een paar vriendinnen. We bestellen wat te drinken. Na een tijdje wordt gevraagd, hadden jullie al besteld? Want niemand kon een order vinden. Het kwam goed, ons drinken kwam eraan. Ik had cappuchino, ik weet niet wat ik kreeg, maar het leek er niet op. Terug gestuurd. Toen kwam een vader van een van de vriendinnen er aan. Iets te drinken vraagt hij. Na een tijdje zegt hij, kom we gaan hier weg en ergens anders zitten. We waren het wachten zat. Ik de cappuchino etc betalen. Dat ging zo vriendelijk, wilde bijna zo weglopen, het hoeft niet, dacht ik, maar dat zit niet in mij. Dit terras had het dus ook net niet.
Met voetbal, de sfeer, die is er niet. Je durft zowat niet te juichen als je in het stadion zit.Ik heb wat stadions al gezien, maar zo’n saaie boel als bij SC Veendam is er nergens. Best jammer, want ze kunnen best aardig voetballen. Hier is het dus ook net niet.
Maar nu komt het ergste.
Veendam heeft het net niet. De meeste Veendammers ook niet.
Niet dat ik een mode popje ben, dat ik de mode volg, maar ik hou er wel van om verzorgt eruit te zien. Schone handen, schone tanden en schone kleren.
Zelfs dit kunnen de Veendammers niet.
Gisteren het was niet zo druk op het werk, ik ben mensen gaan kijken.
Het is verschrikkelijk.
Crocs (vaak neppers) met witte sokken.
Open schoenen überhaupt met sokken.
Wat zien we nog meer, vrouwen met open zwarte schoenen met witte sokken, die sokken zijn groter dan de schoenen, steken erboven uit en dan ook nog een ¾ broek aan. Bruin kunnen ze nergens op hun benen worden. Panty’s in open schoenen, of roze sokken in open schoenen. Verschrikkelijk. Ik heb het echt gezien.
Dan heb je natuurlijk nog de mensen die op sloffen lopen, in een winkel.
Badslippers, maar meer naast hun slippers lopen dan erop en natuurlijk weer die sokken.
Witte sportschoenen met hoge zwarte sokken of andersom.
Wij Veendammers houden van sokken. Hoe fouter hoe beter.
Het is het net niet. Het is het helemaal niet.
Klompen, ja hoor, zelfs die zie je zo af en toe ook.
Trainingsbroeken terwijl je hoog water op zee hebt, met bootschoenen.
Ik heb het allemaal in 1 dag gezien.
Hygiëne is ver te zoeken. Vieze handen. Vieze kleren en stinken.
Hoe kan iemand, vooral mannen, om half 9 ’s ochtends al stinken naar, bier, shag en zweet? De zomerdagen komen eraan en het is mijn ergste nachtmerrie.
Je wilt het niet geloven, dit is nog maar een topje van de ijsberg.
Ik kan nog zoveel meer op noemen. Heb het nu nog alleen maar over 1 dag
Misschien overdrijf ik ook wel. Ben ik juist vreemd.
Ik sta op, ga douchen, doe schone kleren aan. Poets me tanden. Even een luchtje op.
Alles beter dan zweet. Schoenen, ja ik heb een tic. Ik probeer bij witte schoenen witte sokken aan te doen en bij zwarte schoenen zwarte sokken. Elke dag heb ik andere schoenen aan. Schoenen moeten sowieso een dag rusten. Heb je minder last van zweetvoeten. Mijn sokken, zijn sneaker sokken bij lage schoenen en wandelsokken, ietsjes hoger dan de sneaker sokken bij hoge schoenen. Ik ga ver, dat weet ik.
Crocs ook die heb ik, de echte. Die heb ik alleen in huis aan.
Trainingsbroeken, heerlijk als je ziek bent, om naar de sportschool in te gaan, of als je een huisdag hebt, maar je gaat er niet mee over straat.
Kom je van de sportschool prima, maar je loopt er niet de hele dag in alsof het een gewone broek is en overal je in die broek te vertonen.
Ik ben te netjes en te schoon. Ik moet zo af en toe van zo’n Veendammer zijn mobiel opwaarderen. Ik vind die man zo vies. Wat ben ik blij met desinfectie spul. Mijn handen worden daarna gelijk gedesinfecteerd.
Ik ben er ook heilig van overtuigd dat ik hier in Veendam, ondanks dat ik mij hier wel thuis voel in mijn nette schone huis, mijn prins op het witte paard niet tegen kom, want hij moet wel schoon zijn. Dat schijnt hier best wel lastig te zijn.
Het blijkt wel weer, Veendam en Veendammers, het is het net niet.
dinsdag 5 juli 2011
Fietsen
Als kind leer je fietsen. Het begint met zijwieltjes, tot je een beetje je balans kan vinden en ze gaan eraf. Met pap of mam die achter je aanrent tot je het kan.
Ook ik heb zo leren fietsen. Ik kon vroeger nooit remmen. Ik heb er zelfs wel eens straf door gekregen omdat ik niet kon remmen en op de parkeerplaats fietste.
Na 3 keer ging ik en me fiets naar binnen. De volgende dag, was ik weer op de parkeerplaats te vinden. Ik kreeg een waarschuwing, nog een keer en ik moest naar binnen. Ik zei, gisteren was het 3 keer, ja zei moeders en morgen waarschuw ik maar 1 keer.
Toen ik 7 was gingen we de Drentse Rijwielvierdaagse fietsen. Ik had net een meisjesfiets op me verjaardag gekregen. 4 dagen achter elkaar fietsten we 40 kilometer per dag. Gezellig met het hele gezin. We stopten regelmatig. Ik had toch nog van die kleine beentjes.
Op 12 jarige leeftijd kreeg ik weer een fiets, een damesfiets. Ik ging naar het voorgezet onderwijs, ik moest een goede fiets hebben. Jaren heb ik daarop gefietst.
Na jaren school ging ik werken. Ik werd een verwend nest. Ik liep naar me werk, dat was 500 meter van me huis. Toen ik een beetje begon te verdienen was me rijbewijs en auto belangrijker. Fietsen deed ik alleen 's weekends tijdens het stappen.
2 jaar geleden is mijn fiets gejat. Het was mijn eigen schuld. Ik had hem niet op slot gedaan. Sindsdien reed ik op krakbakken. Mocht niet veel kosten.
Toch vind ik fietsen leuk, vooral met mooi weer. Het werkt ook nog therapeutisch. Je hoofd leegmaken.
Geen afstand is te ver, als ik maar af en toe kan stoppen en op een bankje of terrasje kan zitten.
Ik was het zat al die krakbakken en omdat ik toch niet met vakantie ga, heb ik mezelf 2 fietsen gekocht. Een fiets om naar me werk te fietsen etc en een sportfiets.
Nu steeds vaker hoor ik, zag ik jou nou op de fiets? Wist je nog wel hoe je moest fietsen? Het lijkt wel dat ik op een fiets een wereldwonder is.
Nogmaals ik vind fietsen best leuk.
Een vriendin van mij wil volgend jaar de Alpe d'Huez of de Mont Ventoux fietsen voor het KWF. Ik heb voor de grap gezegd, ik sta je op de berg wel aan te moedigen.
Ik kom zelf die berg niet op. Ik blijf er tegenaan staan. Zo op zondagen steun ik haar wel, ik fiets mee door de vlakke Groningse landschappen. We zien veel. Ik heb alleen last van me oriëntatie. Zo wist ik vorige week niet waar ik was, tot ik een herkenningspunt had en dacht, NEE nu moet ik nog terug.
Maar elke week word het leuker en de afstanden langer, maar voor het gevoel korter.
Ik klaag ook minder.
Over 2 weken heb ik vakantie, dan gaan we ook fietsen.
We gaan dan voor de 50 kilometer met een stopt.
Nu nog hopen dat mensen me niet meer als een wereldwonder zien als ik op de fiets zit. Fietsen, dat verleert niemand. Ik kan het iedereen aanraden.
Ook ik heb zo leren fietsen. Ik kon vroeger nooit remmen. Ik heb er zelfs wel eens straf door gekregen omdat ik niet kon remmen en op de parkeerplaats fietste.
Na 3 keer ging ik en me fiets naar binnen. De volgende dag, was ik weer op de parkeerplaats te vinden. Ik kreeg een waarschuwing, nog een keer en ik moest naar binnen. Ik zei, gisteren was het 3 keer, ja zei moeders en morgen waarschuw ik maar 1 keer.
Toen ik 7 was gingen we de Drentse Rijwielvierdaagse fietsen. Ik had net een meisjesfiets op me verjaardag gekregen. 4 dagen achter elkaar fietsten we 40 kilometer per dag. Gezellig met het hele gezin. We stopten regelmatig. Ik had toch nog van die kleine beentjes.
Op 12 jarige leeftijd kreeg ik weer een fiets, een damesfiets. Ik ging naar het voorgezet onderwijs, ik moest een goede fiets hebben. Jaren heb ik daarop gefietst.
Na jaren school ging ik werken. Ik werd een verwend nest. Ik liep naar me werk, dat was 500 meter van me huis. Toen ik een beetje begon te verdienen was me rijbewijs en auto belangrijker. Fietsen deed ik alleen 's weekends tijdens het stappen.
2 jaar geleden is mijn fiets gejat. Het was mijn eigen schuld. Ik had hem niet op slot gedaan. Sindsdien reed ik op krakbakken. Mocht niet veel kosten.
Toch vind ik fietsen leuk, vooral met mooi weer. Het werkt ook nog therapeutisch. Je hoofd leegmaken.
Geen afstand is te ver, als ik maar af en toe kan stoppen en op een bankje of terrasje kan zitten.
Ik was het zat al die krakbakken en omdat ik toch niet met vakantie ga, heb ik mezelf 2 fietsen gekocht. Een fiets om naar me werk te fietsen etc en een sportfiets.
Nu steeds vaker hoor ik, zag ik jou nou op de fiets? Wist je nog wel hoe je moest fietsen? Het lijkt wel dat ik op een fiets een wereldwonder is.
Nogmaals ik vind fietsen best leuk.
Een vriendin van mij wil volgend jaar de Alpe d'Huez of de Mont Ventoux fietsen voor het KWF. Ik heb voor de grap gezegd, ik sta je op de berg wel aan te moedigen.
Ik kom zelf die berg niet op. Ik blijf er tegenaan staan. Zo op zondagen steun ik haar wel, ik fiets mee door de vlakke Groningse landschappen. We zien veel. Ik heb alleen last van me oriëntatie. Zo wist ik vorige week niet waar ik was, tot ik een herkenningspunt had en dacht, NEE nu moet ik nog terug.
Maar elke week word het leuker en de afstanden langer, maar voor het gevoel korter.
Ik klaag ook minder.
Over 2 weken heb ik vakantie, dan gaan we ook fietsen.
We gaan dan voor de 50 kilometer met een stopt.
Nu nog hopen dat mensen me niet meer als een wereldwonder zien als ik op de fiets zit. Fietsen, dat verleert niemand. Ik kan het iedereen aanraden.
zondag 3 juli 2011
Borgerswoldhoeve.... ook "nét niet"
We hebben sinds twee weken een motto betreffende de gemeente Veendam, namelijk "Nét niet". Alles in Veendam is het nét niet. Alsof er aan de organisatie net dat ene element ontbreekt waardoor het toch weer te amateuristisch is of gewoonweg niet áf. De Vakantiemarkten zijn m.i. al jaren een aanfluiting. Speciale thema zaterdagen in het centrum zien er afgeraffeld uit...Dan zit ik vanavond in de Borgerswoldhoeve, in verband met een bedrijfsuitje. Borgerswoldhoeve in Veendam. Het past helemaal in deze gemeente, want ook de Borgerswoldhoeve is het nét niet...
Wij hebben bij de Borgerswoldhoeve geïnformeerd om onze bruiloft te vieren, maar dat werd ons een beetje te duur. Ze hebben dan ook naar buiten toe een chique uitstraling. Helaas is daar binnen niet veel meer van te merken. De zaal waarin we zaten was erg donker, we zaten met 8 mensen aan een vierkant tafeltje (uiteindelijk dus met het bord op schoot) en de stoelen.... gemak voor een kwartiertje. Meer niet...
Ik kwam op tijd binnen, maar de speech was al geweest (he, wat jammer nou). Om half acht zou het buffet los gaan, maar om kwart voor acht is de bediening nog volop in de weer met schalen. Ook aan de verlichting is gedacht! Speciale bouwlampen, gericht op het vlees moeten ons in het uiterst donkere etablissement de weg wijzen.
Als alles eindelijk op zijn plaats staat schreeuwt (ja werkelijk want deze man wilde geen microfoon gebruiken) de "hoofdober" de 120 koppen tellende menigte toe dat het buffet geopend is. Een toelichting van wat we waar kunnen vinden krijgen we niet. We moeten ons maar laten verrassen. Ja... en dan ben je bij ons net verkeerd. Wij willen namelijk graag weten wat we eten. Niet dat ik denk een stukje kip te hebben, terwijl het dan uiteindelijk vis blijkt te zijn.
Wij houden niet van verrassingen. Ik heb me dan maar gehouden aan de stokbrood met kruidenboter, wat patatjes waarvan het natriumgehalte zo hoog lag, dat bij menigeen de bloeddruk spontaan omhoog schoot en iets wat duidelijk op vlees leek.
Daarnaast ongeveer een pak jus d'orange leeg gedronken, maar dat was achteraf niet zo gek met die patat...
De avond had ook een knaller! Ja ja, daar kwam de steekijs-wagen naar binnen gereden. Compleet met rood-wit gestreepte parasol, moest deze kar toch wat zijn! Helaas.... ook hier weer nét niet. Verwacht je dat je de keuze hebt uit diverse smaken, dan kom je van een koude kermis thuis. Onder toeziend oog van de 120 mensen werd een supermarkt- of Makro-rol vanille ijs van zijn plastic velletje ontdaan en in een metalen ijs-plakken-snijder gelegd... Twee koekies met een laagje vanille ijs ertussen.
Omdat de jus d'orange onderhand mijn neus uit kwam en ik een van mijn buurvrouwen met koffie zag, ben ik ook overgestapt en bestelde een kop koffie. AAAAHHHH dat was een goede keus. Best een lekker bakkie. Omdat ik me verheugd had op een heerlijke pistache-banaan-coupe, besloot ik nog maar een kop koffie te nemen. Dat komt er zo aan, werd mij verteld. Het duurde ongeveer een kwartier toen iedereen voorzien werd van een kop koffie.
En het werd me bij de eerste slok duidelijk: Bestel je buiten de groep om, dan krijg je een lekker bakkie, wellicht met liefde gemaakt. Maar zodra je in de menigte geserveerd wordt, dan komt je bakkie uit een hele grote kan en kan je de koffie maar beter laten staan. Dat heb ik dan ook maar gedaan...
donderdag 7 april 2011
Social Media
Bijna iedereen kent het wel of doet eraan mee. Social Media.
Hieronder valt, Hyves, Facebook en Twiter, en nog vele anderen.
Ik ben ook een van die mensen die hieraan meedoet.
Tot op heden, ik heb alles op non actief gezet.
Mijn accounts bestaan nog, maar ik reageer niet en ik zet er voorlopig niks op.
Ik vind het vooral jammer van Hyves, ik mocht graag reageren en dingen erop zetten wat je op dit moment bezig hield.
Al een tijdje zit ik eraan te denken om ermee te stoppen. Gisteren heb ik dus maar besloten om alles eerst maar op non actief te zetten.
Als je goed bekijkt is social media best gevaarlijk. Je gaat een paar dagen weg, je zet dit op je social media, je komt thuis en je huis is leeg geroofd. Alles is te volgen via deze wegen.
Ook wordt het vaak voor doeleinden gebruikt voor werkgevers, als zij iemand aannemen, kunnen ze op je social media kijken, hoe jij een beetje in elkaar zit.
Sta je op elke foto met een glas drank, dan wordt je als feestbeest benaderd, dit kan weer invloed hebben op je carrière.
En mensen hebben wat om over te roddelen. Het staat immers op je social media. Heb je al gezien wat die en die op hun social media hebben staan? Het gaat zo snel.
Een goede vriendin van mij zegt, je moet hier boven staan, ze heeft helemaal gelijk. Ik vraag me alleen wel af, hoe lang je erboven moet staan, want je bent een keer boven en als je dan valt, dan val je goed. Daarom heb ik besloten om alles even op non actief te zetten.
Ik kan zelf niet over mensen roddelen, door er niks op te zetten kunnen mensen niet over mij roddelen. Mijn huis is goed beschermd als ik weg ga, want het staat niet op me sociaal netwerk.Ook kom ik op de foto’s niet over als een gek, maar als iemand die veel dingen onderneemt en houdt van mooie foto’s te maken.
Als je het goed bekijkt is social media helemaal niet zo sociaal. Je kan het beter a-social media noemen.
Hieronder valt, Hyves, Facebook en Twiter, en nog vele anderen.
Ik ben ook een van die mensen die hieraan meedoet.
Tot op heden, ik heb alles op non actief gezet.
Mijn accounts bestaan nog, maar ik reageer niet en ik zet er voorlopig niks op.
Ik vind het vooral jammer van Hyves, ik mocht graag reageren en dingen erop zetten wat je op dit moment bezig hield.
Al een tijdje zit ik eraan te denken om ermee te stoppen. Gisteren heb ik dus maar besloten om alles eerst maar op non actief te zetten.
Als je goed bekijkt is social media best gevaarlijk. Je gaat een paar dagen weg, je zet dit op je social media, je komt thuis en je huis is leeg geroofd. Alles is te volgen via deze wegen.
Ook wordt het vaak voor doeleinden gebruikt voor werkgevers, als zij iemand aannemen, kunnen ze op je social media kijken, hoe jij een beetje in elkaar zit.
Sta je op elke foto met een glas drank, dan wordt je als feestbeest benaderd, dit kan weer invloed hebben op je carrière.
En mensen hebben wat om over te roddelen. Het staat immers op je social media. Heb je al gezien wat die en die op hun social media hebben staan? Het gaat zo snel.
Een goede vriendin van mij zegt, je moet hier boven staan, ze heeft helemaal gelijk. Ik vraag me alleen wel af, hoe lang je erboven moet staan, want je bent een keer boven en als je dan valt, dan val je goed. Daarom heb ik besloten om alles even op non actief te zetten.
Ik kan zelf niet over mensen roddelen, door er niks op te zetten kunnen mensen niet over mij roddelen. Mijn huis is goed beschermd als ik weg ga, want het staat niet op me sociaal netwerk.Ook kom ik op de foto’s niet over als een gek, maar als iemand die veel dingen onderneemt en houdt van mooie foto’s te maken.
Als je het goed bekijkt is social media helemaal niet zo sociaal. Je kan het beter a-social media noemen.
TNT wordt POSTNL
Het is donderdagochtend. Erg vroeg... Ik luister naar de TV en in een ontbijtprogramma hoor ik: Binnen twee maanden wordt TNT omgedoopt in POSTNL.
Is iedereen net een beetje gewend aan TNT, gaan we fijn de hele boel weer veranderen.
En op zich vind ik dat niet erg. Wat ik het ergst van alles vind, is dat er zoveel postbodes bij die TNT werden/worden ontslagen en we nu een mega-verandering van een bedrijfsnaam krijgen. Dit kost zo gigantisch veel geld, daar had je heel wat postbodes voor in dienst kunnen houden!
Kosten? Ja! Alles moet opnieuw gemaakt en bedrukt worden. Nieuwe kleding, drukwerk, uithangborden, de brievenbussen, de auto's.... je kunt het zo gek niet opnoemen. Overal waar het TNT logo op staat, moet dus vervangen worden.
Eén geruststelling: Alles blijft oranje!
(Noot: Wat zou ik graag de DTP-er van de TNT/POSTNL zijn... altijd volop werk)
Is iedereen net een beetje gewend aan TNT, gaan we fijn de hele boel weer veranderen.
En op zich vind ik dat niet erg. Wat ik het ergst van alles vind, is dat er zoveel postbodes bij die TNT werden/worden ontslagen en we nu een mega-verandering van een bedrijfsnaam krijgen. Dit kost zo gigantisch veel geld, daar had je heel wat postbodes voor in dienst kunnen houden!
Kosten? Ja! Alles moet opnieuw gemaakt en bedrukt worden. Nieuwe kleding, drukwerk, uithangborden, de brievenbussen, de auto's.... je kunt het zo gek niet opnoemen. Overal waar het TNT logo op staat, moet dus vervangen worden.
Eén geruststelling: Alles blijft oranje!
(Noot: Wat zou ik graag de DTP-er van de TNT/POSTNL zijn... altijd volop werk)
zondag 27 maart 2011
Recht van meningsuiting
Ik heb uit respect voor me zus mijn vorige blog verwijderd. Ik werd door haar gebeld met het verzoek om hem te verwijderen, anders werd ik wel even gebeld, of er werden andere maatregels genomen, omdat ik me mening uit. In Nederland heb je recht van meningsuiting. Maar goed de blog is verwijderd. Puur voor me zus.
Het werd me kwalijk genomen dat ik namen noemde. Volgens mij waren de namen bekend van het tv programma. Ik zou mensen belachelijk maken. Dat heb ik gedaan. Ik vind dat die vader niet genoeg deed om uit de shit te komen. Verder heb ik het voor de rest van de familie opgenomen. Zij wilde wel werken en veranderen. Dat de zoon een beetje meehielp, vind ik perfect, want daar leer je alleen maar van. Nogmaals het is een mening. Je kan er mee eens zijn of niet.
Ook ben ik nog steeds van mening dat als je problemen hebt je er niet mee op tv moet komen. Ik ken mensen, ik zal geen namen noemen, anders krijg ik nog meer dreigementen naar me hoofd, maar die hadden een hogere schuld dan de mensen van het programma.
Door zelf te veranderen en bewust te worden van alles hebben ze kei hard gewerkt om uit de shit te komen. Dat zijn ze nu. Zonder tv programma's. Ik ben trots op deze mensen. Hoe je het wendt of keert, je zorgt er zelf voor dat je in de shit komt, dan moet je ook zorgen dat je er zelf uit komt.
Ik heb nu netjes een blog zonder namen geschreven. Hopelijk is het zo wel goed. Want ik wil niet dat me zus problemen krijgt.
Op mezelf ben ik ook trots. Ik dacht altijd dat onze blogs door onze vrienden werden gelezen, maar het reikt veel verder dan dat. Hoe geweldig is dat.
Het werd me kwalijk genomen dat ik namen noemde. Volgens mij waren de namen bekend van het tv programma. Ik zou mensen belachelijk maken. Dat heb ik gedaan. Ik vind dat die vader niet genoeg deed om uit de shit te komen. Verder heb ik het voor de rest van de familie opgenomen. Zij wilde wel werken en veranderen. Dat de zoon een beetje meehielp, vind ik perfect, want daar leer je alleen maar van. Nogmaals het is een mening. Je kan er mee eens zijn of niet.
Ook ben ik nog steeds van mening dat als je problemen hebt je er niet mee op tv moet komen. Ik ken mensen, ik zal geen namen noemen, anders krijg ik nog meer dreigementen naar me hoofd, maar die hadden een hogere schuld dan de mensen van het programma.
Door zelf te veranderen en bewust te worden van alles hebben ze kei hard gewerkt om uit de shit te komen. Dat zijn ze nu. Zonder tv programma's. Ik ben trots op deze mensen. Hoe je het wendt of keert, je zorgt er zelf voor dat je in de shit komt, dan moet je ook zorgen dat je er zelf uit komt.
Ik heb nu netjes een blog zonder namen geschreven. Hopelijk is het zo wel goed. Want ik wil niet dat me zus problemen krijgt.
Op mezelf ben ik ook trots. Ik dacht altijd dat onze blogs door onze vrienden werden gelezen, maar het reikt veel verder dan dat. Hoe geweldig is dat.
zaterdag 26 maart 2011
Gezellig met de trein
Twee weken geleden ging ik met mams naar de Amsterdam Golfshow in de RAI in Amsterdam. Iekje zou meegaan, maar was helaas niet in staat te lopen, dus mams was zo lief om mee te gaan. De toegangskaarten had ik gewonnen en de treinkaartjes bij de Kruidvat gehaald. Dus lekker voordelig met de trein naar Amsterdam.Nou ben ik nog niet bejaard, maar krijg steeds meer de neiging om achterom te kijken. Achterom naar vroeger. Ook deze bewuste zondag...
De trein komt binnenrollen op station Assen en we duiken een coupé in. Tweede Klasse, want dat stond op ons kaartje. Nee, zitten we in een Stilte-Coupe.... Welke lijp heeft dat nu weer bedacht?? Op zich niet erg. We hebben geen stampende MP3-spelers en luidruchtige veel afgaande mobieltjes. We kunnen ons best gedragen... We zitten goed en wel, kletsen een beetjes, als er een muts aan komt lopen en zegt: "Mag ik u er op wijzen dat u in een stilte coupé zit?" Tuurlijk. Daar mag je ons op wijzen... Maar wij gaan geen tweeënhalf uur stil naar buiten zitten staren.
Wat is er gebeurd met de Eerste Klasse? Vroeger (daar gaan we) kwam het wel eens voor, dat we in een overvolle trein met het hele gezin plaats namen in een Eerste Klasse-coupé, omdat mijn ouders met drie kinderen geen tweeënhalf uur in een gangetje wilden blijven staan. Maar er werd ons heel goed duidelijk gemaakt dat we wel stil moesten zijn, want de mensen in de Eerste Klasse zaten daar voor hun rust en stilte. En terecht, zij hebben immers meer betaald voor een kaartje...
Maar nu... Een Stilte-coupé... Sorry hoor. Is dit de verkapte eerste klasse (inderdaad zonder hoofdletters, want je betaalt er geen stuiver meer voor).
En dan hebben we het nog niet gehad over de rookpalen en -zones op de stations. Je moet in een afgschilderd blok op de vloer of binnen een straal van drie meter van een paal je sigaretje roken. Ook zo'n onzin... Helemaal op stations waar het tocht, die aan alle vier de zijden open zijn en je staat weg te waaien... Oke, ik ben een roker (helaas) en ik weet dat ik tot een uitstervend ras behoor, maar om mij dan ook nog op een "Kijk-daar-heb-je-een-roker-plek" neer te zetten....
Vroeger ging je gezellig met familie of vrienden een dagje weg met de trein. Was je roker, dan ging je in de coupé zitten die aan de buitenkant werd aangeduid met een grote "2" en een icoontje van een sigaret zonder kruis of streep. Was je welgesteld en gesteld op je rust, dan ging je in die coupé met de grote "1".
Nu mag je als doorsnee burger best met de trein, maar je mag alleen maar recht voor je uitkijken en vooral niets zeggen of doen... Als je pech hebt.
Geef mij maar de "ouderwetse" situatie. Duidelijk en vooral gezellig!!!
dinsdag 22 maart 2011
Dubbeltje op zijn kant / Leven op de rit, ik haat zulke programma's
Nu we toch aan het bloggen zijn. Eerst even me mening over programma’s zoals je leven op de rit.
Moet nog even broeden op een blog van me zwagers zus, maar moet wachten op het tv programma.Dit kwam zo in me op.
Ik heb namelijk een hekel aan zulke programma’s. Je leven op de rit ken ik niet. Volgens mij is dit nieuw. Maar je kan het vergelijken met een dubbeltje op zijn kant.Denk ik.
Zoals ik al zei, ik hou niet van zulke programma’s, ze maken me juist boos. Mensen die zielig doen terwijl ze zichzelf in de nesten werken. Nu gaan ze op tv en ze krijgen van alles geregeld.
Je hebt zoveel mensen die in de shit zitten. Ze willen graag ander werk, maar nergens krijg je een kans omdat je of te oud bent of geen ervaring hebt. Mensen die ontslag krijgen omdat bedrijven failliet zijn of gaan fuseren. Neem de TNT, de oudere postbodes krijgen ontslag omdat als huisvrouwen de post rond bezorgen, dit veel goedkoper is. De oudere postbodes zijn rond de 50 en krijgen niet zomaar een baan weer omdat ze te oud zijn. Deze mensen zie je niet snel met hun gezicht op tv. Ze hebben immers het niet zelf zover laten komen.
Ik kijk dus een dubbeltje op zijn kant. Nogmaals het programma maakt me echt boos.
Ze zitten in de shit maar ze weten niet hoe dat komt.
Ze hebben 2 auto’s. Ze roken voor 250 euro in de maand. Ze hebben een inkomen van 2000 euro in de maand en geven er 2500 uit. Volgens mij doe je het zelf.
Doe een auto weg, ga minder roken of stop helemaal en hou een huishoudboekje bij, wat ze als advies krijgen bij dat programma. Ik heb geleerd, toen ik net op me zelf ging, wat me inkomsten waren en me vaste lasten. Ik hield zoveel over en moest daar me boodschappen van doen. Ik doe dit nog steeds en ik heb het geweldig voor elkaar.
Ik zal een voorbeeld geven van een dubbeltje op zijn kant. Gezin, man werkt en vrouw is thuis. Ze hebben 2 auto’s en roken. Man heeft de auto nodig voor zijn werk. Mevrouw is thuis en heeft een auto als boodschappenwagen. Ik zie gelijk dat je moet stoppen met roken en een auto moet weg doen. Boodschappen kan ik op de fiets halen of 1 keer in de week met manlief. Ik heb daar geen programma voor nodig.
Ander voorbeeld is, een gezin waarvan de man werkt en de vrouw werkt 12 uur in een kinderdagopvang. Geld voor de opvang van de kinderen was duurder dan wat de vrouw verdiende. John gaat opzoek en vind een andere baan van 32 uur bij een andere opvang en de kinderen mogen er gratis blijven. Mevrouw wil dit liever niet, want dan verliest ze haar vertrouwde omgeving. John moet hemel en aarde bewegen. Uit eindelijk gaat ze er wel werken. Een schop onder haar kont moet ze krijgen. Je zit toch in de shit, dan heb je geen keuzes.
Mensen die echt in de shit zitten en niet met hun hoofd op de tv komen, doen er alles aan om hun hoofd boven water te houden. Ze zijn zo slim om van de Coca Cola over te gaan naar een huismerk. Dit doen ze met alles, want je bespaard zo goed. Ze doen de auto weg als die niet nodig is.
Ze minderen met roken en ook dit wordt een goedkoper merk of ze stoppen. Ik heb respect voor deze mensen. Keihard werken om boven water te komen. Ik vind 1 ding heel erg voor deze mensen. Zij hebben geen John die een baan voor ze regelt. Hadden deze mensen die maar. Zij verdienen het.
Moet nog even broeden op een blog van me zwagers zus, maar moet wachten op het tv programma.Dit kwam zo in me op.
Ik heb namelijk een hekel aan zulke programma’s. Je leven op de rit ken ik niet. Volgens mij is dit nieuw. Maar je kan het vergelijken met een dubbeltje op zijn kant.Denk ik.
Zoals ik al zei, ik hou niet van zulke programma’s, ze maken me juist boos. Mensen die zielig doen terwijl ze zichzelf in de nesten werken. Nu gaan ze op tv en ze krijgen van alles geregeld.
Je hebt zoveel mensen die in de shit zitten. Ze willen graag ander werk, maar nergens krijg je een kans omdat je of te oud bent of geen ervaring hebt. Mensen die ontslag krijgen omdat bedrijven failliet zijn of gaan fuseren. Neem de TNT, de oudere postbodes krijgen ontslag omdat als huisvrouwen de post rond bezorgen, dit veel goedkoper is. De oudere postbodes zijn rond de 50 en krijgen niet zomaar een baan weer omdat ze te oud zijn. Deze mensen zie je niet snel met hun gezicht op tv. Ze hebben immers het niet zelf zover laten komen.
Ik kijk dus een dubbeltje op zijn kant. Nogmaals het programma maakt me echt boos.
Ze zitten in de shit maar ze weten niet hoe dat komt.
Ze hebben 2 auto’s. Ze roken voor 250 euro in de maand. Ze hebben een inkomen van 2000 euro in de maand en geven er 2500 uit. Volgens mij doe je het zelf.
Doe een auto weg, ga minder roken of stop helemaal en hou een huishoudboekje bij, wat ze als advies krijgen bij dat programma. Ik heb geleerd, toen ik net op me zelf ging, wat me inkomsten waren en me vaste lasten. Ik hield zoveel over en moest daar me boodschappen van doen. Ik doe dit nog steeds en ik heb het geweldig voor elkaar.
Ik zal een voorbeeld geven van een dubbeltje op zijn kant. Gezin, man werkt en vrouw is thuis. Ze hebben 2 auto’s en roken. Man heeft de auto nodig voor zijn werk. Mevrouw is thuis en heeft een auto als boodschappenwagen. Ik zie gelijk dat je moet stoppen met roken en een auto moet weg doen. Boodschappen kan ik op de fiets halen of 1 keer in de week met manlief. Ik heb daar geen programma voor nodig.
Ander voorbeeld is, een gezin waarvan de man werkt en de vrouw werkt 12 uur in een kinderdagopvang. Geld voor de opvang van de kinderen was duurder dan wat de vrouw verdiende. John gaat opzoek en vind een andere baan van 32 uur bij een andere opvang en de kinderen mogen er gratis blijven. Mevrouw wil dit liever niet, want dan verliest ze haar vertrouwde omgeving. John moet hemel en aarde bewegen. Uit eindelijk gaat ze er wel werken. Een schop onder haar kont moet ze krijgen. Je zit toch in de shit, dan heb je geen keuzes.
Mensen die echt in de shit zitten en niet met hun hoofd op de tv komen, doen er alles aan om hun hoofd boven water te houden. Ze zijn zo slim om van de Coca Cola over te gaan naar een huismerk. Dit doen ze met alles, want je bespaard zo goed. Ze doen de auto weg als die niet nodig is.
Ze minderen met roken en ook dit wordt een goedkoper merk of ze stoppen. Ik heb respect voor deze mensen. Keihard werken om boven water te komen. Ik vind 1 ding heel erg voor deze mensen. Zij hebben geen John die een baan voor ze regelt. Hadden deze mensen die maar. Zij verdienen het.
kan niet wachten tot morgen.
Ik moest vandaag de hele dag thuis blijven. Ik heb een nieuwe ketel gekregen/gekocht.
De ochtend was zo voorbij. Op me kleine neefje gepast. Paps en mams kwamen nog koffie drinken en ik maar hopen dat die man van de ketel snel klaar was.
Helaas. Uit verveling ben ik tv gaan kijken. Who's the boss was erop. Hoe antiek het ook is, het was goede tijdverdrijf.
Ook hierin is reclame. Toen hoorde ik in een reclame, morgen in je leven op de rit, Jim en Anita. Keek van me Laptop op maar tv, daar ging me mond open. Anita, is de zus van me zwager. Nu komt ze op tv met Je leven op de rit van SBS6. Dit is te vergelijken met een dubbeltje op zijn kant van RTL4.
Ik in een deuk natuurlijk. Hoe laag kan je zinken. Ik zus bellen, die nam niet op. Andere zus App-en en moeders bellen. Tamtam gaat rond.
Het leuke van alles is, ze kunnen niet meer zinken, ze zijn ook al in het programma van RTL8 geweest. De bruiloft van.....
Ik kan niet wachten tot het morgen 21.20 is. Ik zit klaar en ik neem het op.
Ik zit nu al te broeden op een goede blog. Het nadeel voor hun en ons voordeel is, dat wij niet zoveel hebben met de schoonfamilie van me zus. We mogen ze graag voorschut zetten. Deze week komt er weer een leuke blog.
Ik verheug me er nu al op.
Dit is alvast de voorpret
De ochtend was zo voorbij. Op me kleine neefje gepast. Paps en mams kwamen nog koffie drinken en ik maar hopen dat die man van de ketel snel klaar was.
Helaas. Uit verveling ben ik tv gaan kijken. Who's the boss was erop. Hoe antiek het ook is, het was goede tijdverdrijf.
Ook hierin is reclame. Toen hoorde ik in een reclame, morgen in je leven op de rit, Jim en Anita. Keek van me Laptop op maar tv, daar ging me mond open. Anita, is de zus van me zwager. Nu komt ze op tv met Je leven op de rit van SBS6. Dit is te vergelijken met een dubbeltje op zijn kant van RTL4.
Ik in een deuk natuurlijk. Hoe laag kan je zinken. Ik zus bellen, die nam niet op. Andere zus App-en en moeders bellen. Tamtam gaat rond.
Het leuke van alles is, ze kunnen niet meer zinken, ze zijn ook al in het programma van RTL8 geweest. De bruiloft van.....
Ik kan niet wachten tot het morgen 21.20 is. Ik zit klaar en ik neem het op.
Ik zit nu al te broeden op een goede blog. Het nadeel voor hun en ons voordeel is, dat wij niet zoveel hebben met de schoonfamilie van me zus. We mogen ze graag voorschut zetten. Deze week komt er weer een leuke blog.
Ik verheug me er nu al op.
Dit is alvast de voorpret
vrijdag 11 maart 2011
pech jaar
hier zit ik dan met een rechte houding op de bank.
Het is niet mijn jaar. Ik ben begonnen met een maagzweer. Na 2 weken ziek thuis te zijn geweest, zit ik nu weer ziek thuis. Ik voel me zo lullig, dat ik weer thuis zit. Maar de pijn is niet te harden, dus het is gewoon beter dat ik thuis ben.
Al 2 weken had ik last van me rug. Het belette me nergens in, dus gewoon aan het werk. Tot donderdag, ik werd wakker en kwam me bed haast niet uit. Ik had geen idee hoe ik me sokken aan moest trekken. Dus het werk gebeld, het gaat echt niet. Ik was / ben weer finaal door me rug gegaan.
Na een spoedsessie bij de fysio zit ik op de bank met spierverslappers. Hier zit ik ook wel een paar dagen nog. Baal zo.
Nu ik niks kan doen, google ik er op los. Dit vond ik.
Staand werk belemmert doorbloedingWerknemers die voornamelijk staand hun werkzaamheden verrichten kunnen op den duur gezondheidsklachten krijgen. Mogelijke klachten zijn spataderen, rugpijn en pijnlijke gewrichten in de benen. Om dit te voorkomen is het beter om staand werk te beperken en af te wisselen met zitten en lopen.
Doorbloeding bij staand werk Bij langdurig staan (langer dan één uur achter elkaar) pompen de beenspieren het bloed niet meer richting hart. Het blijft hangen, wat kan leiden tot gezwollen enkels en spataderen in de benen. Naast problemen met de doorbloeding hebben werknemers met een staand beroep ook opmerkelijk vaak rugklachten en klachten aan de gewrichten van heup en knie.
Ergonomische vereisten In de Arbowet staan geen expliciete voorschriften met betrekking tot staand werk. Maar elke werkgever moet de werkplek wel zo inrichten dat deze voldoet aan de ergonomische beginselen. Ook moet staand werk voorkomen in de risico-inventarisatie en -evaluatie en bij een te hoog risico in het bijbehorende Plan van Aanpak.
Aandachtspunten staand werk
Om gezondheidsklachten bij staand of plaatsgebonden werk te voorkomen, is het goed om rekening te houden met de volgende punten:
Staand werk moet in de risico-inventarisatie staan en beoordeeld zijn op het risico.
Werknemers moeten voorgelicht zijn over de gevaren van staand werk voor de gezondheid.
De werkplek moet zo ingericht zijn dat de werknemer de vrije keuze heeft om het werk staand of zittend uit te voeren.
Als het werk zittend kan worden uitgevoerd, dan verdient dat de voorkeur.
Wissel staand of zittend werk zo veel mogelijk af met lopend werk.
Als zittend werken niet mogelijk blijkt, onderzoek dan of gebruik van een stasteun de belasting kan verminderen.
Zorg ervoor dat het meubilair op de werkplek werken in diverse houdingen mogelijk maakt en hou vooral rekening met reikafstanden en voetruimte.
Vandaag heeft de baas me gebeld. Overleg gehad en ik ga straks anders werken en ik ben opzoek naar een zadelkruk, die de fysio me adviseert. Ik sta veel en loop van hort naar her. Het nadeel is dat ik nergens een rust moment heb en ik heb dit 37 uur in de week. Me lichaam kan nergens even herstellen. Ik moet nog zeker 50 of 60 jaar met me rug doen. Je hebt er helaas maar 1 van.
Het voelt heel knullig, net weer beter en een maand later weer ziek zijn.
Het is niet mijn jaar, ben benieuwd wat me nog meer te wachten staat.
Het is niet mijn jaar. Ik ben begonnen met een maagzweer. Na 2 weken ziek thuis te zijn geweest, zit ik nu weer ziek thuis. Ik voel me zo lullig, dat ik weer thuis zit. Maar de pijn is niet te harden, dus het is gewoon beter dat ik thuis ben.
Al 2 weken had ik last van me rug. Het belette me nergens in, dus gewoon aan het werk. Tot donderdag, ik werd wakker en kwam me bed haast niet uit. Ik had geen idee hoe ik me sokken aan moest trekken. Dus het werk gebeld, het gaat echt niet. Ik was / ben weer finaal door me rug gegaan.
Na een spoedsessie bij de fysio zit ik op de bank met spierverslappers. Hier zit ik ook wel een paar dagen nog. Baal zo.
Nu ik niks kan doen, google ik er op los. Dit vond ik.
Staand werk belemmert doorbloedingWerknemers die voornamelijk staand hun werkzaamheden verrichten kunnen op den duur gezondheidsklachten krijgen. Mogelijke klachten zijn spataderen, rugpijn en pijnlijke gewrichten in de benen. Om dit te voorkomen is het beter om staand werk te beperken en af te wisselen met zitten en lopen.
Doorbloeding bij staand werk Bij langdurig staan (langer dan één uur achter elkaar) pompen de beenspieren het bloed niet meer richting hart. Het blijft hangen, wat kan leiden tot gezwollen enkels en spataderen in de benen. Naast problemen met de doorbloeding hebben werknemers met een staand beroep ook opmerkelijk vaak rugklachten en klachten aan de gewrichten van heup en knie.
Ergonomische vereisten In de Arbowet staan geen expliciete voorschriften met betrekking tot staand werk. Maar elke werkgever moet de werkplek wel zo inrichten dat deze voldoet aan de ergonomische beginselen. Ook moet staand werk voorkomen in de risico-inventarisatie en -evaluatie en bij een te hoog risico in het bijbehorende Plan van Aanpak.
Aandachtspunten staand werk
Om gezondheidsklachten bij staand of plaatsgebonden werk te voorkomen, is het goed om rekening te houden met de volgende punten:
Staand werk moet in de risico-inventarisatie staan en beoordeeld zijn op het risico.
Werknemers moeten voorgelicht zijn over de gevaren van staand werk voor de gezondheid.
De werkplek moet zo ingericht zijn dat de werknemer de vrije keuze heeft om het werk staand of zittend uit te voeren.
Als het werk zittend kan worden uitgevoerd, dan verdient dat de voorkeur.
Wissel staand of zittend werk zo veel mogelijk af met lopend werk.
Als zittend werken niet mogelijk blijkt, onderzoek dan of gebruik van een stasteun de belasting kan verminderen.
Zorg ervoor dat het meubilair op de werkplek werken in diverse houdingen mogelijk maakt en hou vooral rekening met reikafstanden en voetruimte.
Vandaag heeft de baas me gebeld. Overleg gehad en ik ga straks anders werken en ik ben opzoek naar een zadelkruk, die de fysio me adviseert. Ik sta veel en loop van hort naar her. Het nadeel is dat ik nergens een rust moment heb en ik heb dit 37 uur in de week. Me lichaam kan nergens even herstellen. Ik moet nog zeker 50 of 60 jaar met me rug doen. Je hebt er helaas maar 1 van.
Het voelt heel knullig, net weer beter en een maand later weer ziek zijn.
Het is niet mijn jaar, ben benieuwd wat me nog meer te wachten staat.
zondag 27 februari 2011
High Tea
De laatste dagen gaan tellen voor een vriendin van mij. Ze gaat verhuizen. De laatste weken maken we nog even het beste ervan. Dit houdt in, vaak even op de koffie. Nog even bolwen via de Wii en uit eten.
2 weken geleden zegt ze, ik wil zo graag een keer een High tea doen. Dus in plaats van vrijdag uit eten te gaan, wat zo langzamerhand een traditie aan het worden is, zijn we vandaag naar Parkzicht (normaal gaan we vrijdags heen) gegaan, want daar hebben ze High Tea.
Op de flyer staat....zondags High Tea, wil je andere dagen, dan moest je even reserveren. Wij gaan gewoon heen.
We gaan zitten, er wordt geen goedendag gezegd door een jong meisje dat ons moest bedienen. Wij vragen om een Hight Tea. Heeft u gereserveerd wordt er gevraagd. Nee. Ze ging even vragen of het dan wel kon. Ze komt niet terug met de worden, ja hoor u kunt nog mee doen. Nee we krijgen een thee kannetje met heet water (geen gekookt water). Het is een kannetje met een kop (soepkom) eronder. Suiker, kregen we niet, waarschijnlijk doet iedereen aan de lijn. Gelukkig heeft er maar 1 een zoetje nodig van ons, die had ze gelukkig bij zich. Toen de thee op was, vroeg ze of we suiker wilde. Nee wel weer graag een beetje heet water.
Er daar kwamen de hapjes, wat kleine sandwiches, scones, muffins, soesjes en een paar bonbons. Ik ben niet zo'n zoete kauw, geef mij maar wat hartigs, maar goed ik ga mee voor de gezelligheid. Het was karig. Dus we vragen, kunnen we er ook nog iets bij krijgen, want de sandwich met zalm was lekker. Nee dit kon niet. Dit was alles wat we kregen.
We hebben het heel leuk gehad, want dit grapje kostte 15,95 p.p. Het schaaltje waar we met zijn 3en van moesten eten, was 15,95 waard voor ons 3en. Wij hebben lol gehad, alleen al om de prijs, alles moest op en wat overbleef ging wel mee voor de honden.
Een Wrap, een Veenburger of een Balletje van het Plein is nog goedkoper en veel lekkerder en je zit vol. Na daar 2 uur te hebben gezeten, moesten we afrekenen. Een hightea kost 15,95 p.p. Alles stond op 1 rekening, er stond verder niks bij, maar het meisje had wel moeite met dit te delen, want het was zo raar bedrag. Een fooi hebben ze niet gekregen. De bediening liep erbij alsof ze een zware nacht ervoor hadden gehad met stappen. We hadden nog trek maar waren wel 15,95 lichter van helemaal niks, lucht happen.
Toen we buiten stonden zijn we maar naar de snackbar gelopen om een patatje te eten. 2 euro kostte dit. Lekker dat het was en we zaten vol.
Die vriendin is gelijk genezen, want ze heeft het afzeiken van ons wel moeten afhoren. Gelukkig kan ze er tegen en weet ze wie het zegt.
Voor ons geen hightea meer, maar het was een gezellige geslaagde middag.
2 weken geleden zegt ze, ik wil zo graag een keer een High tea doen. Dus in plaats van vrijdag uit eten te gaan, wat zo langzamerhand een traditie aan het worden is, zijn we vandaag naar Parkzicht (normaal gaan we vrijdags heen) gegaan, want daar hebben ze High Tea.
Op de flyer staat....zondags High Tea, wil je andere dagen, dan moest je even reserveren. Wij gaan gewoon heen.
We gaan zitten, er wordt geen goedendag gezegd door een jong meisje dat ons moest bedienen. Wij vragen om een Hight Tea. Heeft u gereserveerd wordt er gevraagd. Nee. Ze ging even vragen of het dan wel kon. Ze komt niet terug met de worden, ja hoor u kunt nog mee doen. Nee we krijgen een thee kannetje met heet water (geen gekookt water). Het is een kannetje met een kop (soepkom) eronder. Suiker, kregen we niet, waarschijnlijk doet iedereen aan de lijn. Gelukkig heeft er maar 1 een zoetje nodig van ons, die had ze gelukkig bij zich. Toen de thee op was, vroeg ze of we suiker wilde. Nee wel weer graag een beetje heet water.
Er daar kwamen de hapjes, wat kleine sandwiches, scones, muffins, soesjes en een paar bonbons. Ik ben niet zo'n zoete kauw, geef mij maar wat hartigs, maar goed ik ga mee voor de gezelligheid. Het was karig. Dus we vragen, kunnen we er ook nog iets bij krijgen, want de sandwich met zalm was lekker. Nee dit kon niet. Dit was alles wat we kregen.
We hebben het heel leuk gehad, want dit grapje kostte 15,95 p.p. Het schaaltje waar we met zijn 3en van moesten eten, was 15,95 waard voor ons 3en. Wij hebben lol gehad, alleen al om de prijs, alles moest op en wat overbleef ging wel mee voor de honden.
Een Wrap, een Veenburger of een Balletje van het Plein is nog goedkoper en veel lekkerder en je zit vol. Na daar 2 uur te hebben gezeten, moesten we afrekenen. Een hightea kost 15,95 p.p. Alles stond op 1 rekening, er stond verder niks bij, maar het meisje had wel moeite met dit te delen, want het was zo raar bedrag. Een fooi hebben ze niet gekregen. De bediening liep erbij alsof ze een zware nacht ervoor hadden gehad met stappen. We hadden nog trek maar waren wel 15,95 lichter van helemaal niks, lucht happen.
Toen we buiten stonden zijn we maar naar de snackbar gelopen om een patatje te eten. 2 euro kostte dit. Lekker dat het was en we zaten vol.
Die vriendin is gelijk genezen, want ze heeft het afzeiken van ons wel moeten afhoren. Gelukkig kan ze er tegen en weet ze wie het zegt.
Voor ons geen hightea meer, maar het was een gezellige geslaagde middag.
donderdag 10 februari 2011
Ik geloof niet!!!
Verbijsterd was ik na het horen van het nieuws op de radio.
Kardinaal Simonis heeft een priester de hand boven het hoofd gehouden die veroordeeld is geweest voor kindermisbruik.
Kindermisbruik binnen de katholieke kerk, betreft misbruik met jongens.
Was het niet kardinaal Simonis die homosexualiteit afkeurde en uitsprak dat sex altijd moest gebeuren met als oogpunt de voortplanting.
Toch schijnt het niet erg te zijn als de jongens onder een bepaalde leeftijd zijn. Sexuele handelingen met iemand van hetzelfde geslacht is schijnbaar geen homosexualiteit als 1 van de patijen jonger is dan 16 jaar. Ik geloof (het) niet!!!
Geloof is een raar ding.
Op een dag kwamen er 2 dames aan de deur om te vertellen over het geloof. Ik kon er vrij lang in meegaan tot we aankwamen bij de zondvloed.
Hele volkeren zijn ontstaan uit 1 gezin. Voortplanting was dus alleen mogelijk door familie uit de eerste graad. Als antwoord kregen we dat incest toen nog toegestaan was. Ik geloof (het) niet!!!
Nu wordt wederom binnen de kerk iets toegestaan wat door niet-gelovigen als een misdaad wordt gezien. Een paar weesgroetjes en morgen gaan we weer lekker verder met waar we mee gestopt waren. Ik geloof (het) niet!!!
Ze zeggen wel eens dat de mensen die het meest fel tegen homosexualiteit zijn, hoogstwaarschijnlijk zelf de gevoelens hebben. Doordat ze het van zichzelf niet accepteren, projecteren ze het op anderen. Kardinaal Simonis homo, ik geloof (het) wel!!!!
Kardinaal Simonis heeft een priester de hand boven het hoofd gehouden die veroordeeld is geweest voor kindermisbruik.
Kindermisbruik binnen de katholieke kerk, betreft misbruik met jongens.
Was het niet kardinaal Simonis die homosexualiteit afkeurde en uitsprak dat sex altijd moest gebeuren met als oogpunt de voortplanting.
Toch schijnt het niet erg te zijn als de jongens onder een bepaalde leeftijd zijn. Sexuele handelingen met iemand van hetzelfde geslacht is schijnbaar geen homosexualiteit als 1 van de patijen jonger is dan 16 jaar. Ik geloof (het) niet!!!
Geloof is een raar ding.
Op een dag kwamen er 2 dames aan de deur om te vertellen over het geloof. Ik kon er vrij lang in meegaan tot we aankwamen bij de zondvloed.
Hele volkeren zijn ontstaan uit 1 gezin. Voortplanting was dus alleen mogelijk door familie uit de eerste graad. Als antwoord kregen we dat incest toen nog toegestaan was. Ik geloof (het) niet!!!
Nu wordt wederom binnen de kerk iets toegestaan wat door niet-gelovigen als een misdaad wordt gezien. Een paar weesgroetjes en morgen gaan we weer lekker verder met waar we mee gestopt waren. Ik geloof (het) niet!!!
Ze zeggen wel eens dat de mensen die het meest fel tegen homosexualiteit zijn, hoogstwaarschijnlijk zelf de gevoelens hebben. Doordat ze het van zichzelf niet accepteren, projecteren ze het op anderen. Kardinaal Simonis homo, ik geloof (het) wel!!!!
maandag 7 februari 2011
Dubbel mobiel
Een ooggetuigenverslag:
Afgelopen donderdag lopen we 'smiddags gewapend met onze gloednieuwe Ricochet-rackets de deur uit. We keuvelen wat onderweg naar de auto. Daar aangekomen zien we een wat oudere dame (jaartje of 75 denk ik wel) achter een rollator. Das op zich natuurlijk niet wereldvreemd.
Maar ze stond druk te keuvelen met de persoon aan de andere kant van de lijn...
Afgelopen donderdag lopen we 'smiddags gewapend met onze gloednieuwe Ricochet-rackets de deur uit. We keuvelen wat onderweg naar de auto. Daar aangekomen zien we een wat oudere dame (jaartje of 75 denk ik wel) achter een rollator. Das op zich natuurlijk niet wereldvreemd.
Maar ze stond druk te keuvelen met de persoon aan de andere kant van de lijn...
Verleiding weerstaan
Vorige week na mijn bezoekje aan de weegschaal van de sportschool was ik een beetje van slag. We hebben 's avonds een broodje hamburger gegeten met een beetje patat. Allemaal home-made, zodat je nog een béétje op de vetten en calorieën kunt letten. Maar we waren dus wel even over de scheef gegaan.
Ook mijn mislukte stoppoging (roken) droeg niet echt bij aan een vrolijke week. Maar aan het eind van de week was paps jarig. De hele week was toch al een ramp, dus ik liet het gebakje en de andere lekkernijen niet aan mijn neus voorbij gaan. Op het menu die avond: Bami (met babi pangang in satésaus).
Tuurlijk let je wel een beetje op wát en hoeveel je naar binnen werkt, maar toch...
Zaterdag ben ik fanatiek begonnen met het bijhouden van de calorieën en de vetten. Hele dagmenu's worden hier van te voren samengesteld zodat we ook nog het nodige aan groente, fruit en zuivel binnenkrijgen.
Ga ik dan vandaag op de weegschaal, ben ik 1,5 kilo lichter! En dat na al die "troep" van vorige week. Het hadden er wel 5 kunnen zijn. Maar zo moet je natuurlijk niet denken. Je moet blij zijn met het behaalde resultaat.
Tijd voor een feestje dus!! Die frietjes van vorige week kwamen in gedachten weer even voorbij... Kijkend op de lijst van het voedingscentrum*, kwam ik daar al weer snel van terug. Eén bakje patat staat gelijk aan de gehele geplande maaltijd van vandaag, aardappelen met broccoli en een rundervink en zelfs een beetje kaassaus voor de smaak.... De patatten heb ik maar gelaten voor wat ze waren.... Broccoli it is!!
Morgen moet ik onverwachts naar Stadskanaal. Ter beloning gingen we daarna altijd naar de McDonalds. Morgen niet... Een enkele kale Quarterpounder (mijn favoriet) beslaat één avondmaaltijd en een Big Tasty zelfs twee...
Ik werk mezelf niet voor niets elke dag in het zweet...
* Wil je ook eens wel eens weten wat je zoal naar binnen werkt: Website Voedingscentrum
De voedingswaarde van de producten van McDonalds vind je hier: website Mc Donalds (en geloof me... volgende keer scheur je met gierende banden door de McDrive)
Ook mijn mislukte stoppoging (roken) droeg niet echt bij aan een vrolijke week. Maar aan het eind van de week was paps jarig. De hele week was toch al een ramp, dus ik liet het gebakje en de andere lekkernijen niet aan mijn neus voorbij gaan. Op het menu die avond: Bami (met babi pangang in satésaus).
Tuurlijk let je wel een beetje op wát en hoeveel je naar binnen werkt, maar toch...
Zaterdag ben ik fanatiek begonnen met het bijhouden van de calorieën en de vetten. Hele dagmenu's worden hier van te voren samengesteld zodat we ook nog het nodige aan groente, fruit en zuivel binnenkrijgen.
Ga ik dan vandaag op de weegschaal, ben ik 1,5 kilo lichter! En dat na al die "troep" van vorige week. Het hadden er wel 5 kunnen zijn. Maar zo moet je natuurlijk niet denken. Je moet blij zijn met het behaalde resultaat.
Tijd voor een feestje dus!! Die frietjes van vorige week kwamen in gedachten weer even voorbij... Kijkend op de lijst van het voedingscentrum*, kwam ik daar al weer snel van terug. Eén bakje patat staat gelijk aan de gehele geplande maaltijd van vandaag, aardappelen met broccoli en een rundervink en zelfs een beetje kaassaus voor de smaak.... De patatten heb ik maar gelaten voor wat ze waren.... Broccoli it is!!
Morgen moet ik onverwachts naar Stadskanaal. Ter beloning gingen we daarna altijd naar de McDonalds. Morgen niet... Een enkele kale Quarterpounder (mijn favoriet) beslaat één avondmaaltijd en een Big Tasty zelfs twee...
Ik werk mezelf niet voor niets elke dag in het zweet...
* Wil je ook eens wel eens weten wat je zoal naar binnen werkt: Website Voedingscentrum
De voedingswaarde van de producten van McDonalds vind je hier: website Mc Donalds (en geloof me... volgende keer scheur je met gierende banden door de McDrive)
zondag 30 januari 2011
maagzweer
Me zussie is druk aan het schrijven, dus ik kan niet achterblijven. Ik zit al bijna een week ziek thuis. Mijn hoofd stond en staat niet naar schrijven of lezen, concentratie is weg, maar ik doe mijn best.
Maandag, ik naar mijn werk, ik voelde me hartstikke beroerd, toch maar heen gaan. Je hoort je moeder nog praten. Bij onze opvoeding leerden wij, eerst proberen, lukt het niet kan je altijd nog thuis komen. Ook kregen we mee, ziek is ziek en dat houdt in geen leuke dingen doen. Trouw probeerden we het altijd en we bleven vaak op school.
Maandag ik ook proberen, ik wist gelijk al, dit red ik niet. Ik naar huis. Ik dacht een buikgriepje. Voelde me al een paar dagen niet helemaal fit. Last van me maag en de griep ging rond, ik had zo 1+1 opgeteld.
Maandag op dinsdagnacht ben ik echt door een hel gegaan. Wat een pijn. Om een uurtje of 3 's nachts had ik wel zo'n pijn, na een uurtje slapen en weer een uur helse pijn, ik ben me bed uitgegaan, ik heb een tas gepakt, slaapspullen, ondergoed, sokken, toilettas en sloffen ingepakt. Ik was klaar voor het ziekenhuis, ik zag me daar echt liggen. Ik durfde niks te slikken, want stel je voor het is je blindendarm, dat kan acuut worden met pijnstillers. Ik heb de pijn getrotseerd. In de periode dat ik wakker was heb ik ook me ringen afgedaan, hoefde dat niet voor de operatie. Wat een gedachten krijg je als je zo'n pijn hebt.
Dinsdagochtend de dokter gebeld, zegt de assistente, kom morgen maar. Ik kon alleen maar uitbrengen, MORGEN.... Alles uitgelegd en ik mocht komen, want ik had geen griepje, dat had de assistente wel door. Ik bij de dokter, ga maar liggen hij drukt op een paar plekken en toen schreeuwde ik het uit AU, ik weet het al zegt de dokter.
Medicijnen meegekregen, pijn ging weg, heerlijk maar dan de bijwerkingen, misselijk, moe, ik heb het allemaal gehad. Nu is het zondag, ik voel me nog niet geweldig, morgen de dokter weer bellen. Blijf een druk houden op me maag. Ik wil daar vanaf. Met een lijstje wat ik allemaal wil vragen ga ik de dokter opzoeken. Hopelijk is hij er, hij is voetbalarts en de BV Veendam moet spelen tegen Go Ahead. Het beste er maar van hopen.
Het maakt mij op dit moment niet uit, als ik maar beter word. Waar en wanneer dat boeit mij niet, als ik maar beter word.
Maandag, ik naar mijn werk, ik voelde me hartstikke beroerd, toch maar heen gaan. Je hoort je moeder nog praten. Bij onze opvoeding leerden wij, eerst proberen, lukt het niet kan je altijd nog thuis komen. Ook kregen we mee, ziek is ziek en dat houdt in geen leuke dingen doen. Trouw probeerden we het altijd en we bleven vaak op school.
Maandag ik ook proberen, ik wist gelijk al, dit red ik niet. Ik naar huis. Ik dacht een buikgriepje. Voelde me al een paar dagen niet helemaal fit. Last van me maag en de griep ging rond, ik had zo 1+1 opgeteld.
Maandag op dinsdagnacht ben ik echt door een hel gegaan. Wat een pijn. Om een uurtje of 3 's nachts had ik wel zo'n pijn, na een uurtje slapen en weer een uur helse pijn, ik ben me bed uitgegaan, ik heb een tas gepakt, slaapspullen, ondergoed, sokken, toilettas en sloffen ingepakt. Ik was klaar voor het ziekenhuis, ik zag me daar echt liggen. Ik durfde niks te slikken, want stel je voor het is je blindendarm, dat kan acuut worden met pijnstillers. Ik heb de pijn getrotseerd. In de periode dat ik wakker was heb ik ook me ringen afgedaan, hoefde dat niet voor de operatie. Wat een gedachten krijg je als je zo'n pijn hebt.
Dinsdagochtend de dokter gebeld, zegt de assistente, kom morgen maar. Ik kon alleen maar uitbrengen, MORGEN.... Alles uitgelegd en ik mocht komen, want ik had geen griepje, dat had de assistente wel door. Ik bij de dokter, ga maar liggen hij drukt op een paar plekken en toen schreeuwde ik het uit AU, ik weet het al zegt de dokter.
Medicijnen meegekregen, pijn ging weg, heerlijk maar dan de bijwerkingen, misselijk, moe, ik heb het allemaal gehad. Nu is het zondag, ik voel me nog niet geweldig, morgen de dokter weer bellen. Blijf een druk houden op me maag. Ik wil daar vanaf. Met een lijstje wat ik allemaal wil vragen ga ik de dokter opzoeken. Hopelijk is hij er, hij is voetbalarts en de BV Veendam moet spelen tegen Go Ahead. Het beste er maar van hopen.
Het maakt mij op dit moment niet uit, als ik maar beter word. Waar en wanneer dat boeit mij niet, als ik maar beter word.
Gaat het nu echt lukken? ...of.... Het gaat nu echt lukken!
Het is al weer een poosje stil op het blog. Tijd voor nieuws! En hoewel het in het verlengde ligt van mijn Lifestyle-pagina, denk ik dat het voor velen groot nieuws zal zijn...
Een aantal weken geleden was ik er helemaal klaar mee en klaar voor! Geen conditie, mijn kleren en huis stonken en voor mijn algehele gezondheid was het ook beter. Ik ging stoppen met roken. Ik had al twee A4-tjes volgetypt voor als mijn missie zou slagen, dan kregen jullie het hele relaas op dit blog. Maar helaas... de poging werd al vroeg in de kiem gesmoord... Het blog verdween in het grijs archief.
Ongeveer een week of drie terug was ik bij de huisarts en opperde (ook omdat de vele verzekeringsmaatschappijen zich lieten horen) dat ik toch maar eens moest stoppen met roken. Hij zei: "Ik zet je op de lijst van de verpleegkundige". Afgelopen donderdag werd ik opgeroepen voor het intake-gesprek. Daarover zo meer, eerst even een zijweggetje....
Vorige week vrijdag zijn Iekje en ik beiden behoorlijk ziek geweest. Die donderdag ervoor moesten we naar het Radboud in Nijmegen en ik vermoed dat we daar beiden iets hebben opgelopen. Een virusje of zo... Iekje dacht vrijdagavond: Een shaggie? Ben er nou al een dag vanaf, vind het wel goed zo. We zeggen nu thuis: "Iekje is niet gestopt, ze is al sinds vrijdag 21 januari niet weer begonnen!" En ik vind het super van d'r! Nu ik nog...
Maar donderdag dus op gesprek geweest bij de verpleegkundige en met haar natuurlijk alle nadelen van het roken doorgenomen, alle voordelen van het stoppen en welke beren ik op de weg tegen kan komen....
Ik moest een datum bepalen om te stoppen en als ik het dan wil doen, dan moet het ook maar (vrijwel) direct. Mijn stopdag is dus morgen. Maandag 31 januari.
Nu zit ik dit blog dus nog te typen met een shaggy binnen handbereik. Ik moet klusjes bedenken voor als ik zin krijg in een sigaret. De drang naar een sigaret duurt maar 5 minuten, dus dan moet ik even wat anders gaan doen.... God wat zal het schoon worden in huis. Op mijn lijstje staat bijvoorbeeld: De ramen lappen in de slaapkamer, op kantoor, planten water geven, sporttas pakken voor die dag en nog een heleboel...
Hopelijk kan ik morgen rond deze tijd zeggen dat ik al 24 uur van het roken af ben. En over een week, dat ik er een week vanaf ben. De eerste week schijnt de ergste te zijn. Ik ga er voor!
(PS: Tips & Trucs en Do's & Don'ts zijn van harte welkom ;))
Een aantal weken geleden was ik er helemaal klaar mee en klaar voor! Geen conditie, mijn kleren en huis stonken en voor mijn algehele gezondheid was het ook beter. Ik ging stoppen met roken. Ik had al twee A4-tjes volgetypt voor als mijn missie zou slagen, dan kregen jullie het hele relaas op dit blog. Maar helaas... de poging werd al vroeg in de kiem gesmoord... Het blog verdween in het grijs archief.
Ongeveer een week of drie terug was ik bij de huisarts en opperde (ook omdat de vele verzekeringsmaatschappijen zich lieten horen) dat ik toch maar eens moest stoppen met roken. Hij zei: "Ik zet je op de lijst van de verpleegkundige". Afgelopen donderdag werd ik opgeroepen voor het intake-gesprek. Daarover zo meer, eerst even een zijweggetje....
Vorige week vrijdag zijn Iekje en ik beiden behoorlijk ziek geweest. Die donderdag ervoor moesten we naar het Radboud in Nijmegen en ik vermoed dat we daar beiden iets hebben opgelopen. Een virusje of zo... Iekje dacht vrijdagavond: Een shaggie? Ben er nou al een dag vanaf, vind het wel goed zo. We zeggen nu thuis: "Iekje is niet gestopt, ze is al sinds vrijdag 21 januari niet weer begonnen!" En ik vind het super van d'r! Nu ik nog...
Maar donderdag dus op gesprek geweest bij de verpleegkundige en met haar natuurlijk alle nadelen van het roken doorgenomen, alle voordelen van het stoppen en welke beren ik op de weg tegen kan komen....
Ik moest een datum bepalen om te stoppen en als ik het dan wil doen, dan moet het ook maar (vrijwel) direct. Mijn stopdag is dus morgen. Maandag 31 januari.
Nu zit ik dit blog dus nog te typen met een shaggy binnen handbereik. Ik moet klusjes bedenken voor als ik zin krijg in een sigaret. De drang naar een sigaret duurt maar 5 minuten, dus dan moet ik even wat anders gaan doen.... God wat zal het schoon worden in huis. Op mijn lijstje staat bijvoorbeeld: De ramen lappen in de slaapkamer, op kantoor, planten water geven, sporttas pakken voor die dag en nog een heleboel...
Hopelijk kan ik morgen rond deze tijd zeggen dat ik al 24 uur van het roken af ben. En over een week, dat ik er een week vanaf ben. De eerste week schijnt de ergste te zijn. Ik ga er voor!
(PS: Tips & Trucs en Do's & Don'ts zijn van harte welkom ;))
zaterdag 8 januari 2011
Sportkleding
Het nieuwe jaar is begonnen. We worden helemaal doodgegooid met reclames om af te vallen, te stoppen met roken en meer te bewegen. En er zijn natuurlijk legio mensen die goede voornemens hebben voor het nieuwe jaar, dus daar wordt gretig op ingesprongen.
Ook bij mij moest er iets veranderen (zie mijn andere blog Lifestyle Mariël). Nu ik wat meer dagen in de sportschool verblijf en ook verschillende sporten beoefen, dacht ik dat enig uitbreiding van mijn sportieve kleding wel op zijn plaats zou zijn. Je kunt tenslotte niet 5 dagen in de week in het zelfde tenue verschijnen... Dus op zoek naar iets nieuws en leuks. Leuks is er genoeg te vinden, maar dus niet in mijn maat.
En hier snap ik dus het een en ander niet. De maatschappij is er tegenwoordig op gericht om ons massaal te laten stoppen met roken en iedereen moet een goede gezondheid en BMI krijgen, vooral door veel te bewegen. Veel mensen kampen met overgewicht. Kunnen een wandelende tijdbom zijn, dus oké... bewegen is goed. Maar als ik dan een beetje modieus wil bewegen, dan komt het volgende probleem: Sportkleding gaat vaak maar tot maat XL (hooguit XXL).
Helaas zitten die maten mij (en meerdere mensen die met overgewicht kampen) te krap. En ik ga niet als een pin-up door de sportschool lopen. Enige bewegingsvrijheid is dan wel lekker. Dus een oproep aan alle sportwinkels en fabrikanten: Als jullie echt omzet willen draaien, bied leuke kleding dan ook eens voor een maatje meer aan! Loop je doelgroep niet voorbij!!
Ook bij mij moest er iets veranderen (zie mijn andere blog Lifestyle Mariël). Nu ik wat meer dagen in de sportschool verblijf en ook verschillende sporten beoefen, dacht ik dat enig uitbreiding van mijn sportieve kleding wel op zijn plaats zou zijn. Je kunt tenslotte niet 5 dagen in de week in het zelfde tenue verschijnen... Dus op zoek naar iets nieuws en leuks. Leuks is er genoeg te vinden, maar dus niet in mijn maat.
En hier snap ik dus het een en ander niet. De maatschappij is er tegenwoordig op gericht om ons massaal te laten stoppen met roken en iedereen moet een goede gezondheid en BMI krijgen, vooral door veel te bewegen. Veel mensen kampen met overgewicht. Kunnen een wandelende tijdbom zijn, dus oké... bewegen is goed. Maar als ik dan een beetje modieus wil bewegen, dan komt het volgende probleem: Sportkleding gaat vaak maar tot maat XL (hooguit XXL).
Helaas zitten die maten mij (en meerdere mensen die met overgewicht kampen) te krap. En ik ga niet als een pin-up door de sportschool lopen. Enige bewegingsvrijheid is dan wel lekker. Dus een oproep aan alle sportwinkels en fabrikanten: Als jullie echt omzet willen draaien, bied leuke kleding dan ook eens voor een maatje meer aan! Loop je doelgroep niet voorbij!!
stars of football
Ja ja het is weer begonnen een actie bij de C1000. De ene gehad en de volgende is er weer. Dit keer zijn we de AH voor. De C1000 heeft stars of football. Mooie foto's van verschillende voetballers, van Dirk Kuyt tot Giovanni van Bronckhorst en niet te vergeten Johan Cruijff die op plaats 14 staat. Waar anders.
AH komt weer met alle clubs, met clubfoto's. Minder charmant vind ik. Alle ere divisie spelers gewoon in hun tenue met alleen een gezicht.
C1000 heeft acties foto's. Het is echt 1-0 voor C1000 en 2-0 omdat de C1000 eerder is begonnen met de actie.
Dit keer ga ik helemaal mee in de gekte. Ik spaar ze ook, toen ik de eerste sticker zag en dat was Dirk Kuyt, toen wist ik al, dit ga ik sparen. Boek gekocht en verzamelen maar.
Ik verafschuw de kinderen die alweer komen leuren om de plaatjes. Dit komt ook van de reclame van de C1000. Zullen we ruilen Wesley voor Huntelaar. De C1000 reclames geven het goede (of slechte) voorbeeld. Het is maar hoe je het bekijkt.
Ik heb een lijstje gemaakt, met alle spelers. Aan de ene kant staat, heb ik al, dan de naam van de speler met hun stickernummer en daarnaast dubbel. Heb ik weer een sticker die ik niet heb komt er een kruisje op me lijstje bij heb ik al, dubbel staat bij dubbel. Op het werk is het maandagochtend ruil ochtend in de kantine. Een collega is net zo fanatiek als ik. Leuk is dat, maar wij ruilen onderling en leuren een beetje, maar niet bij onbekende klanten, nee familie en vrienden sparen mee. Hartstikke leuk het schiet al aardig op. Ik hoop dat ik alle 54 stickers op tijd bijelkaar kan verzamelen.
Iedereen die voor me mee spaart, hartstikke bedankt. Ik kan al bijna zeggen...............Wesley Sneijder, die heb ik al.
AH komt weer met alle clubs, met clubfoto's. Minder charmant vind ik. Alle ere divisie spelers gewoon in hun tenue met alleen een gezicht.
C1000 heeft acties foto's. Het is echt 1-0 voor C1000 en 2-0 omdat de C1000 eerder is begonnen met de actie.
Dit keer ga ik helemaal mee in de gekte. Ik spaar ze ook, toen ik de eerste sticker zag en dat was Dirk Kuyt, toen wist ik al, dit ga ik sparen. Boek gekocht en verzamelen maar.
Ik verafschuw de kinderen die alweer komen leuren om de plaatjes. Dit komt ook van de reclame van de C1000. Zullen we ruilen Wesley voor Huntelaar. De C1000 reclames geven het goede (of slechte) voorbeeld. Het is maar hoe je het bekijkt.
Ik heb een lijstje gemaakt, met alle spelers. Aan de ene kant staat, heb ik al, dan de naam van de speler met hun stickernummer en daarnaast dubbel. Heb ik weer een sticker die ik niet heb komt er een kruisje op me lijstje bij heb ik al, dubbel staat bij dubbel. Op het werk is het maandagochtend ruil ochtend in de kantine. Een collega is net zo fanatiek als ik. Leuk is dat, maar wij ruilen onderling en leuren een beetje, maar niet bij onbekende klanten, nee familie en vrienden sparen mee. Hartstikke leuk het schiet al aardig op. Ik hoop dat ik alle 54 stickers op tijd bijelkaar kan verzamelen.
Iedereen die voor me mee spaart, hartstikke bedankt. Ik kan al bijna zeggen...............Wesley Sneijder, die heb ik al.
woensdag 5 januari 2011
Lifestyle Mariël
Na een verzadigde decembermaand en enkele gemaakte beloftes ben ik afgelopen dinsdag (gisteren dus) begonnen met een nieuwe lifestyle.
Vroeg naar bed en vroeg op. Op tijd en verantwoord eten en elke dag een half uur sporten.
Voor iedereen die geïnteresseerd is in het verloop van mijn Lifestyle, verwijs ik naar de knop hierboven "Lifestyle Mariël". Hier probeer ik met enige regelmaat mijn ervaringen en dergelijke te beschrijven. Soms in de vorm van een blog, want ook de nieuwe lifestyle is voer voor het schrijven...
17-01-2011 UPDATE
Vroeg naar bed en vroeg op. Op tijd en verantwoord eten en elke dag een half uur sporten.
Voor iedereen die geïnteresseerd is in het verloop van mijn Lifestyle, verwijs ik naar de knop hierboven "Lifestyle Mariël". Hier probeer ik met enige regelmaat mijn ervaringen en dergelijke te beschrijven. Soms in de vorm van een blog, want ook de nieuwe lifestyle is voer voor het schrijven...
17-01-2011 UPDATE
dinsdag 4 januari 2011
Genieten van het leven
Je staat er vaak niet bij stil, we zijn een volkje die altijd maar klaagt.
We klagen veel. Klagen is negatieve energie en van negatieve energie wordt je chagrijnig .
Vragen we om een witte kerst, is ie wit, dan is het niet goed. Is het te lang droog willen we regen en regent het zijn we er weer flauw van. Of het is weer eens te warm. Het is nooit goed.
Als we op een N weg ingehaald worden, klagen we met een kreet, heeft ie haast? Ja waarschijnlijk wel, anders reed ie niet zo. Je kan ook denken, moet hij weten, ik rij zoals ik rij.Ik mag hier 80 en ik rij hier 80.
Het leven is natuurlijk voor de meeste mensen ook zwaar. Werken (20 uur) en dan ook nog een huishouden en 1 of 2 kinderen. Ik heb geen medelijden met die mensen. Ik heb dan geen kinderen maar ik werk 40 uur en heb ook een huishouden. Als je het te zwaar vindt, ga dan niet werken. Of kijk eens om je heen. Er zijn ook mensen(me zus en zwager) met 4 kinderen, waarvan 2 niet eens van zichzelf, me zwager werkt fulltime en me zus werkt ook soms een paar dagen, ook zij hebben een huishouden erbij. Dan valt het opeens mee met die 1 of 2 kinderen, in mijn ogen.
Mensen die in een negatieve spiraal zitten komen daar niet uit. Alles is zo erg. Kijk naar anderen, elk huisje heeft zijn kruisje. Aan zelfmedelijden heb je niks. Overal is wel wat. Heb je iets, zet je schouders eronder en maak er iets van. Dat is er een positieve draai aangeven, daar krijg je energie van, positieve energie en met positieve energie kan je de hele wereld aan.
Ik probeer het vaak positief te zien.
Ik leid echt een Zwitserse leven. Ik heb een eigen huis, eigen auto, vaste baan. Ik doe waar ik zin in heb. Ik ga veel weg, uitjes, weekendje hierheen en dan weer een dagje daarheen. Ik ben me bewust van mijn leven zo.
Als ik morgen dood ga, wat ik niet ga doen, mijn missie is 76 en elke jaartje daar boven is mooi meegenomen, kan ik zeggen dat ik een leuk leven heb gehad.
Natuurlijk klaag ik ook wel eens, me rug dat is een ramp en me werk gaat ook niet altijd zoals ik wil. Maar ik heb werk en als me rug zo blijft, teken ik ervoor. Er zijn mensen om me heen die zieker zijn en zij vechten keihard om er weer boven op te komen. Dan mag ik niet zeuren om een beetje pijn in me rug.
Ik ben tevreden. Ik ben gezond, me familie is gezond, wat wil ik nog meer.
Ik geniet van me leven, nu op naar de bioscoop, het eerste uitje van dit jaar.
We klagen veel. Klagen is negatieve energie en van negatieve energie wordt je chagrijnig .
Vragen we om een witte kerst, is ie wit, dan is het niet goed. Is het te lang droog willen we regen en regent het zijn we er weer flauw van. Of het is weer eens te warm. Het is nooit goed.
Als we op een N weg ingehaald worden, klagen we met een kreet, heeft ie haast? Ja waarschijnlijk wel, anders reed ie niet zo. Je kan ook denken, moet hij weten, ik rij zoals ik rij.Ik mag hier 80 en ik rij hier 80.
Het leven is natuurlijk voor de meeste mensen ook zwaar. Werken (20 uur) en dan ook nog een huishouden en 1 of 2 kinderen. Ik heb geen medelijden met die mensen. Ik heb dan geen kinderen maar ik werk 40 uur en heb ook een huishouden. Als je het te zwaar vindt, ga dan niet werken. Of kijk eens om je heen. Er zijn ook mensen(me zus en zwager) met 4 kinderen, waarvan 2 niet eens van zichzelf, me zwager werkt fulltime en me zus werkt ook soms een paar dagen, ook zij hebben een huishouden erbij. Dan valt het opeens mee met die 1 of 2 kinderen, in mijn ogen.
Mensen die in een negatieve spiraal zitten komen daar niet uit. Alles is zo erg. Kijk naar anderen, elk huisje heeft zijn kruisje. Aan zelfmedelijden heb je niks. Overal is wel wat. Heb je iets, zet je schouders eronder en maak er iets van. Dat is er een positieve draai aangeven, daar krijg je energie van, positieve energie en met positieve energie kan je de hele wereld aan.
Ik probeer het vaak positief te zien.
Ik leid echt een Zwitserse leven. Ik heb een eigen huis, eigen auto, vaste baan. Ik doe waar ik zin in heb. Ik ga veel weg, uitjes, weekendje hierheen en dan weer een dagje daarheen. Ik ben me bewust van mijn leven zo.
Als ik morgen dood ga, wat ik niet ga doen, mijn missie is 76 en elke jaartje daar boven is mooi meegenomen, kan ik zeggen dat ik een leuk leven heb gehad.
Natuurlijk klaag ik ook wel eens, me rug dat is een ramp en me werk gaat ook niet altijd zoals ik wil. Maar ik heb werk en als me rug zo blijft, teken ik ervoor. Er zijn mensen om me heen die zieker zijn en zij vechten keihard om er weer boven op te komen. Dan mag ik niet zeuren om een beetje pijn in me rug.
Ik ben tevreden. Ik ben gezond, me familie is gezond, wat wil ik nog meer.
Ik geniet van me leven, nu op naar de bioscoop, het eerste uitje van dit jaar.
Abonneren op:
Posts (Atom)