Te lang geleden

Ik ben weer een beetje aan het schrijven geslagen. Eerst begon het in een schriftje. Ik merkte hoe ik het bloggen heb gemist. Meer dan 10 maanden geleden was mijn laatste blog. Hoog tijd om het bloggen weer op te pakken. Op 26 september schreef ik hoe trots ik was dat ik 51 km had gefietst. Ondertussen heb ik de 65 km ook al gehaald. Mijn fietsmaatje woont weer in Veendam. Dit helpt enorm. We kunnen nu 2 dagen in de week buiten fietsen. 's Avonds iets minder dan op zondag. Maar we houden ons conditie op peil. Het werkt verslavend. We worden beide ook langzaam slanker en slanker. Mijn fietsmaatje had een normaal postuur, maar ze heeft er toch 15 kilo afgekregen. Ik zit nu rond de 25 kilo. Het duurde anderhalf jaar om het eraf te krijgen. Ik ben ongeloofljk trots op mezelf dat ik het eraf heb en eraf hou. Ook op mijn fietsmaatje. Echt knap. Vandaag moest ik even alleen fietsen. Jeetje wat saai is dat. Toch heb ik het volgehouden. Ondanks dat mijn fietsmaatje weg is, wil ik wel dat ze trots is dat ik ook ga zonder haar. Na 100 keer het in mijn hoofd te hebben opgegeven heb ik toch een rondje Zuidlaren (35km) volgemaakt. Het is te lang stil geweest, maar het is wel leuk dat mijn laatste blog waar ik zo trots op mezelf was, na meer dat 10 maanden nog steeds het zelfde is. Ik fiets nog steeds, val nog steeds wat af en ben super trots. Ik begin weer met schrijven waar ik mee geëindigd was. Ook mijn laatste zin eindig ik nu als meer dan 10 maanden geleden, want ik heb zoveel aan mijn fietsmaatje te danken. En we houden het al meer dan een jaar vol. Ik ben zo trots op ons en op haar. BEDANKT LIEVE TOETI