Wielrennen...

... en wat ik dus echt niet snap: de doping in de wielrennerij. Hoe vaak hoor je niet dat er weer een wielrenner positief is bevonden aan doping? Nu weer Contador... "Ik heb iets verkeerd te eten gekregen" ... Jaja...

De wielrennerij staat bekend om de dopingcontroles. Knappe (zo niet naïeve) jongen die denkt dat te kunnen omzeilen. Hoe haal je het in je botte kop op jezelf te drogeren, terwijl je weet dat die controle er is en je dus bijna zeker weet dat je gepakt wordt.

Ik kan er niet bij... Das hetzelfde als met een revolver door de douanepoortjes op Schiphol gaan...

Werken voor TNT post

al zeker een jaar of 2 bestaat de postbank niet meer.
Alle bankzaken gaan nu via de ING bank.

Het houdt ook in, dat vele postkantoren dicht gaan.
Ook bij ons is het dorp. Vanaf 11 november hebben wij geen postkantoor meer.

Het postkantoor zorgde voor afhandelingen van post en regelde de bankzaken voor
postbank klanten.

TNT gaat bezuinigen, door de bankzaken 2 jaar geleden naar de ING over te brengen,
viel dat al weg. Nu heeft TNT bedacht dat vele winkels, C1000, Primera of Total Gemak een
servicepunt worden. Hiermee kan dus de "grote" postkantoren dicht.
Ook ik werk bij een servicepunt, heel handig van TNT, want nu betaald me baas me loon,
en in het "grote" postkantoor worden ze door TNT betaald.

Wij krijgen nu al vragen, hoe kom ik aan giro enveloppen, of waar kan ik me auto overschrijven.
Niet te vergeten de maandkaarten voor het openbaar vervoer en de staatsloten, waar kopen we die. Op sommige vragen heb ik heb geen antwoord, ik laat het op me af komen.
Ons wordt niks verteld over hoe en wat. Communicatie is een sleutelwoord, wat in vele bedrijven nergens te vinden is.

Wat ik wel erg vind, is dat de TNT dus zoveel mensen ontslaan.
Alle mensen die dus al jaren in die postkantoren hebben gestaan, zijn nu werkloos.
Ook postbodes, alle full timers moeten eruit, het gaat om 1500 mensen.

Ik vind het heel sneu voor die mensen, vooral als ik dan in de auto zit en een reclame spotje hoor, wordt TNT postbezorger in je eigen buurt. Eerst ontslaan ze 1000 mensen en net zo snel nemen ze part timers aan, want al die full timers zijn veelst te duur.

Ik vind het belachelijk. Uitleg voor deze ontslagen zijn, concurrentie in de postmarkt.
Hebben ze dat niet zelf in de hand gehad, ze wilden toen zelf geen staatsbedrijf meer zijn.
Als je een staatsbedrijf hebt, heb je meestal een monopolie. Eigen schuld zeg ik dan.
Maar sneu voor alle mensen die hun baan verliezen, zij zijn de dupe hiervan.
Dat is gewoon niet goed te praten, geef dan die hoge piefen wat minder loon of bonus.

Nee Jan Modaal, die is de dupe. TNT is ook echt het kroontje in hun logo niet waard.

Eindelijk...

Dit jaar zijn we (om redenen die nu het bespreken niet waard zijn) gestopt met het begeleiden van de jeugd bij de plaatselijke voetbalvereniging. Hoewel het ons pijn in het hart deed voor die kids, moesten we voor onszelf kiezen.
Bijkomend voordeel van deze beslissing: We kregen er bergen tijd voor terug. Ook kwamen we er al snel achter dat er uiteindelijk van die berg slechts een summier heuveltje overbleef... Spoedklussen in het weekend en ook ons nieuwe project slokte al onze tijd op.

Ik was van plan om de fotografie weer op te pakken, maar helaas... geen tijd. Tot dit weekend. Eindelijk (en ook een beetje noodgedwongen door wat lichamelijke klachten) besloten we dit weekend een beetje te relaxen en de dingen te doen die we willen en niet die moeten...

Dus vertrokken we zaterdagmiddag richting de Ennemaborg in Midwolda. De paddenstoelen rijzen inmiddels overal de grond uit en dus goede kans dat we daar wel wat mooie herfstplaatjes konden schieten. En dat was niet verkeerd gedacht.
We liepen door de bossen van het landgoed en hebben ons prima vermaakt. Het was er uitgestorven (iedereen staat immers bij de C1000 zijn/haar Dungan-schijfjes van het winkelend publiek af te troggelen). Wij waren daar wel even blij mee. Een uur nergens aan denken, niets hoeven doen... Dat noem ik nou vrijheid...

De herfst was qua kleuren nog een klein beetje te vroeg. In mijn ogen nog iets te veel groen, maar het was goed weer en je weet niet wat er komen gaat. Bij de Ennemaborg hebben we weer een grote verscheidenheid aan paddenstoelen gezien, maar die rode met witte stippen... die vind je gewoon heel dicht bij huis...

Dungans

Het is weer zover, C1000 (waar ik werk) heeft een nieuwe actie. Een rage moet ik zeggen, Dungan. Het ziet er uit als Flippo's, wat we vroeger uit de zakken chips haalde.

Dungans zijn ronde dingen met afbeeldingen erop van Aarde, Water en Vuur.

Je moet het spelletje rock, paper, scissors spelen.

Je kan dan die dingen van elkaar winnen. Hoe het verder werkt, geen idee, ik heb me er verder niet in verdiept maar de kinderen van tegenwoordig wel.

Het is nu zelfs zo erg dat kinderen bij de C1000 staan te schooien om de rare dingen.

Elke klant vragen ze of ze Dungans sparen en zo niet, of zij ze dan mogen hebben.

De een staat net voorbij de ingang van de winkel, op de groente afdeling en vragen, mevrouw of meneer, mag ik straks uw Dungans wel? Want stel je voor, bij de kassa ben je te laat. Daar staan de andere 10 kinderen te wachten om dezelfde vraag te stellen. Klanten hebben nog niet eens betaald, ze hebben de Dungans nog niet eens in hun handen en ze vragen al, mevrouw, meneer, mag ik uw Dungans?

Klanten vinden het storend. We kregen ook veel klachten. Wat ik begrijp. Dat geleur om die dingen. Nogmaals ik praat niet over 2 kindjes he, nee een stuk of 10.

Het klinkt vanaf half 4 bij ons als een kippenhok, want wie krijgt de Dungan, moeilijk delen als er 10 kinderen staan. Zijn er even geen klanten, dan slaan ze elkaar inelkaar, of ze spelen met die Dungans en dan is het weer niet eerlijk gegaan, komen ze bij mij uithuilen. Helpt niks. Je krijgt niks. Inwendig word ik gillend gek. Collega's onderling kunnen door hun herrie elkaar niet verstaan.

Dinsdag, begon alle ellende, we moesten een plek maken waar de kinderen

mochten staan, want we de klachten van klanten bleven komen.

Ik ondertussen als schooljuffrouw moest ze elke keer naar "hun" plek wijzen.

Als ze op "hun" plek stonden, werd de man van Lubbers geterroriseerd.

Hij als meester erheen. Binnen niet luisteren dan maar naar buiten. Ook dit hielp niet.

Woensdag, wat een drama.

Er is geen school 's middags. Wat doe je dan. Naar de C1000 en leuren om Dungans.

Luisteren kunnen ze natuurlijk nog niet. Dus je blijft juffrouw spelen.

Donderdag en Vrijdag, je blijft de kinderen nog steeds naar "hun" plek sturen.

Want ze blijven proberen. 1 keer zeggen is tegenwoordig niet voldoende.

Nee joh... We hebben 5 caissieres, die ze allemaal wegsturen. Een keer of 3.

De keren dat ik ze wegstuur en me collega bij de balie. Je wordt er niet goed van.

Vroeger, de goede oude tijd. Ik overdrijf echt niet.

De Flippo's tijd, wie van mijn generatie kent ze niet.

Me ouders moesten chips kopen om aan de Flippo's te komen. Betalen voor je Flippo's dus geen geleur in de winkel. Je kon ruilen als je dubbele had met je vriendjes van school.

Ik weet zeker dat me ouders er niet achter moesten komen, dat ik bij een winkel aan het leuren was om spullen. Ik mocht naar de winkel als ik een boodschap moest halen. Verder had ik daar niks te zoeken. Had trouwens ook geen geld om in een winkel uit te geven, dat kreeg ik pas toen ik op het voorgezetonderwijs zat. Er zat controle op mij. Me ouders hadden alles door.

Tegenwoordig komen jongeren onder de 12 bij ons blikjes RedBull kopen. Als mijn neefje (10) dat doet, ik pak hem bij zijn oren. Me zus weet dat ook. Je hebt niks te zoeken in een winkel

en RedBull is zulk slecht spul, als ik er al niet van slaap, wat moet een kind van 10 dan wel niet. Ouders durven zich dan ook nog af te vragen waarom ze zo druk zijn.

Nog even terug naar vandaag de dag. Om 9 uur stonden de eerste kinderen bij de C1000.

Marge dag op school. Gelukkig maar 2 kids, 3 te veel.

Me zus kent 1 van die kinderen en dat meisje vraagt, mag ik jou Dungans?

Zus zegt, dat is goed, zij spaart ze niet voor haar kinderen. Ik volg het allemaal.

Het was alsof me zus stroop aan haar kont had. Waar zij stond, stond dat kind ook. Verschrikkelijk. Ik kon niet eens normaal praten met me zus. Ik zou ze die Dungans niet meer geven, zo zou ik koken van binnen. Gelukkig voor het kind krijgt me zus al die narigheid niet mee. Dus krijgt het meisje haar Dungans.

Ik vraag me op zulke dagen af, wat zouden de ouders hiervan vinden. Ik ben er nog steeds van overtuigd dat ik dit vroeger niet moest flikken.

Op deze vraag kreeg ik vandaag ook antwoord.

Wordt er tegen dat kind dat vanochtend bij me zus schooide, om 4 uur gezegd door vaders,

om 5 uur thuis he. Dan gaan we eten.

Me mond viel open. Ouders keuren het dus gewoon goed. Normaalste zaak van de wereld.

Gelukkig duurt de actie 4 weken, morgen en nog 2 weken te gaan.

Morgen is het zaterdag, de hele dag geen school. Hopen dat kinderen nog een beetje aan sport doen en dat ze niet de hele dag bij de C1000 staan. Ik weet niet meer wat ik eraan moet doen, ik ben er nu al klaar mee

Jumbo op zondag

Vooropgesteld: Ik winkel liever niet op zondag. Kom zelf uit de detailhandel en had er een hekel aan om op zondag te werken. Dus naar een winkel op zondag... nee!
Maar goed, afgelopen zondag kon ik er helaas niet onderuit (ja, had in de auto kunnen blijven zitten...).
Zaterdag was de verjaardag qua tijd een beetje uitgelopen en terug in de auto zegt mijn wederhelft... oeps, nou heb ik helemaal geen eten voor zondag in huis...

Tegenwoordig is de Jumbo in Veendam op zondag geopend van 16:00 tot 21:00 uur. Ik dacht: "Dat is voor de mensen die even wat vergeten zijn..." Nou, ik had het mooi mis! Hordes mensen, volle karren... ik kon mijn ogen niet geloven. Je kon werkelijk over de koppen lopen! Dacht echt dat ik in een rare droom terecht gekomen was! De IKEA is duidelijk verleden tijd op zondag... we zoeken ons vermaak in de Jumbo...

Een week heeft zeven dagen, waarvan de winkels er zes open zijn en de meeste mensen er (bij een fulltime baan) vijf werken. Volgens mijn berekeningen heb je dan één dag vrij om je boodschappen te doen. Moet het dan uitgerekend op zondag!? Ga met je kinderen lekker de bossen in of iets anders bezoeken.

Voor mij was het één keer en niet weer. Ik haal mijn kopje suiker of eitje wel even bij de buurvrouw...

onderscheid in families

Het werd weer eens tijd voor een blogje.
Elke dag maak je wel wat mee, maar of niet goed genoeg voor een blog of het gaat over dingen die je beter niet op internet kunt zetten.

Vandaag hebben we weer een verjaardag meegemaakt. Dus weer blogvoer genoeg.

Eerst even terug in de tijd.
Ik weet nog dat ik een keertje met het basketbalteam waar ik toen in zat, naar een verlovingsfeest ben geweest van Turks stel.
Ik was nog jong, maar het was hartstikke leuk om mee te maken. Een en al gezelligheid.
Wat me wel opviel was, de mannen zaten in de ene kamer en wij in de andere.
Dit is in sommige culturen heel normaal. Wij kenden dit niet. Daar was het heel normaal.

Terug naar vandaag. Weer op verjaardag. De Vossen zorgen dat we ongeveer tegelijk binnen komen. Nu gingen de Vossen aan de achterkamertafel zitten. De schoonfamilie van me zus, zit voor. Lapzwans, lees blog van april, zat er natuurlijk ook. Nu een neefje naast hem op de bank.
Beide onderuit gezakt, geboeid in hun gsm, filmpjes kijken. Gezellig als je op een verjaardag komt. Dan komt een tante binnen, met haar nieuwe vriend. Voorstellen wordt vandaag de dag niet meer gedaan. Ook zij gaan voorzitten. Toen tante met vriend weg ging, zei me zwager hij heet Hendrik, ik nee, Herman en zegt een ander weer, volgens mij heet ie Harry. Het blijft een raadsel.

Vrienden zitten bij ons. Want die kant mogen ze ook niet zo. Heb ik het nog netjes uitgedrukt.

Ik met mijn te grote mond zeg, ik dacht dat in sommige culturen het normaal was, dat er onderscheid is in mannen en vrouwen. Kijk, wij hebben onderscheid in families.
In Friesland doen ze dat ook, zegt me schoonzus. Bij ons op verjaardag zitten de mannen bijelkaar en de vrouwen ook. De vrouwen nemen ook nog hun breiwerk (geitenwollensokken) mee en er wordt niet gesproken. Gezellig.

Wat was het probleem bij ons?
Oke, ik geef toe dat ik helemaal niks met die familie heb. Maar goed, me zus kan er niks aan doen dat het haar schoonfamilie is. Je krijgt ze er gratis bij. Zelfs de kleinste van me zus, bijna 2, zit bij de Vossen. Hij weet nu al wat leuker en beter is. Dit is niet om op te scheppen.

Rond de achterkamertafel vroegen we af waarom het onderscheid?
Na een paar minuten er over nagedacht te hebben en erover gehad te hebben, kwamen we tot de conclusie. Het probleem is........................ IQ

Wij hebben wat over te praten, want wij werken. We maken van alles mee. Wij komen daar ook voor een verjaardag, gsm bij je, niet voor je neus. Vandaag draait de dag om de jarige. Fatsoen noemen we dat. The round the table group weet gewoon hoe het hoort. Wij kennen onze normen en waarden. Zoals wij daar komen, zo zijn we. We hebben respect, fatsoen en weten hoe je je hoort te gedragen. Helaas moet ik zeggen, zoals zij komen zijn ze ook.

Geen stukje fatsoen zit erin. Over een maand is de volgende verjaardag daar.
Ik hou het onderscheid er in, bevalt me prima.
Aan de ene kant denk ik, volgende maand alweer!!!!!!!!!! Zo snel.
En aan de andere kant is het altijd weer een leuke dag om inspiratie op te doen voor een blog.

Herfst 2010

Zaten we ongeveer twee maanden geleden nog te puffen en te zweten van de immense hitte, tegenwoordig komt het hemelwater met bakken tegelijk naar beneden en wanen we ons al weer in de gure onstuimige herfst.
Voor velen het jaargetijde waar ze het liefst heel hard doorheen fietsen, maar ik hoop altijd op een lekke band. De herfst is namelijk mijn favoriete seizoen. Fotografisch gezien schotelt Moeder Aarde ons de allermooiste plaatjes voor. De kleuren zijn gewoonweg geweldig! En helemaal als het mooi weer is! Zonnetje erbij... Tuurlijk, regen en wind zijn niet leuk. Maar dan lekker knus thuiszitten is ook niet verkeerd...

Officieel moeten we nog een weekje wachten. Dan begint de herfst volgens de kalenders. Maar zoals ik al zei: We hebben de afgelopen periode al een voorproefje mogen hebben.
Vandaag verliet ik het ziekenhuis in Stadskanaal na het bezoekuur. Toen we op de parkeerplaats kwamen, waren er al vele auto's weg en viel mijn oog op het plantsoen. Daar stonden een aantal vliegenzwammen naar mij te lonken. Natuurlijk de camera niet bij me (moet 'm toch maar standaard in de auto leggen in deze periode). Maar gelukkig bood mijn mobieltje uitkomst. Helaas niet allemaal even scherp, maar het gaat om het idee... De herfst met de mooiste kleuren in de natuur...

Heel misschien heb ik dit weekend een uurtje over. En bij goed weer willen we toch eens gaan kijken of we nog meer van dit moois kunnen fotograferen. Het is al weer veel te lang geleden en voor je het weet is ook deze herfst (voor sommigen gelukkig) voorbij voor je het weet...