woensdag 30 december 2009

Daar gaan we weer...

Het heeft ook gewoonweg geen zin...
Ik moet meer regelmaat in mijn leven krijgen en dus vroeger naar bed, normale tijd opstaan enz enz. Doordat ik het merendeel van mijn tijd eigenlijk vrij ben (dus ik heb nog ruimte voor nieuwe opdrachtgevers ;)) verleg ik mijn tijden. Ik ga later slapen en sta later op. Tenminste... das de bedoeling. Vaak wordt ik wakker van de telefoon of een schreeuwende buurman...
Dus we gaan ons leven beteren: eerder naar bed.
Daar lag ik dan om kwart over 12... Eerst maar even lezen en na een uur begin ik te vernemen dat mijn ogen langzaam aan dicht willen. Mooi! Acht uurtjes erbij en 9:00 uur is een mooie tijd om op te staan. Om een uurtje of vier begint het gezeik. Mijn lijf wil slapen, maar twee ledematen hebben daar geen zin meer in. Mijn benen. Ik lijd helaas aan het fenomeen Restless Legs. Je benen móeten bewegen. Alsof er mieren doorheen krioelen. En er bestaan medicijnen, maar voor de ene raak je immuun en de ander gaat pas na een uur werken. Ik probeer en probeer, maar na een uur geef ik het op...
Gehuld in badjas en trainingsbroek ga ik naar beneden. Dan maar even een uurtje computeren of Wii-en. Eenmaal beneden kijk ik naar buiten en ja hoor! We zijn weer bedolven onder een wit dekentje. Dunner dit keer, maar hij ligt er wel!
Gisterenmiddag werd al gewaarschuwd voor vele soorten neerslag, waaronder regen, ijzel en sneeuw en voor het slapen gaan had ik nog even gekeken op de buienradar. Rond drie uur vannacht zou het hier beginnen te sneeuwen. Dat zal dus inderdaad wel gebeurd zijn. Nu kijkend, zie ik dat het even rustig blijft, maar vanaf een uurtje of negen kan het weer vrolijk verder gaan. Je zou toch denken dat we nu ver van te voren geweten hebben wat er aan zat te komen en ik hoop dan maar dat er dit keer een beetje fanatieker gestrooid is...

Er zijn ook geluiden. Geluiden van een Elfstedentocht. Want het gaat wat harder vriezen en heel Nederland is in rep en roer. Dat is dit volkje al snel. We houden wel van aannames.
Het gaat goed vriezen, dus we krijgen een Elfstedentocht.
Het jaar 2010 is het 30e regeringsjaar van Beatrix en 10-10-2010 is een mooie datum, dus Willem Alexander wordt op die datum onze koning.

Mensen, wacht nou even af... Als het moet gebeuren, dan gebeurt het wel. Het woord geduld komt in mijn vocabulaire niet voor, maar in deze gevallen heb ik zo iets van: We zien het wel!

woensdag 23 december 2009

Kerst

Het is bijna zo ver.
Nog 1 dag werken en dan mag ik kerst gaan vieren.
Nu heb ik niet zoveel met kerst.
Ik geniet wel van de dagen vrij, en dit jaar hebben we een dagje extra.

Het is een bewogen werk jaar geweest.
Eind februari zijn meneer en mevrouw
Kuiper weggegaan. En hebben we een nieuwe baas voor weer gekregen.
Gelijk ging de lang beloofde verbouwing aan de gang.
Deze was eind september klaar.
We hebben kei hard gewerkt om de dead line voor de opening te redden. Tuurlijk is dit gelukt.

Ik heb mijn oude vertrouwde slijterij ingeruild voor
een borrelshop en een balie.
Nu 3 maanden verder, kan ik nog niet echt wennen.
Maar ik maak er het beste van. Mis me slijterijtje.

In die 3 maanden, het hele jaar, hebben wij met zijn allen er voor gezorgd dat de klanten tevreden de deur uit gaan. En doen er alles voor om een hogere omzet te halen. Volgens mij gaat dat redelijk tot goed.

Het is een moeilijke maand geweest door het plotselinge overlijden van Arenda.
We missen haar nog elke dag.
Door deze gebeurtenis zijn we als collega's heel hecht geworden. We hadden en hebben nog steeds heel veel steun aan elkaar.

Dit was ons werk jaar in een notendop.
Nu terug naar morgen.
Een dag voor kerst.
En de verjaardag van me "ouwe" zussie.
Zat er opeens aan te denken, zullen we een wel of geen kerstpakket krijgen. Zou dat gepast zijn na deze maand?
Ik heb goede hoop en ga van JA uit.
Morgen zullen we het weten. Spannend, :-)

Het is bedtijd, morgen vol goede moet werken.

Zo het is kerst voor mij, lekker nu achter de pc van me zus genieten van de vrije dagen.
Antwoord op me kerstpakket is zoals ik hoopte, het is een JA geworden.

Iedereen fijne dagen

Bijna een jaartje verder....

Dit schrijvende / typende ben ik bijna 2 uur verwijderd van mijn verjaardag. De dag dat je weer een levensjaar mag afsluiten met een getal hoger dan de vorige keer. Want ik word niet op die ene dag een jaartje ouder, dat heb ik die 364 dagen er voorafgaand al opgebouwd. En ik kijk al weer uit naar de volgende 365 dagen.

Bij mij staat dit alles bijna gelijk aan een "gewoon" kalenderjaar. Dus terugkijkend op mijn 37e levensjaar, kan ik ook gelijk al een beetje terugkijken op 2009.
En ik mag zeker niet klagen. Begon het jaar met weer een deksel op mijn neus (geen vast contract na een stage), half februari (op onze trouwdag) de stoute schoenen aangetrokken en mijn bedrijf aangemeld bij de Kamer van Koophandel. Stravos Grafisch Ontwerp was geboren! Mijn vingers blauw getypt voor een ondernemersplan om wat geld te lenen voor het starten. Had me de energie kunnen besparen.... ik kreeg helemaal niets.
Gelukkig nog een heel klein achterdeurtje, dus met dat kleine beetje een computer en software aangeschaft en dan maar los gaan. Op een dag besloten om toch maar eens wat uitgeverijen te gaan bellen en bij de eerste was het raak! Mazzel... misschien... Maar ik ben er helemaal happy mee, en nog steeds! Inmiddels heeft zich een tweede opdrachtgever aangemeld, en ik hoop dat ik daar ook op de langere termijn opdrachten voor mag gaan doen.

In dit jaar heb ik mijn certificaat voor DTP-er behaald. In het voorjaar zijn we met onze F-pupillen voor de tweede keer van dat seizoen kampioen geworden. En in het najaar mochten we bij de club de beker voor het best presterende team van het seizoen 2008-2009 in ontvangst nemen. Een goed jaar dus. Eigenlijk weinig narigheid. En dat is ook wel eens lekker!

Volgend jaar? Eigenlijk mag het op deze voet wel verder gaan. Iets ruimer in het werk zou wel lekker zijn, maar voor de rest heb ik eigenlijk weinig te wensen.

maandag 21 december 2009

Ben het wel een beetje zat

Tuurlijk, sneeuw is leuk. Het komt nou niet jaarlijks voor dat dit deel van de aardkluit bedolven is onder een flinke laag sneeuw. En als de eerste sneeuw gevallen is, dan is het leuk! Sneeuwschuiven (jeetje, heb echt geen conditie meer) en het hofje begint weer te leven! Gezamenlijk een sneeuwpop bouwen of van een afstandje kijken en genieten hoe de pop gebouwd wordt...

Maar na een paar dagen wordt het vervelend. We kunnen ons redden hoor! Iekje werkt in Veendam en gaat lopend naar haar werk. Op de terugweg neemt ze de boodschappen mee in d'r rugzak. En als een echte survivaller komt ze dan aanlopen...
Maar... Ik had vorige week al een afspraak bij de pedicure. En die zit niet in Veendam. Daar moet ik met de auto heen. Op het journaal hoor ik: "Als je de deur niet uit hoeft, ga dan niet..." Mijn autootje is de jongste niet meer, maar ben wel blij dat ik hem heb en hoop er nog een paar jaartjes mee vooruit te kunnen. Dus met dit weer laat ik hem liever staan.
Maar mijn afspraak is dus verplaatst naar morgen. En het ziet er niet naar uit dat de dooi nog en beetje vlot gaat intreden. Dus iets zegt mij dat ik dat morgen ook wel kan vergeten... Het gaat namelijk wéér sneeuwen en ook de vorst is nog niet voorbij.
Oh ja, ergens moeten we ook nog boodschappen doen voor mijn verjaardag. Denk dat ik ook maar zo'n rugzak op mijn rug bindt....

vrijdag 18 december 2009

Nederland in het wit

Het is een plaatje, alles is wit.

Nederland is ontregeld.
We kunnen mensen de ruimte in sturen,
maar 1 dagje sneeuw en alles loopt vast.

Onderwijzers riskeren hun leven om veilig op hun werk te komen. Om de zelfde reis terug te maken.
Ze worden naar huis gestuurd.

Ouders weten niet meer hoe ze kinderen naar school moeten brengen. Oplossing....LOPEN......

Naar het werk gaan, ondanks je in je woonplaats werkt is ook lastig, hoe kom ik daar. Oplossing.....LOPEN.......

Ik vroeg me eerst af, ligt het aan de jeugd van tegenwoordig. Maar daar moet ik snel NEE op zeggen. Veel jeugdige collega's zijn op het werk.
Het is de mentaliteit van tegenwoordig.

Nu lekker thuis op de bank, naar een witte straat te kijken, de kachel wat hoger en een kop warme chocomelk denk ik terug aan mijn warme jeugd.

Als het dit weer was, dan ging vaders gewoon naar zijn werk. Hoe? LOPEN.....

Wij gingen gewoon naar school. Hoe? LOPEN.....
Moeders zei altijd, Eerst proberen voordat we thuis blijven. En we gingen.

Morgen mag ik weer gaan werken. Hoe kom ik daar? Net zo als de 2 afgelopen dagen, LOPEN...
Lekker voor mijn rug, NOT.
Maar het werk gaat door.

Er al goed over nagedacht, ga ik zo na mijn warme chocomelk mijn tas inpakken.
Heerlijk dat me ouders zo dicht bij me werk wonen en ze een logeerbed hebben.
Daar me tas droppen en kijk ik of ik s avonds wel of niet naar huis kan.

Maar op dit moment ga ik genieten van een winters tafereel

donderdag 17 december 2009

Het is echt winter

Want er ligt sneeuw. En niet zo'n miezerig flinterdun laagje. Maar het echte plaksneeuw. Zo'n 10 centimeter zeker inmiddels. Mijn buurvrouw vroeg me vanmorgen al of we een sneeuwpop gingen maken. Misschien later vanmiddag...

Maar goed alles is dus ontregeld. Verkeer, het dagelijks leven. Gek, we hebben meer last (economisch) van de sneeuw dan van de Mexicaanse Griep.
Ook de natuur is ontregeld. Kwamen twee weken geleden de rozen voor de vierde keer dit jaar in bloei, nu ligt er een dikke laag sneeuw op...

We zitten dus thuis. Autorijden is niet verantwoord en zelfs lopen is gevaarlijk. Dan de foto's maar om het huis schieten... En dat is het enige echte mooie aan dit weer. De plaatjes. Voor de rest is het koud, nat, glibberig, gevaarlijk...

Wie niet thuis zitten... kinderen! Wii's, Nintendo's, Playstations en computer en TV worden ingeruild voor de buitenlucht. Het moet dus sneeuwen om de kinderen naar buiten te krijgen....
En zelfs de volwassenen, want ik denk dat ik nog wel aan die sneeuwpop moet geloven. De sneeuw maakt het kind in ons los...

vrijdag 4 december 2009

Aftellen

December is begonnen en daarmee ook het aftellen. Aftellen naar diverse gebeurtenissen

1. Sinterklaas
Niet zozeer het Sinterklaasfeest, maar meer het feit dat 5 december is geweest en dat de boom de kamer in kan. Gepaard met de nodige versieringen in de boom en de rest van het huis (bij ons zelfs tot op de WC)

2. Mijn verjaardag
Aftellen? Optellen! Weer een jaartje erbij. En naarmate ik ouder word, word ik ook echt ouder. Het besef. Tuurlijk moet ik nog dik 30 jaar voor mijn pensioen, maar terugkijkend heb ik ook al weer wat jaren achter de rug.. De twintigers van nu zijn laat in de 80-er jaren geboren. Kom ik met mijn 1972 op de proppen, dan voelt dat ineens heel oud... En de tijd vliegt...

3. Kerst
Bij ons nog altijd een familie-feest. Eerste Kerstdag alle kinderen en kleinkinderen bij paps en mams. Gezelligheid en lekker eten. Waarvoor we thuis de boom optuigen... we zijn met Kerst bijna nooit thuis.

4. Oud en Nieuw
Het echte aftellen. Ook met de "televisieklok" in beeld. En oud en Nieuw is echt niet meer wat het geweest is. Zat je vroeger de hele dag al bij elkaar, de oliebollen vers uit het vet naar binnen te werken, nu wordt er gewoon gewerkt. Winkels en bedrijven die in de laatste dag van het jaar geen "feestdag" meer zien, blijven gewoon open. Personeel moet maar bij de oliebollenkraam veel te dure bollen en flappen halen (die ze eigenlijk met dat schijtloontje niet eens kunnen betalen). En dan mag je (vooral waar het het winkelwezen betreft) blij zijn als je moe op de bank hangend nog even "gezellig" de laatste paar uurtjes van het jaar weg kunt zien tikken...
Gezelli!

Zo gaat het bij ons:
Op 6 december gaat het luik van de zolder open en wordt de doos met de jaarlijks terugkerende boom naar beneden getrokken (en alle dozen met versieringen). In de woonkamer een interne verbouwing, want die boom moet toch ergens staan en de ramen gelapt voor de plakkers... Na twee dagen hebben we weer een woonkamer. Voller dan anders, maar ja: Het hoort erbij!
In alle drukte vergeten we de kerstkaarten te versturen, of ze gaan weer veel te laat de deur uit en dan sukkelen we rustig richting de 24e. Inderdaad: Mijn verjaardag. Ik ben de hele dag vrij en thuis (en Iekje waarschijnlijk ook) dus de hele dag visite! Maar dat geeft niet, das alleen maar gezellig! Alleen de organisatie voorafgaand is minder leuk (weer een interne verbouwing van de woonkamer en natuurlijk de boodschappen en zo)
En daarom heb ik ook maar besloten dat ik mijn verjaardag maar één keer vier! Wie wil en kan komen kan terecht op die ene dag in het jaar: mijn verjaardag.
Daarna natuurlijk Kerst. Eerste Kerstdag in de loop van de ochtend / begin van de middag naar de schoonouders en dan naar mijn ouders. We proberen jaarlijks de plaats van viering te wisselen, maar dit jaar heb ik aangegeven dat ik ff geen "gedoe" wil van nog een drukke dag na mijn verjaardag.
Met Oud en Nieuw blijven we hoogstwaarschijnlijk thuis. Sinds we na vorig jaar bijna geen ramen meer in de sponningen hadden zitten, willen we daar nu een beetje "zicht" op hebben. En ook na 12 uur is het in het hofje bere-gezellig met de buurtjes!


En daarbij komt nog dat ik tussen Kerst en Oud en Nieuw lekker vrij ben!! Das het voordeel van eigen baas zijn...