Geduld

Geduld.

dul•den duldde, h geduld toestaan, toelaten; verdragen, verduren
ge•duld het; o vermogen om rustig af te wachten

Zo staat het omschreven in de dikke van Dale.

Ik heb niet het vermogen om rustig af te wachten.
Misschien heb ik het in de genen mee gekregen, maar geduld komt niet in mijn woordenboek voor.

Als ik iets wil hebben, moet het ook eigenlijk gisteren al gekocht zijn, volgende week bestaat niet.
Bij mij moet alles direct gedaan worden. Ook doe ik zelf ook alles direct. Dan ben je er maar van af. Ik hou niet van wachten, dus hoeven anderen ook niet op mij te wachten.

Toch word ik regelmatig op de proef gesteld. Ik moet soms mensen inwerken.
Ik vind, omdat ik ongeduldig ben, dit een rot klus. Ik sta vaak alleen op de afdelingen. Ik ben tijdens het inwerken geneigd om het werk dan uit handen te pakken. Dit kan ik niet maken, anders leert degene die ingewerkt moet worden niks.
Ik kan geduld hebben, als ik merk dat degene die ik inwerk ook oprecht geïnteresseerd is. Ik wil dan met liefde alles 100 keer vertellen. Ik mag toch graag praten. Ik heb liever ook dat ik alles 100 keer vertel dan dat er 1 fout word gemaakt. Ik word op die fouten aangerekend, dus heb liever dat het goed gaat. Mensen die vragen, perfect, geeft aan dat je wil leren.
Toen ik vorig jaar iemand moest inwerken vond degene dat ik zo rustig bleef en dat ik maar bleef uitleggen en herhalen. Misschien kookte ik wel ondertussen, wat ik mij niet kan herinneren. Dus ik schijn het wel te kunnen. Geduldig zijn en inwerken.

Nu heb ik het alleen maar over het werk gehad. In privé sferen moet je ook wel eens geduldig zijn.
Soms is dat lastig, vooral voor een ongeduldig typje als ik. Het nadeel is, als het niet zo gaat zoals ik wil, ik alleen maar mezelf er mee heb. Ik word pissig en krijg een kort lontje. Negatieve energie is slecht. Ik probeer het glas half vol te zien i.p.v. half leeg. Helaas lukt dit niet altijd.

Dus moest ik naar een oplossing gaan zoeken. Wat werkt therapeutisch? Ik heb het gevonden. Onkruid tussen de tegels halen uit de tuin. Ik heb voor en achter bij elkaar, ik denk 120m2 tuin waarvan 100m2 bestraat. Ik zit relaxt op mijn kont en ga alle voegjes met een mesje bij langs. Het werkt echt therapeutisch. Ik word er ook nog handig in. Gaat steeds sneller. Ondertussen zijn mijn tuinen klaar en die van mijn ouders.

Maar wat moet ik nu als ik me stoor? Of weer het vermogen moet hebben om rustig af te wachten? Mijn tuinen zijn klaar, die van me ouders ook.

Heeft iemand nog een grote tuin met veel tegels en onkruid er tussen? Ik hou me aanbevolen, het enige wat ik er voor terug vraag is een zeupie, water voldoet al.

Google....

We kennen het al jaren: Google. Het is zelfs het algemene werkwoord voor opzoeken geworden: Google-en...

Maar Google is zoveel meer. Heeft enorm veel takken. En wie weet, gebruik je zelfs al wel één van deze google-diensten. Zo zijn er bijvoorbeeld: Picasa, Blogger, Gmail, Google-maps, Android en nog veel meer!

Voordeel van een Google-/Gmail-account is, dat je alles via je account kunt benaderen en beheren. Eén keer inloggen in bijvoorbeeld je mail en je kunt van daaruit naar je foto's (Picasa), je agenda en Google+

Op mijn HTC Wildfire met Android (ja, is ook van Google ;)) kan ik mijn gmail-account koppelen. Alle gegevens van mijn contactpersonen haalt ie dan uit Gmail. En verander ik iets in Gmail, dan verandert de telefoon gewoon mee.

Inmiddels is er voor mij een wereld open gegaan. Ik wil eigenlijk alleen nog maar werken met Google en Gmail. Maar merk ook dat velen er nog niet klaar voor zijn.
Ik zou zeggen... Knal je hotmail aan de kant en stap over naar een Gmail-account (7GB ruimte!!!!)

Heb je Gmail??? Meld je dan aan voor Google+, want neem van mij aan: Deze dienst gaat Facebook vervangen! Je kunt groepen maken en berichten posten die specifiek voor bepaalde groepen te lezen zijn. Vertel je bijvoorbeeld wat je in je vakantie gaat doen, maar je wilt niet dat je collega's dat weten, dan deel je je bericht gewoonweg niet met hen!!

Ik wacht met smart op je op Google+...

Ook net niet, deel 2 ( Veendammers)

Mariël schreef van de week over hoe Veendam het net niet heeft.
Ik moet haar gelijk geven.

Vakantiemarkten, gezellig kan je het niet noemen. Het is een combinatie van hamburger luchten met zweet luchten. Zoveel mensen dat je over de koppen kan lopen en je wordt verblijdt met deze heerlijke aroma's.
Het beste kan je op een terras zitten. Ook dit is het net niet in Veendam.

2 weken geleden was de NK tijdrijden in Veendam. Dit moet leuk zijn. Ook dit is het dus net niet. Toeschouwers waren er amper. Sfeer in het centrum, niet echt.
Ik zit op een terras met een paar vriendinnen. We bestellen wat te drinken. Na een tijdje wordt gevraagd, hadden jullie al besteld? Want niemand kon een order vinden. Het kwam goed, ons drinken kwam eraan. Ik had cappuchino, ik weet niet wat ik kreeg, maar het leek er niet op. Terug gestuurd. Toen kwam een vader van een van de vriendinnen er aan. Iets te drinken vraagt hij. Na een tijdje zegt hij, kom we gaan hier weg en ergens anders zitten. We waren het wachten zat. Ik de cappuchino etc betalen. Dat ging zo vriendelijk, wilde bijna zo weglopen, het hoeft niet, dacht ik, maar dat zit niet in mij. Dit terras had het dus ook net niet.

Met voetbal, de sfeer, die is er niet. Je durft zowat niet te juichen als je in het stadion zit.Ik heb wat stadions al gezien, maar zo’n saaie boel als bij SC Veendam is er nergens. Best jammer, want ze kunnen best aardig voetballen. Hier is het dus ook net niet.

Maar nu komt het ergste.
Veendam heeft het net niet. De meeste Veendammers ook niet.
Niet dat ik een mode popje ben, dat ik de mode volg, maar ik hou er wel van om verzorgt eruit te zien. Schone handen, schone tanden en schone kleren.
Zelfs dit kunnen de Veendammers niet.

Gisteren het was niet zo druk op het werk, ik ben mensen gaan kijken.
Het is verschrikkelijk.
Crocs (vaak neppers) met witte sokken.
Open schoenen überhaupt met sokken.
Wat zien we nog meer, vrouwen met open zwarte schoenen met witte sokken, die sokken zijn groter dan de schoenen, steken erboven uit en dan ook nog een ¾ broek aan. Bruin kunnen ze nergens op hun benen worden. Panty’s in open schoenen, of roze sokken in open schoenen. Verschrikkelijk. Ik heb het echt gezien.
Dan heb je natuurlijk nog de mensen die op sloffen lopen, in een winkel.
Badslippers, maar meer naast hun slippers lopen dan erop en natuurlijk weer die sokken.
Witte sportschoenen met hoge zwarte sokken of andersom.
Wij Veendammers houden van sokken. Hoe fouter hoe beter.
Het is het net niet. Het is het helemaal niet.
Klompen, ja hoor, zelfs die zie je zo af en toe ook.
Trainingsbroeken terwijl je hoog water op zee hebt, met bootschoenen.
Ik heb het allemaal in 1 dag gezien.

Hygiëne is ver te zoeken. Vieze handen. Vieze kleren en stinken.
Hoe kan iemand, vooral mannen, om half 9 ’s ochtends al stinken naar, bier, shag en zweet? De zomerdagen komen eraan en het is mijn ergste nachtmerrie.
Je wilt het niet geloven, dit is nog maar een topje van de ijsberg.
Ik kan nog zoveel meer op noemen. Heb het nu nog alleen maar over 1 dag

Misschien overdrijf ik ook wel. Ben ik juist vreemd.
Ik sta op, ga douchen, doe schone kleren aan. Poets me tanden. Even een luchtje op.
Alles beter dan zweet. Schoenen, ja ik heb een tic. Ik probeer bij witte schoenen witte sokken aan te doen en bij zwarte schoenen zwarte sokken. Elke dag heb ik andere schoenen aan. Schoenen moeten sowieso een dag rusten. Heb je minder last van zweetvoeten. Mijn sokken, zijn sneaker sokken bij lage schoenen en wandelsokken, ietsjes hoger dan de sneaker sokken bij hoge schoenen. Ik ga ver, dat weet ik.

Crocs ook die heb ik, de echte. Die heb ik alleen in huis aan.
Trainingsbroeken, heerlijk als je ziek bent, om naar de sportschool in te gaan, of als je een huisdag hebt, maar je gaat er niet mee over straat.
Kom je van de sportschool prima, maar je loopt er niet de hele dag in alsof het een gewone broek is en overal je in die broek te vertonen.

Ik ben te netjes en te schoon. Ik moet zo af en toe van zo’n Veendammer zijn mobiel opwaarderen. Ik vind die man zo vies. Wat ben ik blij met desinfectie spul. Mijn handen worden daarna gelijk gedesinfecteerd.

Ik ben er ook heilig van overtuigd dat ik hier in Veendam, ondanks dat ik mij hier wel thuis voel in mijn nette schone huis, mijn prins op het witte paard niet tegen kom, want hij moet wel schoon zijn. Dat schijnt hier best wel lastig te zijn.
Het blijkt wel weer, Veendam en Veendammers, het is het net niet.

Fietsen

Als kind leer je fietsen. Het begint met zijwieltjes, tot je een beetje je balans kan vinden en ze gaan eraf. Met pap of mam die achter je aanrent tot je het kan.
Ook ik heb zo leren fietsen. Ik kon vroeger nooit remmen. Ik heb er zelfs wel eens straf door gekregen omdat ik niet kon remmen en op de parkeerplaats fietste.
Na 3 keer ging ik en me fiets naar binnen. De volgende dag, was ik weer op de parkeerplaats te vinden. Ik kreeg een waarschuwing, nog een keer en ik moest naar binnen. Ik zei, gisteren was het 3 keer, ja zei moeders en morgen waarschuw ik maar 1 keer.

Toen ik 7 was gingen we de Drentse Rijwielvierdaagse fietsen. Ik had net een meisjesfiets op me verjaardag gekregen. 4 dagen achter elkaar fietsten we 40 kilometer per dag. Gezellig met het hele gezin. We stopten regelmatig. Ik had toch nog van die kleine beentjes.

Op 12 jarige leeftijd kreeg ik weer een fiets, een damesfiets. Ik ging naar het voorgezet onderwijs, ik moest een goede fiets hebben. Jaren heb ik daarop gefietst.

Na jaren school ging ik werken. Ik werd een verwend nest. Ik liep naar me werk, dat was 500 meter van me huis. Toen ik een beetje begon te verdienen was me rijbewijs en auto belangrijker. Fietsen deed ik alleen 's weekends tijdens het stappen.

2 jaar geleden is mijn fiets gejat. Het was mijn eigen schuld. Ik had hem niet op slot gedaan. Sindsdien reed ik op krakbakken. Mocht niet veel kosten.
Toch vind ik fietsen leuk, vooral met mooi weer. Het werkt ook nog therapeutisch. Je hoofd leegmaken.
Geen afstand is te ver, als ik maar af en toe kan stoppen en op een bankje of terrasje kan zitten.

Ik was het zat al die krakbakken en omdat ik toch niet met vakantie ga, heb ik mezelf 2 fietsen gekocht. Een fiets om naar me werk te fietsen etc en een sportfiets.

Nu steeds vaker hoor ik, zag ik jou nou op de fiets? Wist je nog wel hoe je moest fietsen? Het lijkt wel dat ik op een fiets een wereldwonder is.
Nogmaals ik vind fietsen best leuk.


Een vriendin van mij wil volgend jaar de Alpe d'Huez of de Mont Ventoux fietsen voor het KWF. Ik heb voor de grap gezegd, ik sta je op de berg wel aan te moedigen.
Ik kom zelf die berg niet op. Ik blijf er tegenaan staan. Zo op zondagen steun ik haar wel, ik fiets mee door de vlakke Groningse landschappen. We zien veel. Ik heb alleen last van me oriëntatie. Zo wist ik vorige week niet waar ik was, tot ik een herkenningspunt had en dacht, NEE nu moet ik nog terug.
Maar elke week word het leuker en de afstanden langer, maar voor het gevoel korter.
Ik klaag ook minder.

Over 2 weken heb ik vakantie, dan gaan we ook fietsen.
We gaan dan voor de 50 kilometer met een stopt.

Nu nog hopen dat mensen me niet meer als een wereldwonder zien als ik op de fiets zit. Fietsen, dat verleert niemand. Ik kan het iedereen aanraden.

Borgerswoldhoeve.... ook "nét niet"

We hebben sinds twee weken een motto betreffende de gemeente Veendam, namelijk "Nét niet". Alles in Veendam is het nét niet. Alsof er aan de organisatie net dat ene element ontbreekt waardoor het toch weer te amateuristisch is of gewoonweg niet áf. De Vakantiemarkten zijn m.i. al jaren een aanfluiting. Speciale thema zaterdagen in het centrum zien er afgeraffeld uit...

Dan zit ik vanavond in de Borgerswoldhoeve, in verband met een bedrijfsuitje. Borgerswoldhoeve in Veendam. Het past helemaal in deze gemeente, want ook de Borgerswoldhoeve is het nét niet...

Wij hebben bij de Borgerswoldhoeve geïnformeerd om onze bruiloft te vieren, maar dat werd ons een beetje te duur. Ze hebben dan ook naar buiten toe een chique uitstraling. Helaas is daar binnen niet veel meer van te merken. De zaal waarin we zaten was erg donker, we zaten met 8 mensen aan een vierkant tafeltje (uiteindelijk dus met het bord op schoot) en de stoelen.... gemak voor een kwartiertje. Meer niet...

Ik kwam op tijd binnen, maar de speech was al geweest (he, wat jammer nou). Om half acht zou het buffet los gaan, maar om kwart voor acht is de bediening nog volop in de weer met schalen. Ook aan de verlichting is gedacht! Speciale bouwlampen, gericht op het vlees moeten ons in het uiterst donkere etablissement de weg wijzen.

Als alles eindelijk op zijn plaats staat schreeuwt (ja werkelijk want deze man wilde geen microfoon gebruiken) de "hoofdober" de 120 koppen tellende menigte toe dat het buffet geopend is. Een toelichting van wat we waar kunnen vinden krijgen we niet. We moeten ons maar laten verrassen. Ja... en dan ben je bij ons net verkeerd. Wij willen namelijk graag weten wat we eten. Niet dat ik denk een stukje kip te hebben, terwijl het dan uiteindelijk vis blijkt te zijn.

Wij houden niet van verrassingen. Ik heb me dan maar gehouden aan de stokbrood met kruidenboter, wat patatjes waarvan het natriumgehalte zo hoog lag, dat bij menigeen de bloeddruk spontaan omhoog schoot en iets wat duidelijk op vlees leek.
Daarnaast ongeveer een pak jus d'orange leeg gedronken, maar dat was achteraf niet zo gek met die patat...

De avond had ook een knaller! Ja ja, daar kwam de steekijs-wagen naar binnen gereden. Compleet met rood-wit gestreepte parasol, moest deze kar toch wat zijn! Helaas.... ook hier weer nét niet. Verwacht je dat je de keuze hebt uit diverse smaken, dan kom je van een koude kermis thuis. Onder toeziend oog van de 120 mensen werd een supermarkt- of Makro-rol vanille ijs van zijn plastic velletje ontdaan en in een metalen ijs-plakken-snijder gelegd... Twee koekies met een laagje vanille ijs ertussen.

Omdat de jus d'orange onderhand mijn neus uit kwam en ik een van mijn buurvrouwen met koffie zag, ben ik ook overgestapt en bestelde een kop koffie. AAAAHHHH dat was een goede keus. Best een lekker bakkie. Omdat ik me verheugd had op een heerlijke pistache-banaan-coupe, besloot ik nog maar een kop koffie te nemen. Dat komt er zo aan, werd mij verteld. Het duurde ongeveer een kwartier toen iedereen voorzien werd van een kop koffie.
En het werd me bij de eerste slok duidelijk: Bestel je buiten de groep om, dan krijg je een lekker bakkie, wellicht met liefde gemaakt. Maar zodra je in de menigte geserveerd wordt, dan komt je bakkie uit een hele grote kan en kan je de koffie maar beter laten staan. Dat heb ik dan ook maar gedaan...