Het is een eindeloze discussie. Bestaat toeval nou wel of niet of gebeurt toch alles met een reden.
Vandaag mocht ik weer anderhalf uur bankhangen in het UMCG. Voor mijn afspraak met de internist moet ik altijd even bloedprikken en dan anderhalf uur wachten op de uitslag.
En bij dat bloedprikken gebeurde het. Ik loop naar de balie, geef het formulier af en ik krijg een nummertje. Eén wachtende voor me, dus dat gaat best snel en inderdaad, binnen no time wordt ik opgeroepen. Kamertje nummer 5. Onderweg van de wachtruimte naar het prikhokje (en dat is echt twee keer vallen en opstaan) bedenk ik me ineens dat ik in het UMCG eigenlijk alleen maar door dames wordt geprikt. Ik heb er eerlijk gezegd nog nooit een man gezien. En onder het lopen vraag ik me af of ik de lieve dame die mij gaat prikken vandaag eens zal vragen of er op de prikpoli überhaupt mannen werkzaam zijn.
Ik loop hokje nummer 5 binnen en realiseer me dat ik die vraag niet meer hoef te stellen...
dinsdag 27 april 2010
dinsdag 20 april 2010
Ameland
Wat hebben we het getroffen met een weekendje Ameland.
Het was fris, maar er was zon in overvloed.
Als je op Ameland komt, kom je toch in een andere wereld.
Mensen zijn niet zo gehaast als de mensen op het vaste land.
Ze zijn gemoedelijk, gastvrij. Het is net of de tijd 20 jaar heeft stil gestaan.
Het is daar dan ook genieten met hoofdletter G.
Wat ons ook opviel was hoe schoon alles was.
Elke toilet was netjes en als je naar de openbare toilet gaat,
zit je in een matrix film. Dat was dan niet van 20 jaar geleden.
Alles van RVS, doormiddel van een lift knop, schuift de RVS deur open.
De armleuningen van het toilet gaan naar beneden en de bril is warm.
Je trekt door, wast je handen. De wasbak is voorzien van water, zeep en blower in één.
Je loopt eruit, weer de lift knop indrukken en de RVS deur schuift weer open en de toilet
spoelt automatisch nog een keer door. Dit had ik nog nooit gezien.
En dat voor een openbare toilet.Ik heb bijna het hele eiland lopende gezien. Van over het strand lopen tot in
de dorpjes. Ook op de Robbenboot gezeten. Deze vaart naar de Robbenplaat waar
de zeehonden op liggen. Nooit geweten dat ze in zoveel verschillende kleuren waren.
Geen één is het zelfde.
Het weekendje bestond dus uit: wandelen, terrasjes en de boot.
Gewoon zonnestralen pakken en Genieten.
Na 2 dagen volop in de zon had ik een pompoen gezicht, zoals ze dat op Ameland zeggen.
Nu wordt het langzaam bruin en begin ik op me neus al te vervellen.
Ameland is leuk, voor iedereen aan te raden.
Van jong tot oud. Al is een weekendje lang genoeg, dan heb je het eiland wel gezien.
Maar zeker voor herhaling vatbaar.
woensdag 14 april 2010
Soaps
As the World Turns, Onderweg naar Morgen, Goede tijden Slechte tijden... wie kent ze niet. Een weerspiegeling van de maatschappij, yeah right. Niet dus. Tenminste, niet mijn maatschappij. In elke soap is er een probleem wat opgelost moet worden en dat gaat altijd met bedrog, intriges en de beste bedoelingen (ik deed het voor jou) maar er komt uiteindelijk alleen maar weer een nieuw probleem uit en zo kom je in het cirkeltje terecht wat soap heet.
De afgelopen weken hebben wij ook in een dergelijke soap gezeten. In real life... Samenzweringen, beledigingen en beschuldigingen waren bijna aan de orde van de dag. Maar de beschuldiging aan mijn adres was wel het ergste. Iemand had van iemand gehoord hoe achterbaks ik wel niet bezig was en schold me via de mail dus even de huid vol.
En echt.... we zijn nu een week verder en ik weet nog steeds niet wat ik überhaupt verkeerd gedaan heb.
Ik heb een nette mail terug gestuurd en vanaf die tijd heb ik me volledig van deze soap gedistantieerd. Ik vind het goed hoor.
Zoek het onderling maar uit, maar laat mij er buiten.
Ik wil met mijn volle verstand en gevoel genieten van mijn leven. De mensen om mij heen die ik wel als vrienden kan beschouwen en natuurlijk mijn familie. Ik heb mijn werk en genoeg leuke dingen om naar uit te kijken. En mocht er sores op mijn pad komen, dan is dat mijn sores, waar ik zelf wel een oplossing voor zoek. Leven en laten leven, misschien is dat wel mijn nieuwe motto!
De afgelopen weken hebben wij ook in een dergelijke soap gezeten. In real life... Samenzweringen, beledigingen en beschuldigingen waren bijna aan de orde van de dag. Maar de beschuldiging aan mijn adres was wel het ergste. Iemand had van iemand gehoord hoe achterbaks ik wel niet bezig was en schold me via de mail dus even de huid vol.
En echt.... we zijn nu een week verder en ik weet nog steeds niet wat ik überhaupt verkeerd gedaan heb.
Ik heb een nette mail terug gestuurd en vanaf die tijd heb ik me volledig van deze soap gedistantieerd. Ik vind het goed hoor.
Zoek het onderling maar uit, maar laat mij er buiten.
Ik wil met mijn volle verstand en gevoel genieten van mijn leven. De mensen om mij heen die ik wel als vrienden kan beschouwen en natuurlijk mijn familie. Ik heb mijn werk en genoeg leuke dingen om naar uit te kijken. En mocht er sores op mijn pad komen, dan is dat mijn sores, waar ik zelf wel een oplossing voor zoek. Leven en laten leven, misschien is dat wel mijn nieuwe motto!
dinsdag 13 april 2010
Lapzwans
Respect betekent aanzien, eerbied of waardering, die men heeft voor (of ontvangt van) iemand vanwege zijn kwaliteiten, prestaties of vaardigheden. Het woord betekent oorspronkelijk "omzien naar", en vandaar "rekening houden met".
Ik heb dit meegekregen vanuit mijn opvoeding.
Respect hebben voor je ouders, voor ouderen en voor je naasten (vrienden).
Mensen die dat niet hebben, halen het bloed onder mijn nagels vandaan.
Zo zit ik op een verjaardag. Over die hele familie die er zit kan ik wel een soap
schrijven. Doe het maar niet, want As the World turns en GTST is er niks bij.
Er zit er namelijk één bij, hij is 27 en bakt niks van het leven.
Maar wel kritiek en commentaar geven op andermans leven.
Want hij vindt zichzelf zo goed.
Dat komt omdat iedereen zijn handen boven zijn hoofd houdt.
Ik kan daar niet zo goed tegen.
Hij belazerd zijn oma waar hij bij in huis woont.
1: ik zou het niet durven om me ouders te belazeren
2: mijn ouders hadden mij uit huis gegooid.
Nee hoor, handjes boven het hoofd.
Hij werkt niet. Dat hoeft niet erg te zijn hoor. Als maar moeite doet om werk te zoeken. Ik werk al vanaf me 18de, ik ben er niet slechter op geworden.
Trouwens er is geen ene baas die hem wil aannemen.
Hij ziet er niet uit. Zit als een sul op de bank, heeft lang haar, is ongeschoren.
Ik wil nu niemand beledigen die gelooft maar hij lijkt op Jezus Christus.
Dat zeg ik ook. Ik noem hem zelfs Jezus. Maar het kwartje valt niet.
Omdat de verjaardag rond de feestdagen was, hebben
we gebruik gemaakt van onze bijbel kennis.
Ook hebben we eerlijk gezegd dat we het jammer vonden dat hij was opgestaan.
Wij zien hem liever in een grot met een grote steen ervoor.
Hij erom lachen, maar wij menen het.
Meneer weet dus alles zo goed. Een voorbeeldje waar hij fout gaat.
We gingen eten, meneer doet zijn vieze lange haren niet vast.
Terwijl een meisje van 8 dat wel doet.
Zij is 20 jaar jonger, maar weet hoe het moet.
En dan het shagje draaien terwijl iedereen nog zit te eten.
Als je klaar bent met eten, draai dat shagje dan buiten. Je hoeft van mij niet te wachten om te roken tot iedereen klaar is met eten, het is wel zo netjes, maar draai en rook buiten.
Oma heeft haar huis zo heeft ingericht dat meneer
de ruimte heeft. Zijn computer moet in de woonkamer.
Oma kookt, hij kan nog geen ei bakken.
Maar daar zijn weer die handen.
Ik vind het sneu. Die gast heeft niet door wat voor lapzwans hij is.
Hij stelt geen drol voor. Hij heeft een verkeerde invloed op zijn neefjes en nichtjes.
Hij belazerd oma. Geestelijk, lichamelijk en financieel.
Maar meneer is zo goed.
Nu moet ik eerlijk toegeven, ze laten het toe, hij mag van alles uitspoken en
toch bij oma blijven wonen en oma blijft koken.
Omdat hij denkt dat ie zo goed is, maar dus niks uit het leven haalt,
haalt hij dus het bloed onder mijn nagels vandaan. Ik moet er tegenin gaan.
De Vossen, die daar ook zitten, zitten geduldig te wachten tot ik wat zeg.
Mijn schone zus steunt mij en gaat mee in het verhaal
Dus het is een geweldige vertoning. Iemand in de zeik zetten terwijl alleen de Vossen weten
waar het over gaat. En nogmaals, hij heeft niks door. Geweldig
Er is één ding wat ik denk als ik daar zit, dat ik dat ik me
gelukkig niet kan verplaatsen in zulke situaties.
Ik heb respect voor mijn familie. Die lapzwans niet.
Ik zou dan ook nooit me ouders belazeren op welke manier dan ook.
Denk ook niet dat ik maar een euro van me moeder zou moeten jatten als
ik nog thuis woonde, want dan stond ik op straat. Nu uitwonende zou ik dat nog niet durven.
Het heeft niks me strenge opvoeding te maken, want dat viel reuze mee.
Mijn ouders hadden respect voor hun ouders, ik heb respect voor mijn ouders.
Ik ben blij dat ik ze allebei nog heb. Ze genieten lekker van hun oude dag.
Ik kan ook met trots zeggen, dat me ouders nog jong zijn, van lichaam en geest.
(soms beide niet van lichaam, maar ze redden het mooi zo)
De oma van de lapzwans is misschien een paar jaar ouder dan mijn vader,
maar ze zit als een zombie in de kamer. Ze is gewoon op.
Jammer dat zij niet kan genieten van haar oude dag.
Helaas doet ze het zichzelf aan. Ze laat het allemaal toe.
Vandaag de dag denk ik maar zo…
Als het met de Vosjes maar goed gaat, dan ben ik nog rijker dan dat ik al ben.
En geld heeft daar niks mee te maken.
Ik heb dit meegekregen vanuit mijn opvoeding.
Respect hebben voor je ouders, voor ouderen en voor je naasten (vrienden).
Mensen die dat niet hebben, halen het bloed onder mijn nagels vandaan.
Zo zit ik op een verjaardag. Over die hele familie die er zit kan ik wel een soap
schrijven. Doe het maar niet, want As the World turns en GTST is er niks bij.
Er zit er namelijk één bij, hij is 27 en bakt niks van het leven.
Maar wel kritiek en commentaar geven op andermans leven.
Want hij vindt zichzelf zo goed.
Dat komt omdat iedereen zijn handen boven zijn hoofd houdt.
Ik kan daar niet zo goed tegen.
Hij belazerd zijn oma waar hij bij in huis woont.
1: ik zou het niet durven om me ouders te belazeren
2: mijn ouders hadden mij uit huis gegooid.
Nee hoor, handjes boven het hoofd.
Hij werkt niet. Dat hoeft niet erg te zijn hoor. Als maar moeite doet om werk te zoeken. Ik werk al vanaf me 18de, ik ben er niet slechter op geworden.
Trouwens er is geen ene baas die hem wil aannemen.
Hij ziet er niet uit. Zit als een sul op de bank, heeft lang haar, is ongeschoren.
Ik wil nu niemand beledigen die gelooft maar hij lijkt op Jezus Christus.
Dat zeg ik ook. Ik noem hem zelfs Jezus. Maar het kwartje valt niet.
Omdat de verjaardag rond de feestdagen was, hebben
we gebruik gemaakt van onze bijbel kennis.
Ook hebben we eerlijk gezegd dat we het jammer vonden dat hij was opgestaan.
Wij zien hem liever in een grot met een grote steen ervoor.
Hij erom lachen, maar wij menen het.
Meneer weet dus alles zo goed. Een voorbeeldje waar hij fout gaat.
We gingen eten, meneer doet zijn vieze lange haren niet vast.
Terwijl een meisje van 8 dat wel doet.
Zij is 20 jaar jonger, maar weet hoe het moet.
En dan het shagje draaien terwijl iedereen nog zit te eten.
Als je klaar bent met eten, draai dat shagje dan buiten. Je hoeft van mij niet te wachten om te roken tot iedereen klaar is met eten, het is wel zo netjes, maar draai en rook buiten.
Oma heeft haar huis zo heeft ingericht dat meneer
de ruimte heeft. Zijn computer moet in de woonkamer.
Oma kookt, hij kan nog geen ei bakken.
Maar daar zijn weer die handen.
Ik vind het sneu. Die gast heeft niet door wat voor lapzwans hij is.
Hij stelt geen drol voor. Hij heeft een verkeerde invloed op zijn neefjes en nichtjes.
Hij belazerd oma. Geestelijk, lichamelijk en financieel.
Maar meneer is zo goed.
Nu moet ik eerlijk toegeven, ze laten het toe, hij mag van alles uitspoken en
toch bij oma blijven wonen en oma blijft koken.
Omdat hij denkt dat ie zo goed is, maar dus niks uit het leven haalt,
haalt hij dus het bloed onder mijn nagels vandaan. Ik moet er tegenin gaan.
De Vossen, die daar ook zitten, zitten geduldig te wachten tot ik wat zeg.
Mijn schone zus steunt mij en gaat mee in het verhaal
Dus het is een geweldige vertoning. Iemand in de zeik zetten terwijl alleen de Vossen weten
waar het over gaat. En nogmaals, hij heeft niks door. Geweldig
Er is één ding wat ik denk als ik daar zit, dat ik dat ik me
gelukkig niet kan verplaatsen in zulke situaties.
Ik heb respect voor mijn familie. Die lapzwans niet.
Ik zou dan ook nooit me ouders belazeren op welke manier dan ook.
Denk ook niet dat ik maar een euro van me moeder zou moeten jatten als
ik nog thuis woonde, want dan stond ik op straat. Nu uitwonende zou ik dat nog niet durven.
Het heeft niks me strenge opvoeding te maken, want dat viel reuze mee.
Mijn ouders hadden respect voor hun ouders, ik heb respect voor mijn ouders.
Ik ben blij dat ik ze allebei nog heb. Ze genieten lekker van hun oude dag.
Ik kan ook met trots zeggen, dat me ouders nog jong zijn, van lichaam en geest.
(soms beide niet van lichaam, maar ze redden het mooi zo)
De oma van de lapzwans is misschien een paar jaar ouder dan mijn vader,
maar ze zit als een zombie in de kamer. Ze is gewoon op.
Jammer dat zij niet kan genieten van haar oude dag.
Helaas doet ze het zichzelf aan. Ze laat het allemaal toe.
Vandaag de dag denk ik maar zo…
Als het met de Vosjes maar goed gaat, dan ben ik nog rijker dan dat ik al ben.
En geld heeft daar niks mee te maken.
zondag 4 april 2010
Diep triest....
Nee, het gaat niet over de Groningse Band, maar het gaat om een gevoel dat mij de laatste paar dagen bekruipt...
Afgelopen woensdag heeft Iekje het trainerschap van de dames opgezegd. Er waren afspraken gemaakt die de dames niet zijn nagekomen en de consequentie was vooraf al aangegeven. Woensdag was het dus zo ver. Wederom werden de beloftes van de dames niet nagekomen en dus heeft Iekje haar functie als trainster neergelegd.
Even kort:
Er staan 17 dames voor het team van Wildervank op papier. Elke zaterdag is het lastig om 11 dames de wei in te krijgen, of om zelfs maar naar die wei te komen (te weinig vervoer). Menig wedstrijd is daarom al uitgesteld. Daarnaast is het erg lastig om een beetje een trainingsgroep te krijgen op woensdagavond. Het kostte Iekje al met al enorm veel (negatieve) energie. Want zij moet er wel op woensdag en zaterdag staan, terwijl de dames wel heel makkelijk afbellen. En natuurlijk de stress rond om de organisatie (lees: het verzetten) van de wedstrijden. Als dan de belofte om minimaal 8 dames op de training te hebben (dat is al minder dan de helft van het team) niet wordt nagekomen, het minste wat men kon doen, ja... dan neem ik het Iekje niet kwalijk. Ik geef haar zelfs groot gelijk.
Maar nu waarom het Diep Triest
Van al die 17 dames zijn er welgeteld vier geweest, die Iekje hebben bedankt voor het afgelopen half jaar. Voor de tijd, energie en geld die ze in het team heeft gestoken.
In plaats daarvan besluit men om zonder trainer door te gaan. Er wordt op zaterdag gevoetbald (minder dan 11 dames) en men is na afloop van de wedstrijd zeer tevreden. Men wil het seizoen gewoon zo verder afmaken, want het gaat best goed zo.
Waarom kon dat de afgelopen zes maanden dan niet? Waar was toen de (vechters)mentaliteit?
Iekje ziet het misschien niet zo, maar ik vind het diep triest. Tot twee keer toe krijgt ze een spreekwoordelijk mes in haar rug.
Afgelopen woensdag heeft Iekje het trainerschap van de dames opgezegd. Er waren afspraken gemaakt die de dames niet zijn nagekomen en de consequentie was vooraf al aangegeven. Woensdag was het dus zo ver. Wederom werden de beloftes van de dames niet nagekomen en dus heeft Iekje haar functie als trainster neergelegd.
Even kort:
Er staan 17 dames voor het team van Wildervank op papier. Elke zaterdag is het lastig om 11 dames de wei in te krijgen, of om zelfs maar naar die wei te komen (te weinig vervoer). Menig wedstrijd is daarom al uitgesteld. Daarnaast is het erg lastig om een beetje een trainingsgroep te krijgen op woensdagavond. Het kostte Iekje al met al enorm veel (negatieve) energie. Want zij moet er wel op woensdag en zaterdag staan, terwijl de dames wel heel makkelijk afbellen. En natuurlijk de stress rond om de organisatie (lees: het verzetten) van de wedstrijden. Als dan de belofte om minimaal 8 dames op de training te hebben (dat is al minder dan de helft van het team) niet wordt nagekomen, het minste wat men kon doen, ja... dan neem ik het Iekje niet kwalijk. Ik geef haar zelfs groot gelijk.
Maar nu waarom het Diep Triest
Van al die 17 dames zijn er welgeteld vier geweest, die Iekje hebben bedankt voor het afgelopen half jaar. Voor de tijd, energie en geld die ze in het team heeft gestoken.
In plaats daarvan besluit men om zonder trainer door te gaan. Er wordt op zaterdag gevoetbald (minder dan 11 dames) en men is na afloop van de wedstrijd zeer tevreden. Men wil het seizoen gewoon zo verder afmaken, want het gaat best goed zo.
Waarom kon dat de afgelopen zes maanden dan niet? Waar was toen de (vechters)mentaliteit?
Iekje ziet het misschien niet zo, maar ik vind het diep triest. Tot twee keer toe krijgt ze een spreekwoordelijk mes in haar rug.
Abonneren op:
Posts (Atom)