Pedagogisch opvoeden

Ik weet het... veel blogs gaan over opvoeding. Hoewel we zelf geen kinderen hebben, zien we wel degelijk wat er om ons heen gebeurt. Ik zeg altijd: Ik heb een goede opvoeding gehad. Ik weet me netjes te gedragen, heb respect voor anderen enzovoorts. Ik denk dat ik het goede pakketje waarden en normen heb meegekregen (Paps en mams... bedankt!). Deze krijg je namelijk van huis uit mee. Er wordt je (als het goed is) geleerd wat goed en slecht is...

Maar tegenwoordig vraag ik me af of ik het goede pakket nog wel heb en anderen niet. Of hebben anderen die juist wel en loop ik vreselijk ver achter in de tijd...

Bij mijn zusje op het werk zijn er weer voetbalplaatjes (Ja, de C1000, niet de AH). In voorgaande blogs hebben jullie al kunnen lezen hoe kinderen tegenwoordig lopen te leuren (lees: klanten terroriseren). Nu is zuslief een wie-wat-waar op Hyves gestart en daar zijn inmiddels al 28 reacties op. En natuurlijk ook weer over het leuren, bedelen en terroriseren door de kinderen. Kinderen die volgens mij thuis opgevoed worden. Van huis uit mee zouden moeten krijgen wat ik in mijn jonge jaren meekreeg.

In de wie-wat-waar zegt een van onze gemeenschappelijke Hyves-vriendjes: ja dat is tegenwoordig de trend he? pedagogisch opvoeden en alles maar toestaan, om het kind maar te plezieren... (Een uitspraak waar deze persoon niet achter staat...)
Wat zullen dat een verwende nesten worden zeg!
Nee was bij ons ook echt nee. Het werd geen ja. Je kon op je kop gaan staan, stampvoeten en krijsen, de kans dat je het alsnog kreeg was nihil. Wat je wel kreeg was een blik die meer zei dan 1000 woorden en er werd je vriendelijk doch dringend duidelijk gemaakt (met woorden) dat dit gedrag niet door de beugel kon.

Vandaag moesten we naar Nijmegen. Op de terugweg hebben we ons getrakteerd op een etentje bij Yankee Doodle. Helaas waren we er al vrij vroeg, waardoor we ons omringd vonden door diverse gezinnen met kinderen. In het gedeelte waar wij zaten (samen met nog een ander stel zonder kinderen) voelden we ons bijna een vreemde eend in de bijt....

En dan kijk je eens om je heen. Gelukkig hoef ik niet alle gezinnen over één kam te scheren. Er zijn er bij, waar ik na een anderhalf uur naar toe zou willen lopen om mijn respect uit te spreken.
Yankee Doodle is een eetgelegenheid waar kinderen heel veel vrijheid hebben. Een podium, een speelhoek, zelf toetjes halen. Een waar paradijs. En ik begrijp de kinderen ook wel... Leef je uit! Hier mag het! Maar moet je dan rennen, vliegen, gillen en mensen omver lopen? We zagen zelfs een gevallen patatje opgeraapt worden. Het werd gebroken. Op de grond gegooid en met de schoen nog even flink in het tapijt gewreven....
Je hoeft als kind niet vastgekleefd op die stoel te zitten. Daar is het het restaurant niet voor. Maar ik verwacht wel dat de ouders hun kids nog een klein beetje in het gareel houden. Want laten we wel wezen. De opvoeding ligt bij de ouders. Een kind wordt bij mij niet afgerekend op zijn/haar gedrag. Ik weet wie ik daarvoor moet aankijken...

Dit alles is wat we zien. Wat we observeren. Waar we elkaar verbaasd over aankijken. Maar waar we vooral om lachen. Want we weten hoe het zit. Hoe het kan. Hoe het aan de andere tafels gaat. En daar geniet ik van. Gezinnen, families die gezellig bij elkaar zitten. Genieten van een avondje uit. Genieten van hun eten. Ook de kinderen, die na het eten lekker nog even kunnen spelen als de rest aan het natafelen is.

Zoals wij vroeger deden...

2010 al bijna weer voorbij

De dagen worden al weer langer. Dit jaar wordt steeds korter. Met nog maar vier dagen te gaan, denk ik dat het al weer tijd is om terug te kijken naar het jaar 2010. Een bewogen jaar. Een jaar waarin enorm veel gebeurd is. Zowel in de wereld, als in Nederland en in ons privéleven.

Een sportief jaar, met de Olympische Winterspelen en het WK in Zuid-Afrika. Behaalden we in Vancouver hier en daar nog een succesje, het grote goud bleef uit. Evenals in juli tijdens de WK. Wat dat betreft dus niet echt succesvol, tenminste niet de personen die het zouden moeten doen.
Wie wel succesvol was, was Geert Wilders. Maar of we daar nu blij mee moeten zijn... Ik hoop dat de oppositie eerdaags nog succesvoller is en we ergens in maart of april weer naar de stembus mogen.

Succesvol was ook ons eigen 2010. Al vanaf januari stroomden de projecten binnen en konden we lekker aan de slag. Geheel nieuw was de Nederlandse Golfkrant, die gaandeweg het jaar steeds meer goede reacties ontving en waar we volgend jaar weer volop mee aan de bak gaan.

Dit jaar hebben we veel dingen gezien en ondernomen. Natuurlijk met het "oude gezin" (paps, mams en de zussen) naar Barcelona. Een paar weken later naar het concert van Melissa Etherigde en weer een paar weken later vierden we ons 12,5 jarig huwelijk en zijn we aansluitend naar Londen geweest. Ook zijn we naar de voorstelling van Claudia de Breij geweest. Een echte aanrader!
Ergens heb ik ook nog een poging gedaan om de Martinitoren te beklimmen... maar dat was dus niet echt succesvol.

Dit jaar zijn Corina en ik dus begonnen met dit blog (waar je de meeste verhalen van bovenstaande gebeurtenissen en meer kunt terug lezen). Ook deze is succesvol. We hebben inmiddels aardig wat volgers en krijgen leuke reacties.
Begin dit jaar schreef ik over mijn doelstellingen voor 2010. Ik moet zeggen, daar is best wel wat van terecht gekomen. De doelstellingen waren: Meer bewegen, Gezonder eten, Afvallen, Stoppen met roken, Me minder druk maken om dingen die het niet waard zijn
Minder druk maken doe ik (schrijf alles gewoon van me af in het blog). Ik beweeg al meer, ik eet al gezonder, ik ben alleen nog niet afgevallen. Maar daarvoor hebben we 2011... We gaan ons nog meer bezighouden met bovenstaande. En misschien, heel misschien... stoppen we volgend jaar met roken. De poging was er wel dit jaar, maar helaas...

Al met al kunnen we terug kijken op een goed jaar. Het hoeft niet beter... mag best op dezelfde voet verder. We gaan op naar 2011... Ik ben benieuwd!

Langs deze weg wens ik iedereen alvast heel veel gezondheid, geluk en leesplezier toe in het nieuwe jaar!

Nederland tolerant?

Tis maar net hoe je het bekijkt. We tolereren in elk geval geen zinloos geweld. Dan gaan we massaal 2 minuten stil zijn en in stille tochten lopen... Dus intolerant...

We zeggen wel dat we tolerant zijn. Verdraagzaam. Maar helaas geldt dat niet meer voor de gehele bevolking. Tuurlijk... vroeger hadden we ook uitzonderingen op de regel, maar de intolerante groep wordt steeds groter...

Even terug. Een jaartje of 26. Ik zit in de zesde klas (voor de jeugdigen onder ons: Groep 8) van de lagere school. Al vanaf dat jaar hebben we het bij Geschiedenis steevast over de Tweede Wereldoorlog. En dat vanaf dat jaar nog acht jaar lang tot en met VWO-6. Het begint op de lagere school met voornamelijk de bezetting, de jodenvervolging en de bevrijding. We leren hier de les uit dat dit nooit meer mag voorkomen en dat we verdraagzaam moeten zijn naar iedereen om ons heen. Maakt niet uit welke huidskleur, geloof of geaardheid.
De jaren op het voortgezet onderwijs gaan meer over de politieke en strategische geschiedenis, maar ik ben blij dat bij mij in elk geval de lessen van de zesde klas zijn blijven hangen.

Anno 2010 hoor ik in een aankondiging van mijn favoriete TV-programma dat Frits Bolkestein gezegd zou hebben dat de Joden maar uit Nederland moesten vertrekken.... Ik denk: Wat?? Welke Nederlandse imbeciel, die waarschijnlijk vroeger ook het een en ander heeft meegekregen op school en waarschijnlijk van nog dichterbij de oorlog heeft meegemaakt, durft dit uit te spreken??

Maar hij bedoelde het anders. Met de islamisering van Nederland is het voor Joden verstandig om uit voorzorg uit Nederland te vertrekken. En ik denk dat hij gelijk heeft. De dag daarvoor zag ik een interview met een rabbijn. De man heeft 10 kinderen, waarvan er 5 na hun studie al naar Israël zijn vertrokken. Alleen maar omdat het hier niet meer leefbaar is voor hen. De Rabbijn wordt dagelijks op straat nageroepen en uitgescholden. De twee "groepen" stroken niet met elkaar. Joden en Moslims... Maar je bent in een tolerant land. Tolereer elkaar dan ook!
Dus ook hier... intolerant.

En ik denk dat het inderdaad de groep is die wij tolerante Nederlanders naar Nederland hebben gehaald die van het begrip tolerantie nog nooit gehoord hebben.

Ik ben een tolerant mens. Zoals ik het geleerd heb. Accepteer elkaar, no matter what. Maar dit tolereer ik niet....

force of nature

Het is nog steeds een witte winter. We kunnen er niet omheen. Maar vandaag was het wel heel erg, heel de randstad stond/staat vast. Treinen rijden niet meer.

Vandaag moest ik om 8 uur beginnen. Ik had besloten om te gaan lopen, normaal is het ongeveer een kwartier tot 20 minuten lopen. Ik om 5 over half 8 weg. Ik halverwege toch maar me werk gebeld, onderweg maar misschien iets te laat. Precies om 8 uur kwam ik binnen, jas uit en deur open.
Het was best een drukke dag. Om half 3 belt een collega. Ze zou haar zus ophalen van Schiphol maar ze stond in Weesp, de trein naar Amsterdam is propvol en ze wist niet hoe en wanneer ze verder kon. Haar zus was ondertussen ook al gestrand want er landden geen vliegtuigen meer. Deze collega moet morgen werken, maar ze weet niet hoe ze verder moet en of ze wel weer optijd thuis is.
Om kwart over 3 bel ik haar weer. Je bent vrij. Doe maar rustig aan. Dit is de force of Nature. Ze vond het al erg, omdat ik morgen vrij ben. Ze werkte voor mij.
Ik vragen waar ze zat, Amsterdam IJmuiden? Nu nog naar Schiphol, daar een hotel geregeld. Moeders was onderweg van Breda, had daar een vergadering, om ook naar Schiphol te gaan. Ze zitten nu net achter een warme chocolademelk in het hotel.
Gelukkig veilig. Morgen weer een dag. Hier kan je niks aan doen.

Alle files die er staan. De pekelwagens en de sneeuwschuivers konden er vandaag niet tegen aan. Het bleef sneeuwen. Toch zie ik het positief in.
Ik ga rustig lopends naar me werk, op me oerlelijke Hawks.
Ik werk en ga naar huis. Lekker bij de warme kachel(hij doet het weer goed),met me e-reader op de bank.
Ik ga niet onnodig de deur uit. Toch zie ik het niet als vervelend. Denk al die leuke dingen, sneeuwpop maken, sneeuwballen gooien, sneeuw engeltjes maken, sleetje rijden, schaatsen en lekker bijkomen van dit gezonde weer met een warme chocolademelk (met voor de volwassen een borrel erin). Ik kan er wel van genieten.

Je kan niks aan the force of nature doen. Je moet er maar het beste van maken.
Alleen hoop ik een ding, dat de wegen weer snel goed te begaan zijn.
Dat iedereen veilig van A naar B kan. Als dat kan, dan mag het van mij nog wel even zo blijven. Heerlijk gezond dit winter weer.

DTP-er overstag

Ik ben een DTP-er. Ik draag bij aan de totstandkoming van drukwerk wat je kunt bekijken en lezen. Ik hou van tijdschriften, boeken en alles wat gedrukt moet worden en wat je in je handen moet houden om te lezen. Altijd even bij de tijdschriften kijken in de winkel en gisteren had ik geluk (want dacht dat alles al was uitverkocht): Ik ging naar huis met Help van Youp van het Hek.

Laatst thuis een discussie gehad over een E-reader. Een elektronisch boek zeg maar. Ik zei nog van: "Das niets voor mij, ik moet een boek of wat dan ook in mijn handen hebben." Had nog getwijfeld voor geld voor mijn verjaardag om zo'n ding aan te schaffen, maar nee... toch niets voor mij???

Tot ik mij er toch eens in ging verdiepen. Duizenden titels zijn inmiddels te bestellen/downloaden en ik begon het toch wel interessant te vinden. Inmiddels ben ik overstag. Natuurlijk moet ik dan het mooiste en beste. Inclusief een MP3-speler, zodat je onder het lezen ook nog van en muziekje kunt genieten... En ik zie nu naast het lezen voor het slapen gaan ook perspectieven voor het wachten in het ziekenhuis en zo...

Nu heb ik hem dus in huis. Ik had hem kunnen vragen voor mijn verjaardag, maar daarvoor issie te duur. Maar er zijn nu wel mogelijkheden voor mijn verlanglijstje. Zoals een etui of een thuislader voor de E-reader, bol.com-cadeaubonnen voor het downloaden van boeken. Gaat helemaal goed komen...

Ik lig vanavond in mijn bed met Claudia de Breij (figuurlijk dan he) - Dingen die fijn zijn - en luister in de tussentijd naar Spirits of Nature...

PS: Ik ga mijn blogs ook opslaan en overzetten naar de E-reader...

Hawks

Ik heb een goede vriendin, zij is fitter dan fit. Met haar ga ik vaak dagjes, of weekendjes weg via vakantieveilingen. Zo zijn we een keer een weekendje naar Tilburg geweest, het was hartje zomer, een graad of 30. We gingen er een paar leuke dagen van maken. In de hitte eerst naar de Beekse Bergen. Daar zowat te zijn weg gesmolten van de hitte gingen we naar ons hotel in Tilburg. Even lekker op het terras gezeten en afgekoeld met een heerlijk wit biertje. Voor het avondeten gingen we het Centrum in. Na het eten vraagt die fitte vriendin aan de ober hoe we naar ons hotel moesten lopen en hoe lang het is. 20 minuten werd ons verteld, oh dat was te doen, lekker uit buiken doormiddel van lopen. Ik zal het hele verhaal besparen maar de wandeling van 20 minuten werd anderhalf uur.

Die dag besloot ik om van die oerlelijke bergschoenen te kopen. Mensen die de Nijmeegse Vierdaagse lopen, lopen ook vaak op die oerlelijke schoenen. Dus een maand of 2 geleden heb ik me oerlelijke Hawks gekocht. Ook handig voor op het werk en je hebt er een goede houding in.
Nog geen maand geleden heb ik me zussen die oerlelijke schoenen aan gesmeerd. Goed lopen is belangrijk.

Ik heb echt een schoenen tic, ik kocht bijna elke maand wel nieuwe schoenen. Moet eerlijk zeggen, de oerlelijke Hawks zijn de laatste paar geweest. Ik mag dus graag elke dag andere schoenen aantrekken, soms wel 2 of 3 paar per dag. Geweldig. Ik heb echt een kast vol schoenen.

Het is nu winter in Veendam. Met dit weer ga ik dus op de fiets naar het werk. Sommige stukken moet ik lopen. Ik loop vanaf donderdag al op me Hawks. Vrijdag gingen we lopen naar huis, samen met een collega, gezellig. Zaterdag sneeuwde het, dus dat werd ook lopen. Vandaag dooide het lekker in Veendam, ik op de fiets naar me zus, want Sinterklaas zou daar 's avonds langs komen. Om half 9 ging ik richting huis, het vroor alweer lekker, dus ik dacht, dat wordt lopen, sommige stukken werd dat het ook. Ik ben nog nooit zo blij geweest met zulke oerlelijke Hawks. Dag in en dag uit stap ik in deze schoenen. Ik krijg geen koude voeten en heb een geweldige grip. Ik heb net besloten om nog maar een paar van die schoenen te kopen, kan ik een beetje afwisselen. Het is toch al zo lang geleden dat ik schoenen heb gekocht. Ik mag weer een paar uitzoeken. Dan ben ik goed voorbereid als het net zo'n heftige winter wordt als vorig jaar. Ik kan dan alleen maar de voordelen zien van dit weer. Gezellig toch. Als je maar veilig van A naar B kan.

't Is ook nooit goed...

Het sneeuwt in Nederland. Op de ene plek wat meer dan op de andere, maar er is sneeuw. Hier valt het mee. De wegen zijn goed begaanbaar en met een beetje goede wil (ramen en auto goed schoon, beetje aanpassen aan de snelheid) is het allemaal best wel goed te doen. We hoeven dus niet te klagen, want het valt allemaal wel mee. Vergelijk het maar eens met de winter van 1978/1979...

Maar 't is nooit goed... Sneeuwt het dan is het niet goed, vallen de mussen dood van het dak van de hitte, is het ook niet goed. Maar net als mijn vorige blog... We kunnen er nou eenmaal niets aan doen. Beleef het nou maar gewoon en geniet er nou eens van! En als je dat zelf niet kan, kijk dan eens om je heen. Bijvoorbeeld kinderen die zich uitleven en schijnbaar van het woord kou nog nooit gehoord hebben. Waren we allemaal nog maar kind. Dan hadden we nergens last van en genoten we volop!

Geestelijk en Lichamelijk gestel

Een week geleden schreef ik dat ik een dejavu had. Ik had last van me rug. Nu een week later is het nog steeds niet goed. Gisteren toch maar eens naar een fysio gegaan. Het valt mij op dat ik op werkdagen meer last heb dan op vrije dagen. Had gisteren bijna de fysio afgezegd. Toch maar gegaan en wat blijkt, me bekken staan niet helemaal zoals het hoort.

Ik ben van mening dat het lichamelijke gestel in verbinding staat met je geestelijke gestel. Als je je geestelijk niet goed voelt, gaat dat naar je zwakste plek van je lichaam. Bij mij me rug.

Het is de tijd van het jaar. Stress. De feestdagen komen eraan. Met deze dagen krijg ik dus last van me rug. Ik heb het gevoel dat alles op mij af komt. Ik moet zoveel. Ik doe de borrelshop (slijterij), de balie en de TNT post heb ik erbij. Ik moet in de slijterij bestellen, ik moet de tabak sorteren en bij vullen, ik moet post verwerken, pakketjes aannemen, pakketjes uitreiken en dan alle kerstzegels. Het is gewoon druk. Het nadeel is, dat ik wil dat een klant tevreden de deur uitgaat. Pakketjes naar Chili of naar Canada, ik regel het. Ik heb me goed ingelezen, ondanks ik soms ook een boekje erbij pak. Co weet het wel. Tabak, ik rook niet, maar ik weet wel het verschil tussen het ene en het andere. Dan moeten we ook nog tabak sorteren, kassa heeft niet alles, dat moet in andere kratjes dan in de kratten van de balie. Co is de beste daarin, dus ik moet het doen. Bestellen van de TNT en borrelshop komt er ook nog bij kijken. Niet te vergeten, alles te vullen en ook nog de reclames maken. Reclames maken houdt in, bedenken wat je in de folder wilt hebben, dit uitwerken, doorsturen naar de streekkrant, prijzen veranderen in de computer en reclamekaartjes voor het schap maken.
Vaak staan de reclames van de supermarkt niet goed in de kassa, de caissière zegt dan tegen de klant, loopt u maar even naar de balie, zij lossen het wel op. Ook dat komt er bij en het is wat reclames wat niet klopt, van die meiden snap ik het ook weer, zij hebben dan doorstroming.

Nu is het heel druk met klanten, het “grote” postkantoor is nu gesloten, alles komt nu bij TNT servicepunten terecht. Wij hebben zo’n punt dus. Veel mensen komen bij ons, vooral voor pakketten.
Naar het buitenland voor kerst, dat gaat nu weg. Maandag kwamen klanten met 5 pakketten tegelijk naar de balie. Kerstzegels worden nu ook gekocht. Ik wist maandag niet waar ik het eerste moest zijn en dat met me zere rug. Gelukkig was Nadia (hoofdcaissière) er die me bijna de hele middag heeft geholpen.

Mijn baas wil zo min mogelijk uren gebruiken. Ik snap dit. Het is alleen jammer dat het op de verkeerde afdelingen is. Ik kan nu echt niet meer alleen staan. De hoofdcaissières helpen prima mee. Toppers zijn het. Het nadeel is dat hun werk blijft liggen. Ik heb het gevoel dat ik 200% geef, terwijl 100 een normale taks is. Om me heen zie ik mensen die gewoon één tempo houden. Niet even de turbo erop, nee dan word je moe. Ik heb geleerd dat je op je werk komt om te werken, dat je voldaan naar huis gaat. Maar ik ben een van de weinige die dit zo nog ziet.

Het word en is een frustratie. Ik snap het best van me baas, maar aan de andere kant, hij ziet niet hoe ik er nu onder ben. Hij belt gewoon intern, ziet niet dat ik met me handen in me haar daar sta om alles onder controle te houden en vraagt in mijn ogen iets onbelangrijks. Het is ook jammer om te horen, dat als ik een keer me werk wel op orde heb, even geen klanten heb, dat er gelijk gezegd wordt, kijk daar kunnen ook nog uren weg, ze staan toch alleen maar te kletsen. Ik baal er echt van en het is niet netjes om het te zeggen, maar ik maak van me hart geen moordkuil, hij mag weten hoe ik er over denk.


Ik snap de situatie van me baas echt wel, het is jammer dat hij de mijne niet snapt.

Ik heb ook altijd Pech

Ik weet niet hoe ik het doe. Ik voel me net B100 van Bassie en Adriaan. Hij had ook altijd pech.

Heb ik net over al het pech in me tuin geschreven, komt er weer een verhaaltje aan.
In de maand december moet ik altijd me meterstanden doorgeven. Een jaar of twee jaar moest ik bij betalen met me essent rekening, hoe kon dat, vroeg ik me af, ik verbruikte alleen meer dan me ouders samen. Maar goed, bij te betalen en niet meer over zeuren. Liet ik het uitzoekenen het kwam op niks uit, ware alle kosten voor mij.
Dat was een heleboel dus ik heb dit niet gedaan.

Op een hete zomer dag sta ik uit me raam te kijken en wat voel ik, de kachel is gloeiend heet. Beetje raar, maar goed de energiewacht gebeld en er kwam een monteur, die heeft de boel gemaakt. Wel raar hoor, het is 30 graden buiten en mijn kachel brand. Dat ik dus zo'n hoge rekening krijg kon daar aan liggen.

Dit jaar krijg ik vast geld terug. Vanmorgen, ik lig in bed, wekkertje gaat, doe de televisie aan, want mijn dag begint met Jan de Hoop, ontbijtnieuws. Gevoels temperatuur was wel min 16. Ik dacht, heb wel een koude neus, maar me raam staat altijd open dus ik dacht het tocht in huis, raam maar dicht gedaan. Nog niks door. Ik ga me bed uit, doe de douche aan en normaal voel je of het heet is, als het te heet is, trek je je hand er onder vandaan. Ik had dit ook, maar dan van de kou. Energiewacht gebeld, is de ketel leeg? Waterstand moet daar tussen staan, ik let daar altijd goed op, dus ik wist dat het daar niet aan lag. Ik moest maar even de kachel resetten, ik gedaan, gewacht, en het werk gebeld, ik kom eraan, maar ik zit even met de ketel, er is veel ziekte, dus ze waren al wel blij dat ik kwam. Ik weer de kraan aan, weer koud. Dus weer de energiewacht gebeld, ik uitgelegd, heb net ook al gebeld, bla bla bla. Oh de monteur komt vanmiddag wel even langs tussen 1 en 5. Ik nog gevraagd of hij even kon bellen wanneer want ik zit met me werk, nee dat kon niet. Dus ik geregeld op het werk dat ik om 1 uur thuis kon zijn. Ik was echt 12.57 binnen, ligt er een briefje in de bus, u monteur is geweest maar u was niet thuis.

Ik was hels, ik gelijk bellen, keuze gemaakt er zijn 12 wachtenden voor u. Gosternokke denk ik dan, maar ik blijf boos hangen, ik krijg er een vriendelijke dame voor en zegt, ze komen altijd tussen half 12 en 5, ik zei, dat hebben ze echt niet gezegd, want ik heb er speciaal vrij voor gevraagd. Ook nog uitgelegd, de monteur moet de straat uit zijn gereden toen ik thuis kwam, want ik was echt voor 1 uur thuis. De vriendelijke dame, ze kon er ook niks aan doen, dus heb me woede weggestopt, kwam weer aan de lijn en zei, mevrouw de Vos, de monteur komt vandaag nog, maar het kan wel de avond monteur zijn. Dat maakt mij niet uit, wat een drama is dit, zit dus nu al 2 uur in de ijskou, me haardje kan het niet aan, hoelang moet ik zo blijven zitten. Ik ga zo dus maar even de elektrische deken halen, weet niet meer hoe ik warm moet blijven. Me handen zijn koud van het typen.

Voel me bijna een zwerver, zou niet graag met hun willen ruilen.
Mensen die klagen over dat het koud is en wel lekker bij de verwarming kunnen zitten, denk dan even aan mij, voor mij maakt het nu niet uit, buiten of binnen.