dinsdag 5 juli 2011

Fietsen

Als kind leer je fietsen. Het begint met zijwieltjes, tot je een beetje je balans kan vinden en ze gaan eraf. Met pap of mam die achter je aanrent tot je het kan.
Ook ik heb zo leren fietsen. Ik kon vroeger nooit remmen. Ik heb er zelfs wel eens straf door gekregen omdat ik niet kon remmen en op de parkeerplaats fietste.
Na 3 keer ging ik en me fiets naar binnen. De volgende dag, was ik weer op de parkeerplaats te vinden. Ik kreeg een waarschuwing, nog een keer en ik moest naar binnen. Ik zei, gisteren was het 3 keer, ja zei moeders en morgen waarschuw ik maar 1 keer.

Toen ik 7 was gingen we de Drentse Rijwielvierdaagse fietsen. Ik had net een meisjesfiets op me verjaardag gekregen. 4 dagen achter elkaar fietsten we 40 kilometer per dag. Gezellig met het hele gezin. We stopten regelmatig. Ik had toch nog van die kleine beentjes.

Op 12 jarige leeftijd kreeg ik weer een fiets, een damesfiets. Ik ging naar het voorgezet onderwijs, ik moest een goede fiets hebben. Jaren heb ik daarop gefietst.

Na jaren school ging ik werken. Ik werd een verwend nest. Ik liep naar me werk, dat was 500 meter van me huis. Toen ik een beetje begon te verdienen was me rijbewijs en auto belangrijker. Fietsen deed ik alleen 's weekends tijdens het stappen.

2 jaar geleden is mijn fiets gejat. Het was mijn eigen schuld. Ik had hem niet op slot gedaan. Sindsdien reed ik op krakbakken. Mocht niet veel kosten.
Toch vind ik fietsen leuk, vooral met mooi weer. Het werkt ook nog therapeutisch. Je hoofd leegmaken.
Geen afstand is te ver, als ik maar af en toe kan stoppen en op een bankje of terrasje kan zitten.

Ik was het zat al die krakbakken en omdat ik toch niet met vakantie ga, heb ik mezelf 2 fietsen gekocht. Een fiets om naar me werk te fietsen etc en een sportfiets.

Nu steeds vaker hoor ik, zag ik jou nou op de fiets? Wist je nog wel hoe je moest fietsen? Het lijkt wel dat ik op een fiets een wereldwonder is.
Nogmaals ik vind fietsen best leuk.


Een vriendin van mij wil volgend jaar de Alpe d'Huez of de Mont Ventoux fietsen voor het KWF. Ik heb voor de grap gezegd, ik sta je op de berg wel aan te moedigen.
Ik kom zelf die berg niet op. Ik blijf er tegenaan staan. Zo op zondagen steun ik haar wel, ik fiets mee door de vlakke Groningse landschappen. We zien veel. Ik heb alleen last van me oriëntatie. Zo wist ik vorige week niet waar ik was, tot ik een herkenningspunt had en dacht, NEE nu moet ik nog terug.
Maar elke week word het leuker en de afstanden langer, maar voor het gevoel korter.
Ik klaag ook minder.

Over 2 weken heb ik vakantie, dan gaan we ook fietsen.
We gaan dan voor de 50 kilometer met een stopt.

Nu nog hopen dat mensen me niet meer als een wereldwonder zien als ik op de fiets zit. Fietsen, dat verleert niemand. Ik kan het iedereen aanraden.

1 opmerking:

  1. Therapeutisch? Hoofd leeg maken? Geloof dat ik mijn mooie blauwe stalen ros ook maar wat vaker van stal moet halen haha

    Mensen zullen mij ook als wereldwonder zien als ik fiets. Dat doe ik immers nooit!!

    Ben helaas een mooi weer fietser, en aangezien we hier in Nederland óf regen hebben, óf temperaturen die voor mij niet leefbaar zijn, ga ik óf met de auto, óf blijf thuis...

    Maar in één ding heb je sowieso gelijk: Fietsen verleer je niet!

    BeantwoordenVerwijderen