extreme dromen van vrienden

Ik heb een paar gekke vrienden.
Ze gaan hun droom achterna jagen.
Zo gek is het natuurlijk niet, maar wel wat ze gaan doen.

Zaterdag vertrekt een vriendin/collega voorgoed naar Turkije.
Vorig jaar heeft ze daar haar prins op het witte paard daar gevonden.
Haar studie heeft ze hier afgemaakt en nu dat klaar is, gaat ze terug naar Turkije.
Sinds ze bij ons werkt, horen we niks anders dan over Turkije en haar vriend.
Na haar studie die ze in juni heeft afgerond heeft ze zich gestort op een studie Turks.
Ze komt nu al heel ver. Ik vind het knap. En ook ik leer een paar woordjes Turks.
Zonder werk komt ze vast niet te zitten. Ze spreekt de taal en heeft een opleiding in het
hotel wezen afgerond. Ze gaat naar de Turkse Riviéra, genoeg toerisme lijkt mij.
Komt helemaal goed.

In mei 2011 gaat een andere vriendin haar droom achterna.
Maar zij is gewoon gek. Ze gaat een paar weken naar Afrika om met HAAIEN te gaan zwemmen.
Ze krijgt een opleiding om met die walgelijke beesten te gaan zwemmen, ze zit gelukkig wel in een kooi.
Daarna mag ze mensen dezelfde "cursus" geven.
Ik heb echt een HAAIENfobie. Zij praat er met zoveel passie over, dat mijn maag omdraait.
Het zijn zulke nuttige beesten, ze volgt nu alles over die beesten. Ik vind het gewone vieze grote enge vissen.
Op haar hyves kijk ik ook al niet meer. (achtergrond je raadt het al, is een HAAI) Ook op haar hyves staat een filmpje over HAAIEN... brrr.
Ik vind het stoer, ze mag er over praten en als ze terug is van haar reis, ( zolang zij in Afrika is ,duim ik dat ze heel en levend weer thuis komt) luister ik met een draaiende maag naar haar spannende verhalen maar ik hoef geen beelden te zien. Gadver.

Ik vind het wel stoer, je droom na jagen.
Maar moet dat nu zo extreem.
Ik heb dromen zat, maar gelukkig niet zo extreem.

Vitamine D

Ons lichaam heeft het hele alfabet aan Vitamines nodig. De meesten halen we uit onze voeding, maar die ene, Vitamine D, das toch een apart geval. Tuurlijk, voor een heel klein deel zit deze vitamine in boter. Maar voor het overgrote deel moeten we voor de "inname" naar buiten. Namelijk... de zon!
Het is daarom voor een mens belangrijk om zo af en toe je neus eens buiten de deur te laten zien. Nu, in de vakantieperiode en de temperaturen niet meer zo extreem hoog, wordt er bij ons in het hofje actief gedaan. Buiten dat het gezellig is en je beweegt, word je ook nog eens blootgesteld aan daglicht. Vitamine D dus. En deze blootstelling is absoluut niet schadelijk.

Beter nog: ga naar buiten, beweeg! En dat is stoer gezegd hoor, door iemand die een conditie heeft van min 10. Maar dezelfde persoon ziet ook dat steeds meer kinderen minder buiten komen en bewegen. En dat is jammer. Van bewegen en buiten zijn/spelen krijg je juist meer energie, je verbrandt meer energie (dus je wordt er ook niet dik van), en bovenal is het ook gewoon leuk!
Leuker dan zo'n saaie DSI/Wii/XBox/PS3 en wat voor andere consoles er al niet zijn. Daar word je duf van, een einzelgänger en bovendien levert het je lijf niets op. Want de D in DSI staat echt niet voor de gelijknamige Vitamine...

Spannend

De laatste berichten op dit blog zijn allemaal van mijn zusje. Het wordt dus wel tijd dat ook ik hier weer eens iets neer zet. Kijk, zuslief maakt van alles mee. Leuke verkoopperikelen op Marktplaats, maar ook minder leuke dingen, zoals een inbraak in de slijterij waar ze al sinds jaar en dag haar hele ziel en zaligheid in legt...

Tis niet dat ik niets mee maak hoor...
Afgelopen dinsdag nog. We komen thuis van ons wekelijks bezoek aan de sportschool, hangen er ineens ballonnen aan het raam en een bord "Hulde aan het 12,5 jarig echtpaar". Kijk je eerst nog gek op, en dan bedenk je... Oh ja, de bruidsdagen. Wij naar binnen. Sleutel in het slot... op het nachtslot?????? Ze zijn dus ook binnen geweest! En inderdaad! De gang en de woonkamer versierd met (ook door de kids zelfgemaakte) slingers.
Een superverrassing. Helemaal niet verwacht maar helemaal geweldig. 's Avonds kwam de hele family nog op de de koffie (met gebak natuurlijk).

Maar goed... voor degenen die dit lezen en geen idee hebben waar er nou eigenlijk over geschreven wordt... Dinsdag 17 augustus zijn we dus 12,5 jaar getrouwd. Het is best een spannende tijd. Het lijkt wel of we nu meer moeten regelen als 12,5 jaar geleden. We hebben dit keer zelfs cadeaus voor elkaar. En het mooiste is: Moeders hangt overal tussen. Ze weet van allebei wie wat koopt en verder weet niemand iets. Opperste geheimhouding. En dat vind ik best wel moeilijk... Zou wel willen dat het de 17e is. Want ik ben gewoon supernieuwsgierig. Niet alleen wat ik krijg, maar ook hoe er gereageerd wordt op het cadeau wat ik gekocht heb...

Dus ik ben maar weer begonnen met aftellen. Nog 11 dagen... Al gebeurt er dan niets spannends het is wel een spannende tijd...

Inbraak Slijterij C1000

Afgelopen donderdag is er een fiets gestolen van een collega.
We hebben nog een buurt onderzoek gehouden, maar de fiets is echt weg.
Hij stond naast de C1000. In de rekken.

Vanmorgen was het weer raak bij de C1000.

Ik krijg vanmorgen om half 8 een smsje van me collega dat ik niet moest schrikken,
maar er was ingebroken in de slijterij.
Een kwartier later belt een andere collega en vraagt waar ik ben.
Ik wilde net in de auto stappen, dus gezegd dat ik er zo was.
Ik moest gelijk naar het werk, want de politie wachtte op mij.

Daar kom ik aan, een chaos was het.
Ze hadden een steen door het raam gegooid.
Een gat in het raam en miljoenen kleine stukjes glas overal.
Me collega vertelt dat ze iets van beneden pakken.
Dit had hij op de camera beelden gezien.
Omdat we zo strak spiegelen, wist ik precies wat er miste.

Ik miste 3 pakjes Flugel.
Er zitten 10 flesjes in zo’n pakje en kost 8 euro per stuk.
Dus voor 30 shotjes van een waarde van 24 euro is de slijterij 1 chaos.

Om 8 uur gelijk begonnen met opruimen, al het glas uit de winkel en van de straat.
Er was ook een flesje bier gevallen, dus alles was nat en plakte.
Toen we klaar waren begon het overige glas te brokkelen.
Alles moest eruit. Voor onze veiligheid en voor de klanten.
Weer miljoenen stukjes overal. Opnieuw beginnen met opruimen.

Eindelijk om half 3 waren we klaar met schoonmaken.
Toen moest me vracht er nog in.
Gelukkig had ik de hele dag hulp met opruimen, schoonmaken en vullen.
Anders was ik nu nog op de zaak.

Ook ik moest de camera beelden bekijken.
Ik vind dit nog steeds niks. Ik ben dan zeeziek in me maag.
Maar ik ga het niet uit de weg. Ik kijk gewoon. Vindt het niet leuk, maar het hoort erbij.
Dit heeft te maken met me overval van alweer 5 jaar geleden.

Wat ik zo lief vond vandaag was het medeleven van me vrienden en vooral collega’s?
Ze waren zo lief en bezorgd over mij. Iedereen kent natuurlijk mijn verhaal.
Zo lief vond ik dat. Ze bleven maar vragen hoe het met me ging.

Het gaat heel goed met mij.
Ik heb nergens last van.
Maar ik vind jullie allemaal heel lief.
Dank jullie wel.