Schokkend

Een blog ontstaat bij mij (en ik geloof bij zuslief ook) vaak spontaan. Er gebeurt iets en je denkt: Voer voor een blog! Maar dit keer wílde ik gewoon iets schrijven en dan loop je dus tegen het writers-block aan... In eerste instantie, want nu zijn er twee onderwerpen waar ik uit kan kiezen. Eén daarvan is Valentijn, maar velen weten al, dat ik een gruwelijke hekel heb aan de hedendaagse commerciële insteek van deze o zo mooie traditie...

Dan gaan we het hebben over de "aardbevingen" in Groningen. Sinds Den Haag eindelijk weet waar deze provincie in de Nederlanden ligt, worden diverse dorpen in Noord-Groningen bijna dagelijks geteisterd door één of meerdere bevingen/trillingen. Komt het nou door "Den Haag" dat van bijna elke beving melding wordt gemaakt? Ik bedoel... soms vier op een dag!! Of is het toeval? Sinds de hoge omen hebben aangegeven toch vooral door te gaan met de gaswinning, vind ik de meldingen wel frappant.
Begrijp me niet verkeerd, ik leef mee met de mensen wiens huis inmiddels bijna op instorten staat! Het zal je maar gebeuren, je hebt niet eens de tijd om de scheuren en verzakkingen in je woning te herstellen! Financiële schade, materiële schade en vooral... emotionele schade. En dan is elke melding van het KNMI er toch weer één die er misschien toe leidt dat er in de koppies in Den Haag eens een lichtje gaat branden...
Maar ach... het is Groningen maar.
Stel je toch eens voor dat dit ergens in de Randstad plaatsvond. Want Nederland is de Randstad en de Randstad is Nederland. Alles daarbuiten telt niet mee... Onbelangrijk...
Ligt er in de Randstad een halve centimeter sneeuw, is heel Nederland ontregelt, rijden de treinen niet meer en komt dat mini-laagje witte deken breeduit in het nieuws. Ligt hier 20 cm sneeuw, dan ploeteren we door. Je ziet er niets van in de media. Gelukkig zijn we bikkels...

Maar ik ben blij dat mijn nichtje en neefje met topografie nog meekrijgen waar de dorpen in Groningen liggen. Voor je het weet zegt de meester: "Sorry... staat niet op de kaart!"

Kom op!

Gisteren zat ik te lezen op dit blog. Onze oude berichten. Vind het moeilijk om na meer dan een jaar de draad weer op te pakken. Er is genoeg gebeurd, maar ook veel dingen die ik liever niet aan de grote klok hang...

En zo lezend, kom ik heel wat verbeterpunten tegen. Want heel eerlijk: Op dit blog schreeuw ik al heel lang dat ik ga sporten, ga stoppen met roken, een gezondere leefstijl ga hanteren en me minder druk ga maken. Nou... aan dit alles moet nog steeds keihard gewerkt worden.
Uiteindelijk ben ik wel bijna een half jaar gestopt geweest met roken, maar de stemmingswisselingen (achteraf waarschijnlijk ook door de medicijnen) maakten het niet echt leefbaar meer tussen mij en mijn wederhelft...

Maar goed... Het eerste aanzetje is gegeven en ik hoop dat ik mezelf over de drempel heb geholpen om zo nu en dan weer eens een anekdote aan het blog toe te vertrouwen... Want er broeit vaak van alles...