Martinitoren

Ken je de slogan: Er gaat niks boven Groningen?

In folder die huis aan huis werd verspreid stond dat

je een dagje gratis met het openbaarvervoer kon.

Je kon met de bus reizen in de provincie Groningen en Drenthe.

Me ouders lezen dit, dus ik de oud papier bak in,

want ik gooi alles weg. We hebben kaartjes besteld.

Met me ouders, me zus en me neefje en nichtje op pad.

Nu zat er ook een kaartje bij dat je goedkoper de Martinitoren op kon.

Ik ben geboren in Veendam.

Me ouders wonen al 36 jaar in Veendam en we zijn allemaal nog nooit op

de Martinitoren geweest. Dus vandaag een uitgelezen dag.

Gelukkig niet zo warm.

Nou 4 dagen in Barcelona lopen was minder zwaar dan de Martinitoren.

Me moeder en zus zijn halverwege gekomen. Door gezondheids redenen zijn

ze gestopt en dat was heel wijs van ze.

Ik met vaders en 2 kinderen naar boven. Wat een klim.

De Martinitoren kent geen lift.

Je loopt op een wenteltrap. Hij is zo smal dat een brancard er niet door kan.

Je kan je nergens aan vast houden, heb je een tegenligger, dan heb je een probleem.
Maar ik had een missie, ik moest en zou tot de top. Dit is bij de klok, want hoger mag je niet.

Na 251 treden te hebben geklommen had ik pap in me benen, maar me missie was bereikt.

Het uitzicht viel tegen. Zoals ik altijd zeg, ik ben op de Eiffeltoren geweest, maar als je

dan de skyline van Parijs over kijkt mis je iets....... de Eiffeltoren.

Dat had ik nu ook. Je mist wat.

Wel leuk om je favoriete winkelstraat te zien,

het dakterras van de V&D, het Stadhuis en het UMCG met tramaheli.

Leuk om met die kinderen van alles te zien.

Ze zijn nu op een leeftijd dat ze interesses in dingen krijgen.

Maar toen weer naar beneden. Gelukkig ging dit makkelijker dan naar boven.

Het is een geslaagde maar vermoeiende dag geweest.

Ik kan nu echt zeggen, ik ben op de Martinitoren geweest.

Moet wel zeggen, het was 1 keer en nooit meer.