Mijn tuinen

Toen ik bijna 5 jaar geleden dit huis kocht vond ik direct al dat me huis 2 nadelen had. Een voor en een achtertuin. Je wilt het ook niet geloven, ik heb dus ook echt pech met me tuinen.

Januari 2006 kreeg ik de sleutel van me huis, ik had al gezien dat ik een vijver had in de voortuin. Ik woon vlak bij een school en moest er niet aan denken dat ik een keer thuis zou komen en er zou een kind in liggen. In februari, het was heel koud, het water ook, hebben we die vijver eruit gehaald. Wat bleek, er zaten nog levende vissen in, de buren wisten wel iemand die ze wilde hebben. Dus mee gegeven, de vijver was 90 cm diep, welke malloot zet dat in zijn voortuin niet afgeschermd.
Vijver was eruit, pak van me hart. De tuin vond ik verder niet zo belangrijk, binnenin moest eerst klaar.

Aan het einde van 2006 had ik weer genoeg gespaard om de voortuin aan te pakken, me ouders kenden wel een stratenmaker. Hem gebeld, afspraak gemaakt, hij zou eind november op een zaterdag me straatje leggen, was in een dagje wel klaar, we moesten er wel voor zorgen dat alles eruit was, zand erin zodat hij het alleen egaal hoefde te maken en te leggen. Zo gezegd zo gedaan.
Op vrijdagavond voordat de stratenmaker kwam leggen stond zijn neef voor de deur. De stratenmaker kon niet komen, want hij was door zijn rug gegaan, maar hij zou bellen. Ik hoorde maar niks, woensdagavond maar eens bellen, geen gehoor, donderdagavond bellen, weer geen gehoor. Ik moeders gebeld, zou jou overdag willen proberen, ik wilde niet te laat bellen omdat ik wist dat hij kinderen had. Vrijdag overdag belt me moeder, is de stratenmaker er ook, want hij zou bij me dochter de straat leggen maar me dochter kan hem niet bereiken. Tegen me moeder werd verteld dat de stratenmaker niet meer leefde, hij had zichzelf van het leven beroofd.

Het was ondertussen december, me overbuurman kent ook wel stratenmakers, dus wat langs laten komen voor offertes, een maakte me gelijk failliet, die was 2 keer zo duur als de eerste stratenmaker, een ander kwam niet opdagen. Via via kwam er een man bij mij aan de deur, hij had gehoord dat ik me straatje gelegd moest hebben. Ik gevraagd wat hij ervoor moest hebben, hij was ietsjes duurder dan de eerste, ondertussen hadden me zwager en ik al iets gedaan, ik liet ze gelijk komen. Op 23 december is me straatje gelegd. De 24ste alle planten er weer in gestopt en hopen dat ze het zouden overleven omdat ze toch een maand buiten de grond hadden gelegen.

Je vraagt je af hoeveel pech een mens met een tuin kan hebben, ik dus.
Vorig jaar begonnen met me achtertuin. Een collega, nu oud collega, haar vriend is stratenmaker, hij wilde wel voor me leggen, geweldig. Op 22 augustus heb ik stenen gekocht, dit was op een zaterdag, ik weet het nog zo goed omdat me tante jarig is op die dag en me ouders waren daar, ik heb hun toen gebeld met de ontwikkelingen. ’s Maandags heeft die jongen al het zand in me tuin gegooid. Dinsdags ging hij met een kameraad leggen. Het grootste gedeelte was gelegd, morgen tussen de schuren, het gedeelte wat gelegd was moest ik alvast betalen, want stel je voor dat ik dat niet zou doen. De dag erna tussen de schuren gelegd, ook dit betaald. De stratenmakers hadden hun geld, maar omdat ik grote stenen heb moesten sommige stenen geslepen worden ofzo, met een grote machine ze doormidden snijden. Dat zou die jongen morgen doen, maar zijn baas had opeens een klus. Werk gaat voor. Ik zag hem alleen niet meer terug. In november komt een kennis langs ziet me tuin, dit kan toch niet zegt hij en op de dag dat Sinterklaas in het land komt gaat hij het met een flex al die stenen doormidden snijden. Hij is de hele dag bezig geweest.
In maart kom ik de stratenmaker tegen die het even zou snijden tegen, ik kom snel langs hoor zegt hij, nou dat hoefde niet meer zei ik tegen hem. Het is al klaar. Ook tegen me (oud)collega verteld wat ik ervan vond, nooit meer wat van gehoord.

In mei begin ik met een prieel, ik had een tuinhuis, maar die was alleen voor me tuinmeubels, waarom die 2 dingen niet combineren, een plek voor je tuinmeubels wat gelijk een gezellig zitje wordt. Zo is me prieel tot stand gekomen. In mei betaal ik de materiaal kosten. In juli heb ik vakantie, wat zou het leuk zijn om er dan in te zitten, helaas niet klaar. Maar ik kan in juli wel helpen met in elkaar zetten, heb immers vakantie. Dit zat er ook niet in. Door omstandigheden werd er niks gedaan, ik heb hier alle begrip voor getoond. September heeft vaak mooie zomerdagen, misschien kan ik er dan wel in zitten, gezellig met vrienden een feestje bouwen met de vuurkorf ernaast. Ook dit ging niet door. Ondertussen is het eind november, ik zie niet meer gebeuren dat me tuin dit jaar afkomt. In de grap zeg ik al het is een 5 jaren plan geworden. Ik ben bang dat me grap nog eens werkelijkheid kan worden. Ik heb altijd alle begrip getoond in de situatie. Ik hoop dat ik nu begrip krijg voor mijn situatie. Dat me grap nu een frustratie wordt.