Honger

Mijn oma zei vroeger: Je weet niet wat honger is.

En dat is waar, wij weten niet wat honger is. Mensen die twee weken onder de puinhopen in Haïti hebben gelegen... ik denk dat zij wel weten wat honger is. Mijn oma refereerde natuurlijk aan de oorlog. Wij kennen de verhalen van het hout sprokkelen en de ruilhandel van hout tegen brood wel.

Vanmorgen mocht ik weer bloedprikken. De tussentijdse meting. Voor mij was een jongetje van zes aan de beurt die voor het prikken nuchter moest zijn. Gewapend met een doos koekjes zat hij bij oma op schoot zijn beurt af te wachten. Ze moesten allebei. De knaap was uiteindelijk aan de beurt en gaf geen kik. De meeste kinderen beginnen bij voorbaat al een keel op te zetten, maar deze onderging het allemaal "gewoon". Bikkel! Na het prikken ging gelijk de doos koekjes open!

Gelukkig hoefde ik dit keer niet nuchter te zijn. Ik heb daar zo'n hekel aan! Als ik 'smorgens wakker wordt gaan eerst de sluizen open en daarna moet dat afgevoerde vocht direct met koffie aangevuld worden. Natuurlijk (nog) in combinatie met een shaggie. Dat zijn nou eenmaal mijn eerste levensbehoeften. Dus als ik die 'smorgens niet krijg dan gaat het opstarten een stuk onaangenamer. Het niet mogen eten vind ik dan nog niet eens zo erg. Maar uiteindelijk komt toch het moment dat we onze maag gaan voelen en horen. Dus daar moet wat in. En vaak hebben we ook nog wel iets voor handen om aan dat verzoek te voldoen. Maar voor iemand die steevast 'smorgens zijn ontbijtje krijgt om een uurtje of half acht, zoals bovengenoemde bikkel, kan het "hongergevoel" dus al veel eerder toeslaan en erg vervelend en zelfs pijnlijk zijn.

Maar goed, we kunnen (gelukkig) dit nare, soms met geluid gepaard gaande, gevoel stillen. En wij kennen dus inderdaad geen honger. Potverdorie, wat hebben we het toch goed!